Δεν υπάρχει άλλη λέξη που να έχει επέλθει σε μεγαλύτερο κορεσμό.
Και πως να μην είναι λογικό;
Παντού υπάρχει, μέσα μας, δίπλα μας και πολλές φορές έρχεται απέναντι μας.
Αγάπη μπορεί να δίνεις χωρίς να το επιδιώκεις, μπορεί να παίρνεις χωρίς να το καταλαβαίνεις. Πολλές φορές και χωρίς να το χρειάζεσαι.
Τι είναι αγάπη; Από παιδιά ακόμα ψάχνουμε να δώσουμε απάντηση.
Δεν μπορείς να την ορίσεις. Η αγάπη δεν είναι απόλυτη. Κι ούτε μπαίνει σε καλούπια. Κι ούτε μπορείς να την μετρήσεις. Κι ούτε μπορείς να την συγκρίνεις.
Μερικές φορές είναι δύσκολο να αντιληφθείς και το μεγαλείο της.
Μα έτσι είναι η αγάπη.
Για τον καθένα είναι διαφορετικά.
Μόνο όταν φτάσεις να έχεις καεί από αυτήν, μόνο τότε μπορείς να την εκτιμήσεις.
Μόνο όταν ο ουρανός φαίνεται λίγος για να χωρέσει τα όνειρα σας.
Μόνο όταν το δάκρυ μοιάζει σαν όαση στην έρημο της καρδιάς σου.
Γιατί η αγάπη πονάει.
"Πονάς εκεί που αγαπάς. Κι αφού αγαπάς αξίζει τον κόπο και να πονάς".
Ετσι είπε μια κυρία κάποτε. Κι έτσι είναι.
Λίγοι είναι εκείνοι που έχουν το ταλέντο. Λίγοι μπορούν να σε πληγώσουν, να σε πονέσουν, να σε διαλύσουν.
Πάντα οι ίδιοι λίγοι θα ζητάνε συγχώρεση όταν δουν πως σε χάνουν. Πάντα εκείνοι οι λίγοι που για εσένα ήταν πολλά.
Κι όλο αναρωτιούνται γιατί φεύγεις. Κι όλο αναρωτιούνταν γιατί έφυγες.
Χωρίς να αναρωτιούνται τι σε έκανε να φύγεις. Κι αυτό πονάει περισσότερο.
Κι όταν πια έχεις φύγει ανακαλύπτεις πως τίποτα δεν άλλαξε. Δεν έκλεισε η πληγή.
Δεν πήρες απάντηση.
Κι ο πόνος μπορεί να κρατήσει καιρό. Και κρατάει καιρό.
Και περιμένεις τη λύτρωση.
Κι όταν αυτή έχει επιτέλους έρθει είναι η σειρά της μνήμης να στοιχειώνει τις γωνιές του μυαλού και της καρδιάς που νόμιζες πως είχες αδειάσει. Για λίγο ακόμα.
Μέχρι να ξαναγεννηθείς.
Μιας που μιλάμε για αγάπη..
Κι αν με ρωτούσε κάποιος αν έχω αγαπήσει θα του απαντούσα πως ναι έχω ζήσει.
σχόλια