Η απόφαση των πολιτών του Ηνωμένου Βασιλείου για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση ήρθε να ταράξει συθέμελα τα λιμνάζοντα -μάλλον ελώδη και βεβορβορωμένα- ύδατα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, λαμβάνοντας άμεσα διαστάσεις παγκόσμιας κλίμακας, όπως αναμενόταν να συμβεί σε περίπτωση επικράτησης του Brexit έναντι του Bremain. Ενός ευρωπαϊκού μηχανισμού ο οποίος μέχρι την 23η Ιουνίου 2016 αναπαυόταν επιδεικτικά στην καθεστηκυία πραγματικότητα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού γίγνεσθαι. Κομπάζοντας για την περιβόητη «Ένωση» χωρών τε και λαών της Γηραιάς Ηπείρου και ερίζοντας για την παγκόσμια ασφάλεια (όχι ειρήνη), οικειοποιούμενος δε έννοιες όπως «αλληλεγγύη, ισότητα, δικαιοσύνη». Την ίδια στιγμή που χιλιάδες πρόσφυγες πολέμου θαλασσοπνίγονταν στη Μεσόγειο και οι χώρες αυτές έκλειναν τα σύνορά τους γυρίζοντας την πλάτη, αντιπαραβάλλοντας όμως το γνωστό επιτηδευμένο και προσχηματικό ενδιαφέρον τους.
Το αποτέλεσμα των δημοψηφίσματος των Βρετανών μπορεί να διερευνηθεί και να ερμηνευθεί με αμέτρητους τρόπους. Δε θα υπεισέλθω σ’ αυτό, καθώς επί τούτου επιστρατεύονται ήδη αμέτρητοι ειδικοί αναλυτές και «αναλυτές» ανά την Ευρώπη, για τα αίτια που οδήγησαν στο 52% υπέρ του Brexit, τις εξελίξεις που θα επιφέρει αυτό σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, στη ζωή των αλλοεθνών πολιτών στο Ηνωμένο Βασίλειο, τους συσχετισμούς που διαμορφώνονται πλέον μεταξύ Αγγλίας, Σκωτίας, Β. Ιρλανδίας και Ουαλίας κ.ο.κ..
Το στοιχείο που, κατά την άποψή μου, αξίζει και επιβάλλεται να τονιστεί είναι το πλαίσιο γύρω από το οποίο «χτίστηκε» ολόκληρη η εκστρατεία του βρετανικού δημοψηφίσματος και δη των υποστηρικτών του Bremain. Η λογική της τρομοκρατίας έκανε την εμφάνισή της για μία ακόμη φορά υπό την έννοια των αρνητικών εξελίξεων που θα επέλθουν είτε στην οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου είτε των λοιπών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε περίπτωση Brexit. Η λογική της απουσίας εναλλακτικών έξω από το ένα και μοναδικό «μαντρί», που σου υπαγορεύει-απαγορεύει έστω να διανοηθείς ότι υπάρχουν άλλες επιλογές πέραν αυτών που σου επιβάλλονται… για το καλό σου! Για την ανάπτυξη και την ευημερία σου!
Κυρίαρχοι αρωγοί στο βαθύτατα επιστημονικό αυτό παιχνίδι διαμόρφωσης και ελέγχου συνειδήσεων των ευρωπαίων πολιτών αναδείχθηκαν για μία ακόμη φορά η συντριπτική πλειοψηφία των διεθνών ΜΜΕ που υπηρετούν και εξυπηρετούνται από αυτό το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Πέραν της προπαγάνδας που ασκήθηκε προ του δημοψηφίσματος και ενός ακόμη… «θριάμβου» των δημοσκοπήσεων, οι υποτιθέμενα επικείμενες καταστροφικές συνέπειες του διαμορφωθέντος αποτελέσματος είναι αυτές που προβάλλονται διεθνώς από τα ξημερώματα της 24ης Ιουνίου. Διότι στην Ευρώπη των ηνωμένων εθνών-κρατών είναι ολέθριο να αποφασίζουν οι λαοί μέσω δημοκρατικών διαδικασιών -πόσο μάλλον ενός δημοψηφίσματος- για το μέλλον τους. Αντιθέτως, είναι απολύτως θεμιτή η κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας χωρών, η αυθαίρετη επιβολή capital controls προ δημοψηφισμάτων(!) και η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ευρωπαίων πολιτών στο βωμό ενός χρέους που δεν ήταν ποτέ δικό τους.
Οι ασκούμενες πολιτικές απολύτου ελέγχου, καταδυνάστευσης και επικυριαρχίας ολόκληρων λαών, ουδεμία σχέση έχουν με μια Ευρώπη της δημοκρατίας, της ισότητας, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας. Για ποια «Ένωση» δύναται να μιλήσει κάποιος, ποια αλληλεγγύη και ποια δικαιώματα… Το εντυπωσιακό της υπόθεσης για τη Μ. Βρετανία είναι ότι ο κόσμος αποφάσισε υπέρ του Brexit παρά την εκστρατεία τόσο του κυβερνώντος κόμματος όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπέρ του Bremain. Παρά την πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ και την προσπάθεια αφαίρεσης ηθικού βάρους από τους φανερούς υποστηρικτές του Brexit, παρά τη στυγερή δολοφονία της βουλευτού, Τζο Κοξ, η οποία πανθομολογουμένως έδρασε υπέρ του Bremain, παρά το διαμορφωθέν κλίμα υπό των «έγκριτων» δημοσκοπήσεων, οι Βρετανοί πολίτες αποφάσισαν.
Κάτι που επίσης προβάλλεται ιδιαίτερα πλέον είναι ο λεγόμενος «διχασμός» που προκλήθηκε εντός της Μ. Βρετανίας. Διχασμός διότι ζητήθηκε η άποψη των πολιτών, και όπως ήταν φυσικό κάποιοι ήταν υπέρ της μίας και κάποιοι υπέρ της άλλης προοπτικής. Ήταν προτιμότερο, δηλαδή, να παραμείνει θολό το τοπίο, σε μια «βολική αβεβαιότητα», αντί να αποκρυσταλλωθεί με σαφήνεια η τοποθέτηση των Βρετανών σε ένα υπαρκτό ζήτημα, το οποίο σίγουρα θα ξεβόλευε κάποιους εάν ετίθετο στο προσκήνιο. Οι εξελίξεις που δρομολογούνται πλέον στη Σκωτία και τη Βόρειο Ιρλανδία είναι ένα σοβαρό ζήτημα, αλλά τίποτα δεν είναι δυνατό να τεθεί υπεράνω μιας δημοκρατικής διαδικασίας προκειμένου αυτή να αποφευχθεί.
Θεωρώ αξιέπαινη την έντιμη στάση του συντηρητικού πρωθυπουργού Τζέιμς Κάμερον ο οποίος πριν από τις εκλογές του Μαΐου 2015 είχε προαναγγείλει το δημοψήφισμα και, πράγματι, το δρομολόγησε. Κι ακόμη πιο θαυμάσια την απόφασή του να παραιτηθεί άμεσα μετά το αποτέλεσμα, που ήταν αντίθετο της δικής του τοποθέτησης και εκστρατείας. Σε αντίθεση με τις πολιτικές καρικατούρες του τόπου μας, που αυτοαποκαλούνται ανερυθρίαστα ριζοσπάστες αριστεροί, ο πρωθυπουργός της Αγγλίας απέδειξε ότι διαθέτει το πολιτικό σθένος και παράστημα για να επισπεύσει τις διαδικασίες διαδοχής του, ούτως ώστε ο επόμενος να δρομολογήσει τη αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ατυχώς, τόσο η αριστερά της Μ. Βρετανίας όσο και η ευρωπαϊκή αριστερά αποδεικνύονται προς ώρας ανεπαρκείς στην απόδοση του προοδευτικού χαρακτήρα που οφείλουν να έχουν αυτές οι πρωτοβουλίες, μακριά από μισαλλοδοξίες και πάσης φύσεως διαχωρισμούς, επιτρέποντας έτσι την ιδιοποίηση της έκφρασης των λαϊκών στρωμάτων από ακραία συντηρητικούς έως ακροδεξιούς κύκλους ανά την Ευρώπη, το οποίο επ’ ουδενί αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα.
Φρονώ ότι η απόφαση των Βρετανών στο δημοψήφισμα μπορεί και θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις σε άλλα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ιδίως στους λαούς. Στην Ελλάδα ζήσαμε πέρυσι, πρωτίστως από τα συστημικά ΜΜΕ, την τρομοκρατία των υποτιθέμενων «συνεπειών» σε περίπτωση άρνησης των μέτρων που πρότειναν οι δανειστές (ούτε καν του τρίτου μνημονίου, πόσο μάλλον μια απόφαση για έξοδο από το ευρώ ή -ακόμη περισσότερο- από την Ευρωπαϊκή Ένωση). Οι Έλληνες δεν πτοήθηκαν και αποφάσισαν ένα εκκωφαντικό «Όχι» σε ποσοστό 62%! Τους λόγους για τους οποίους η χώρα μας δεν απετέλεσε τον πυρήνα της αλλαγής σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τους γνωρίζουμε όλοι. Άλλωστε και οι Εφιάλτες είναι δικής μας προελεύσεως…
Πριν από λίγες μέρες η πλειοψηφία των Βρετανών αποφάσισε μετά από 43 χρόνια συμμετοχής να γυρίσει την πλάτη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση όπως αυτή είναι δομημένη σήμερα. Δεν έχει σημασία ότι πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις, για διαφορετικά ζητήματα, υπό διαφορετικές συνθήκες και διαφορετικές αιτίες. Σημασία έχει ότι οι Βρετανοί δείχνουν το δρόμο, δείχνουν ότι υπάρχουν εναλλακτικές οδοί. Απέναντι στην τρομοκρατία και τα επίπλαστα αδιέξοδα, οι Βρετανοί μπορούν, με την απόφαση που έλαβαν, να αλλάξουν την ψυχολογία των ευρωπαϊκών λαών. Αυτήν ακριβώς την οποία πασχίζουν να διαμορφώνουν και να ελέγχουν με κάθε τρόπο και μέσο το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, οι απάνθρωποι ευρωπαϊκοί θεσμοί, οι ανεπαρκείς, «υπάκουες» ή και τυχοδιωκτικές πολιτικές ηγεσίες και τα συστημικά ΜΜΕ.
Το «μικρόβιο» μιας εναλλακτικής προοπτικής αμφισβήτησης της υπάρχουσας ασφυκτικής κατάστασης σε μια Ευρώπη που παραπαίει πολιτικά, κοινωνικά και ηθικά, μπορεί πλέον να εισχωρήσει ηπιότερα από ποτέ στη συνείδηση του Γάλλου, του Ισπανού, του Ιταλού, των βορειοευρωπαίων, οδηγώντας σε ένα ντόμινο ριζοσπαστικών εξελίξεων. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος όσων σέβονται, αλλά… κατακρίνουν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος των Βρετανών. Άλλωστε οι απειλές ξεκίνησαν εν ριπή οφθαλμού: Ο οίκος αξιολόγησης Standard & Poor’s απείλησε με άμεση υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας του Ηνωμένου Βασιλείου, ενώ ο Moody’s μετέβαλε από σταθερή σε αρνητική την προοπτική του κρατικού αξιόχρεου. Πράγματι, η δημοκρατία έχει και τις συνέπειές της!
σχόλια