Είμαι 32 χρονών και το μόνο που βλέπω από τους συνομηλίκους και νεότερους μου είναι η μανία για την ύλη, για τα λεφτά, για τα αυτοκίνητα, για την εξωτερική εμφάνιση, για το να πληρώνομαι όσο περισσότερο γίνεται δουλεύοντας όσο λιγότερο γίνεται, για το εύκολο σεξ, για τα εύκολα συναισθήματα. Ακόμα και η επιλογή συντρόφου γίνεται βάση πτυχίου, πισίνας, σπιτιού, δουλειάς και οτιδήποτε παρεμφερές και γενικά η επιφάνεια κυριαρχεί στα πάντα.
Πνευματική αναζήτηση μηδέν.
Έχει χαθεί η οποιαδήποτε αίσθηση ρομαντισμού και πραγματικής αγάπης πλέον δυστυχώς όλα γίνονται για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό, ακόμα και οι εξαιρέσεις έχουν αρχίσει και αισθάνονται άβολα που είναι εξαιρέσεις.
Κάνε την διαφορά και μείνε ο εαυτός σου.
