Σκεφτόταν. Γιατί έπρεπε να γίνουν όλα αυτά, γιατί να αναλωθεί, γιατί να περάσουν χρόνια, για να καταλάβει ότι αυτός δεν ήταν γι' αυτήν; Της το φώναζαν όλοι. Η Άννα δεν άκουγε. Δεν άκουγε κανέναν, παρά μόνο το ένστικτο και το μυαλό της. Αυτό το μυαλό που στιγμές στιγμές έπαιρνε κυριολεκτικά φωτιά, απειλώντας να τα τινάξει όλα στον αέρα. Έπλαθε ιστορίες, έπλαθε εικόνες και ανθρώπους ιδανικούς. Και την οδηγούσε στην αυτοκαταστροφή.
Η ιστορία της μαζί του σταματούσε εδώ. Δεν έκανε την καρδιά και το σώμα της να τρέμουν πια. Ίσως να μην τα έκανε και ποτέ. Δεν την ενδιέφερε πια να του δώσει αυτό που ήθελε, ούτε να επιβεβαιώνεται ότι τον ενδιαφέρει ακόμα.
Αυτός. Ο δικός της Αυτός. Ο Αυτός της ζωής της. Λένε ότι στη ζωή κάθε γυναίκας υπάρχει. Ο καταστροφικός Αυτός. Που επιστρέφει ανά πάσα στιγμή και απειλεί να τα καταστρέψει όλα. Αυτή τη φορά δεν θα τον άφηνε. Έπρεπε όμως να καταλάβει επιτέλους. Κυρίως τον εαυτό της. Έδωσε άλλη μια ευκαιρία. Αυτός ήταν ο ίδιος. Τρία χρόνια μετά και η ιστορία συνεχιζόταν ακόμα. Με άλλους όρους. Η Άννα όμως είχε αλλάξει. Δεν ήξερε αν το ήθελε πια όλο αυτό. Ποτέ δεν άντεχε την απόρριψη. Την διέλυε απ' όπου κι αν ερχόταν. Την έκανε σχεδόν να ξεχάσει τι απέρριπτε αυτή. Αυτή τη φορά όμως το είδε ξεκάθαρα. Ως εδώ ήταν. Δεν ήθελε άλλο. Δεν ήθελε αυτή άλλο. Η ιστορία της μαζί του σταματούσε εδώ. Δεν έκανε την καρδιά και το σώμα της να τρέμουν πια. Ίσως να μην τα έκανε και ποτέ. Δεν την ενδιέφερε πια να του δώσει αυτό που ήθελε, ούτε να επιβεβαιώνεται ότι τον ενδιαφέρει ακόμα. Γιατί πολύ απλά δεν την ενδιέφερε αυτή πια τίποτα από όλα αυτά. Δεν ήταν κακός άνθρωπος, ούτε παρτάκιας όπως συνήθιζε να τον αποκαλεί πάντα. Δεν έφταιγε αυτός για το κακό που της είχε κάνει. Έφταιγε αυτή που το επέτρεψε. Ίσως γιατί κάποτε περίμενε κάτι περισσότερο από αυτόν, ίσως απλά γιατί κάποτε την απέρριψε. Ξεχνούσε όμως μέσα στα χρόνια που άφησε να διαιωνίσουν την κατάσταση, ότι τον είχε απορρίψει αυτή πρώτη μέσα της.
Κι αυτό το "αλλόκοτο" που είχε μέσα της, αυτό που την διέκρινε όπως της έλεγε.. Αχ, αυτό αγαπητέ μου, είναι για λίγους.. Αυτό ήθελε να του φωνάξει εκείνο το βράδυ που την άφησε σπίτι της και για πρώτη φορά δε γύρισε να κοιτάξει πίσω της να τον δει να απομακρύνεται.
σχόλια