Σε μια συνέντευξη του ο Παύλος Σάμιος, αγιογράφος/ ζωγράφος και καθηγητής στη Ανωτάτη Καλών Τεχνών, υποστηρίζει πως εάν το γκράφιτι «είναι οι βρωμιές, με τα γράμματα που γράφουν, δεν μου αρέσουν καθόλου». Σε αντίθεση, βέβαια, με το «γκράφιτι» υπό μορφή τοιχογραφίας που είναι μια μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης. Με ένα γρήγορο ψάξιμο μπορείτε να βρείτε την εμπεριστατωμένη άποψη του με επιχειρήματα και ενημερώσεις για το πως η Γαλλία αντιμετώπισε το θέμα του γραφίτη.
Δεν είμαι ειδήμων, για αυτό και κάθε άποψη είναι σεβαστή και αν θέλετε διδαχή από κάποιον που είναι σε θέση να το κάνει. Απλά, εν τέλει, τι είναι τέχνη; Κλισέ. Ειλικρινά δεν ξέρω! Νιώθω όμως σίγουρα τι δεν είναι. Δεν είναι κάτι flat.Είναι κάτι που προκαλεί. Προφανώς, αρνητικά ή θετικά, μέσα από ένα μέγιστο ανθρώπινο προσόν. Την παρατήρηση. Πιο λογοτεχνικά, η τέχνη αποτελεί μια δαιμόνια ρεπόρτερ που παρατηρεί, αναμοχλεύει, καταλήγει και προβάλει πληροφορίες οι οποίες εισπράττονται με τη μορφή συναισθημάτων. Για αυτό και τα καλύτερα ρεπορτάζ γίνονται στη εμπόλεμη ζώνη. Για αυτό και το σκοτάδι, σε αντιστοιχία, προσκαλεί πάντα την αναγέννηση.
Παρατηρήστε λοιπόν ότι:
- Το να γράφω το όνομα μου ή το όνομα του κρου μου, νομίζοντας ότι είμαι στο L.A ή στο New York, προσπαθώ να εντάξω την ταυτότητα μου σε μία ευρύτερη ομάδα. Να ταυτιστώ. Δημιουργώ πόλους. Οξύνω καταστάσεις. Άλλωστε αυτό δεν βλέπω; Άκρα.
- Το να γράφω «βου λε βου κουσιε αβεκ μουα» και αλλά παρελκόμενα είναι μέγιστη ανάγκη προβολής συναισθημάτων και ετεροκριτικής, εμφανώς καταπιεσμένα, με λίγη δόση παρανομίας. Διεγερτικό.
- Το να θέλω να βλέπω κάτι προσωπικά καλαίσθητο, όταν βγαίνω από το σπίτι μου, και όχι την ερειπωμένη πολυκατοικία του 1821, με κάνει, χωρίς ίχνος αγγαρείας, να φτιάχνω τοιχογραφίες 5 ορόφων με βάθος και πάθος.
- Το να σπρείζω «Λευτεριά…» και «Έξω…» αντανακλώ τον κλασσικό Έλληνα που διαμαρτύρεται όχι με τη ψήφο του αλλά με φθορά δημόσιας περιουσίας.
- Το να το κάνω όλα αυτά μαζί, κάτω από το νέφος, μέσα στο καυσαέριο και διπλά από το τσιμέντο σίγουρα δεν είναι τέχνη.
Είναι τόσο δύσκολο να αυτοπεριοριστώ; Είναι τόσο δύσκολο «κάποιοι» να μου παραχωρήσουν χώρους που θα το τηρώ; Από τη στιγμή που πάσχω για κάτι και θέλω να εκφραστώ, σίγουρα αυτό θα το περάσω στο αποτύπωμα μου. Εάν ο σκοπός μου είναι η έκφραση θα είναι ένα δημιούργημα που θα προκαλεί την ετεροπαρατήρηση. Εάν, όμως, ο στόχος μου είναι ο κανιβαλισμός το αποτέλεσμα θα είναι ένα έκτρωμα που προκαλεί κατακραυγή. Άλλωστε στην Ελλάδα ότι δηλώσεις είσαι.
