Μάι Σαντορίνη...
Την ξέρεις, την έχεις ακουστά, είναι όμορφη, μοναδική κι επικίνδυνη, είναι και λίγο μακριά και όσο νά 'ναι την αποφεύγεις. Κάποτε όμως απόφασισες να τη γνωρίσεις, είπες τώρα είναι η ώρα, τώρα μπορώ, τώρα νιώθω ότι το θέλω. Κι αυτή σε περίμενε στωϊκά γιατί ήξερε πως κάποια στιγμή όλοι θα αισθανθούν τη μαγεία της και θα νιώσουν την ανάγκη να πάνε κοντά της και χαμογελώντας κρυφά σε προετοίμαζε χωρίς να το ξέρεις για να αντιμετωπίσεις τη δύναμη της. Τη δύναμη της δημιουργίας και της καταστροφής σε έναν τόπο που σχεδιάζει, ανατρέπει και επαναπροσδιορίζει γεγονότα, σχέσεις και καταστάσεις ενώ εσύ νομίζεις ότι όσο βουλιάζεις στην μαύρη άμμο με το απόλυτα προστατευτικό αντηλιακό σου πως τα πάντα είναι υπό έλεγχο. Αμ δε......
Για να ξέρεις πως τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως νομίζεις πως είναι, πρόσεξε λίγο τι πρέπει να ξέρεις πριν πας στο νησί... ένας μικρός κατάλογος όσων ανακάλυψα εγώ, διότι υπάρχουν πολλά ακόμα που θα ανακαλύψεις αν την επισκεφτείς κι εσύ (εδώ σου κλείνω πονηρά το μάτι και συνεχίζω..).
Καταρχήν να ξέρεις πως οι άνθρωποι της Σαντορίνης δεν τα πάνε καλά με το μέτρημα, σε χρεώνουν ή περισσότερο ή λιγότερο, σου δίνουν πάντα λάθος ρέστα και λάθος μέτρα. Όταν σου λένε πως αυτό που ψάχνεις είναι στα πενήντα μέτρα εννοούν το λιγότερο διακόσια, όταν σου λένε στα εκατό υπολόγιζε πεντακόσια τουλάχιστον, στα πεντακόσια μέτρα υπολόγιζε περίπου τρία χιλιόμετρα και απο κει και μετά άστο κάηκες και ειδικά αν κυκλοφορείς πεζός. Βέβαια με αυτόν τον τρόπο υπολόγιζε πως θα χάσεις τουλάχιστον 2 κιλά σε λίγες μόνο μέρες και θα αποκτήσεις και μυϊκό τόνο και αντοχή ανέξοδα.... όχι όμως ανώδυνα, διότι στη Σαντορίνη έχει τόση ζέστη και τόση ανηφόρα και κατηφόρα σε πετροστρωμένα στενά σοκάκια που θες τα πενήντα μέτρα να είναι απλά πενήντα, αλλά εδώ δεν έχει πάντα σημασία τι θες εσύ.
Θες να περάσεις ήρεμες διακοπές, αλλά ατύχησες και σε περιμένουν ταραχές (ψιλοπροβλήματα μην τρομάζεις από τώρα), θες περιπέτειες και πέφτεις όλο σε βαρεμάρα. Μα είναι δυνατόν; Κι όμως είναι! Ανατροπές είπαμε.
Σαντορίνη το νησί των ενώσεων και των χωρισμών. Πας με παρέα και φεύγεις χωρίς αυτή, πας μόνος και φεύγεις με συντροφιά, περίεργο κι όμως συμβαίνει συχνά σε όσους την επισκέπτονται, δεν είναι κάποιος κανόνας αλλά είναι πολύ συχνή αναφορά στις διηγήσεις των επισκεπτών της για να την αγνοήσουμε και κάπως έτσι χτίζονται οι μύθοι που έχουν την τάση να επιβεβαιώνονται και τον συγκεκριμένο σας τον επιβεβαιώνω κι εγώ. Μάι Σαντορίνη....
Τα κατάφερες λοιπόν και φανέρωσες όλες τις κρυμμένες αντιθέσεις. Δεν μπορείτε να συνεχίσετε μαζί και κυρίως δεν θα πείτε αντίο, αυτό το είπατε καιρό πριν, ελάτε τώρα που δεν θυμάστε! Δεν σας νοιάζει όμως και πολύ, μικρό το κακό θα αλλάξετε το εισητήριο, θα φύγετε λίγο νωρίτερα. Tι τύχη κι αυτή! Υπάρχει μόνο μια θέση business και σε τέσσερις ώρες φτάσατε στον Πειραιά. Αν τη θέλετε; Μα φυσικά! Αφού φεύγετε νωρίτερα, λεφτά υπάρχουν! Κι έτσι βρέθηκες στο highspeed..... σύνορα business με vip. Εσύ φυσικά και δεν τό 'θελες, τό 'θελε όμως η Σαντορίνη.
Δεν υπήρχε χρόνος να πεις αντίο στο νησί γιατί έπρεπε να ανακαλύψεις πως μερικές φορές ταξιδεύουν φαντάσματα με το πλοίο. Φαντάσματα;; Ε, δεν μιλάτε σοβαρά! Γιατί; Μιλούσατε εσείς σοβαρά όταν λέγατε με ύφος Ρετ Μπάτλερ "Ειλικρινά αγαπητή μου δεν δίνω δεκάρα"! Ε λοιπόν θα σας πω κι εγώ τι είχε πει ο "Μοϊκανός" Ντάνιελ Ντέι Λούις, "Ότι κι αν συμβεί θα σε βρω..." και το λέω τώρα διότι τώρα μπόρεσα και σας βρήκα.... Μα ναι! Με τη βοήθεια της Σαντορίνης φυσικά και ξέρετε πως ότι είπε ο Ντάνιελ το είπε από αγάπη. Μα και βέβαια η αγάπη κάνει τη διαφορά, γιατί αν θες να ξέρεις έμεινε βρε παιδί μου αυτή η αίσθηση πως με αδίκησες και όταν κοίταξα τα μάτια σου δεν είδα κάτι που δεν γνώριζα. Είδα όλα όσα γνώριζα αλλά δεν ήθελα να πιστέψω. Και όχι δεν μπήκα στο πειρασμό να της πω ότι δεν την αγαπάς, αυτό με κάποιο τρόπο το γνωρίζει ήδη, καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό, έτσι δεν είναι;
Εδώ πια δεν υπάρχουν παραμύθια, ούτε φόβοι, έρχεσαι αντιμέτωπος με ότι κρατάς μέσα σου και ενώ ανεβαίνεις φοβισμένα απο το λιμάνι στα Φηρά σε μια δύσκολη κι επικίνδυνη διαδρομή, κατεβαίνεις με την ελευθερία που κέρδισες βλέποντας το ηλιοβασίλεμα στην Οία. Όταν μπορείς να χαθείς μέσα στη μαγεία και την ομορφιά, όταν βλέπεις δυο ήλιους και ένα ηλιοβασίλεμα τότε ξέρεις πως κέρδισες τη δύναμη να δεις όσα δεν τολμούσες.
Φυσικά και δε σε νοιάζει που σε φωτογράφιζαν οι τουρίστες ως φόντο στο ηλιοβασίλεμα, άλλωστε το ίδιο έκανες κι εσύ, άλλωστε ήσασταν όλοι εκεί μαζί για τον ίδιο σκοπό. Είναι αυτή η δύναμη του μαζί όπως σε κείνο τον φανταστικό πλανήτη των avatar όπου ο ενωμένος με τη φύση μπορεί να θεραπεύσει ακόμα και το θάνατο. Αυτή είναι η Σαντορίνη που ανακάλυψα εγώ, αυτή που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο σε οδηγεί στη θεραπεία που χρειάζεσαι. Θεραπεία παραδόξως εξατομικευμένη και ριζοσπαστική. Ποιος είπε ότι φοβάται; Eλάτε και σας έχω θέση vip. Και ξέρετε γιατί; Γιατί στη Σαντορίνη μπορείς να πας φτωχός και να γυρίσεις πλούσιος ακόμα κι αν τραπεζικός σου λογαριασμός παραμένει ο ίδιος, ναι ξέρουμε ...μηδενικός. Όμως ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί πίνοντας ένα ποτήρι vinsanto πάνω απο την καλντέρα....
σχόλια