-‘Δεν έχω χρόνο..χρειάζομαι χρόνο!’
-‘Τι τον θες τον χρόνο; Eίσαι μόλις 15 χρόνων, η ζωή είναι μπροστά σου.’
-‘Να ερωτευθώ’.
Πέρασαν 6 χρόνια για να καταλάβω πως ένιωθε εκείνο το κορίτσι την ώρα που πάσχιζα να της μάθω κινηματική φυσική. Τρέχουν τα home assignments, projects, cases,πανελλήνιες και εμείς ξωπίσω τους για να τα προλάβουμε.
Δεν έχουμε χρόνο να ερωτευτούμε! Να ακούσουμε το ‘καλοκαίρια και χειμώνες’ του Δημήτρη , το ‘ροζ’ του Γιάννη, την ‘επιμονή σου’ του Κώστα. Μας λείπει ο χρόνος λοιπόν, η όρεξη, το πάθος! Να πάρω αγκαλιά την Δήμητρα και να την σφίξω μέχρι να σκάσει! Να φωνάξω σ’αγαπώ στον Παντελή, χωρίς να ντραπώ τους αγνώστους γύρω μας, να πάω μια βόλτα με την Ελένη χωρίς να κοιτάζω το ρολόι. Παράπονα για την δουλειά, το διάβασμα και την οικονομική κατάσταση ..βαρέθηκα! Θέλω να δω το Χρηστάρα με τη Σοφία να περπατούν χέρι- χέρι στην πόλη με μια μπύρα αγκαλιά, τον Αλέξανδρο με τη Μίνα να γελάνε δίπλα στο καράβι της πλατείας συντάγματος, την Ανθή με τη Νίκη να ποτίζουν η μία την άλλη glogg. Θέλω να δω τον Μανώλη και τον Σπύρο να φτιάχνουν μελομακάρονα , κουραμπιέδες και δίπλες.
Χρόνια πριν, σε μια ελληνική ταινία, ασπρόμαυρη, η Αλίκη Βουγιουκλάκη διαβάζει Αντιγόνη για τον έρωτα που είναι ανίκητος σε κάθε μάχη, που παλαβώνει όποιον αγγίξει..κι όμως φτάνουμε στα 30 μη έχοντας χρόνο για έρωτες Φωτεινή. Αυτά είναι για μετά Χρύσα, αφού βρούμε δουλειά, λεφτά, σπίτι, τον κατάλληλο σύντροφο. Καιρός να τα αλλάξουμε όλα αυτά. Καιρός να ακούσουμε Γιάννη Πάριο και να ερωτευθούμε σήμερα, τώρα. Είναι ανάγκη σου λέω ρε Θανάση. Ανάγκη να δώσουμε και να λάβουμε αγάπη, κατανόηση, ελπίδα. Ψάχνεις το τέλειο Νικόλα; Σύνελθε, ο έρωτας δεν είναι στο τέλειος. Είναι αυτό το συναίσθημα ρε Νικόλα που σε γεμίζει, που σου δίνει ένα λόγο να σηκωθείς κάθε πρωί από το κρεβάτι. Είναι ο λόγος που κρατάς τον μαύρο σκύλο της κατάθλιψης μακριά σου Σάλβα. Η ζωή είναι γεμάτη πικρίες Ειρήνη, μπορούμε να την κάνουμε υποφερτή. Άρπαξε όποιον ερωτευτείς ρε συ Αθηνά, κι άστον να σε σκοτώσει.
