Επαφή, απαραίτητη για τη σύναψη και διατήρηση της κάθε σχέσης. Εκείνης με τους γονείς που μοχθούν για το καλό σου, με τον παιδικό φίλο που μεγαλώνοντας διεύρυνε τους κύκλους του, με το γνωστό που άρχισε να σου φαίνεται εχέμυθος, με το σύντροφο που συμπεριλαμβάνεις στα όποια μελλοντικά σχέδια. Μα με τον εαυτό σου τι γίνεται;
Κάθε επιτυχία υμνείται γύρω από ένα τραπέζι γεμάτο κρασί και χαρούμενες φωνές. Κάθε απογοήτευση μοιρολογείται υπό την προστατευτική αγκαλιά των δικών σου. Μα με τον εαυτό σου τι γίνεται; Τον επισκέπτεσαι, τον ψυχολογείς, τον καλλωπίζεις στις χαρές, τον συμπονάς στις λύπες; Μα πάνω από όλα τον εμπιστεύεσαι ή μόλις βρεις το θάρρος να του χτυπήσεις την πόρτα το σκας θεωρώντας τη τόλμη σου αυτή ένδειξη σχιζοφρένειας; Ξέρεις, εκτός από τους γύρω σου, έχει και εκείνος ανάγκη την παρέα σου. Έχει ανάγκη να του φοράς τα καλά του για να γιορτάσετε τις νίκες σας, να ρουφήξει την αίσθηση της επιτυχίας για να σε προτρέπει να παλεύεις, την αίσθηση της λύπης για να μάθει να σε προσέχει. Έχει ανάγκη να μαθαίνει τη ζωή.
Και εσύ όμως τον χρειάζεσαι, δεν αρκούν μόνο οι άνθρωποί σου. Εκείνους εύκολα τους απομακρύνεις από τα θέματα που σε ενοχλούν, εκείνος όμως σου θυμίζει πως πρέπει να βάλεις μια τάξη. Το πρώτο βήμα είναι και το πιο δύσκολο. Πρέπει να τον δαμάσεις προκειμένου να μη τον ξεγελάς -η σχιζοφρένεια που λέγαμε. Έπειτα πρέπει να αρχίσετε να αναπολείτε, το παραδέχομαι, δύσκολο να συνάψεις σχέσεις μαζί του, είναι ολίγον σκοτεινός αλλά πιστεύω στο σκοτάδι ανασταίνονται ευκολότερα τα περασμένα.
Δε θα ήταν σωστό να μοιράζεσαι τη ζωή σου ολόκληρη με ανθρώπους και να μη κρατάς ένα κομμάτι για εσάς τους δυο. Θα ήταν βεβήλωση της συμβίωσής σας. Να ξέρεις, ποτέ δε θα σε προδώσει. Μα το πρώτο βήμα πρέπει να είναι δικό σου, εκείνος είναι αιδήμων.
σχόλια