Η μοναξιά
Το να ενδιαφέρεσαι για το κοινό καλό μπορεί να γίνει μια πολύ μοναχική διαδικασία. Ο ήρωας του φιλμ είναι μια μονάδα και τους έχει όλους απέναντι του στην προσπάθεια του να σώσει ανθρώπινες ζωές. Την διεφθαρμένη δημοτική αρχή, την μάνα του, την γυναίκα του και στο τέλος τον πατέρα του. Σε μια από τις πιο ωραίες σκηνές πριν το τέλος ο πατέρας του ηττημένος παραδέχεται ότι ο κόσμος δεν αλλάζει, του ζητά να σώσει το τομάρι του και παραδέχεται το δικό του λάθος: Δεν του έμαθε πώς να κλέβει ενώ όλοι κάνουν το ίδιο και τώρα βρίσκεται σε αυτό το σημείο.
Τον κόσμο προσπαθούν να τον αλλάξουν οι μονάδες, οι «τρελοί»
Στο τέλος του φιλμ σκέφτεσαι ότι η αλλαγή του κόσμου(ή η προσπάθεια της αλλαγής του κόσμου) μπορεί να ξεκινήσει από μια παρόρμηση, από κάτι που σου καρφώνεται στο κεφάλι ξαφνικά, χωρίς σχέδιο. Μου ήρθε στο μυαλό Ρόζα Παρκς, η μαύρη μοδίστρα που το 1955 αρνήθηκε να παραχωρήσει την θέση της στο λεωφορείο σε έναν λευκό άντρα. Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ είχε τότε αποφανθεί ότι ο διαχωρισμός σε λευκούς και μαύρους επιβάτες είναι αντισυνταγματικός. Δεν έχει σχέση τόσο με την υπόθεση της ταινίας αυτό αλλά με την ψυχολογική κατάσταση του ήρωα. Ο ήρωας της ταινίας αισθάνεται κουρασμένος από την υποχώρηση απέναντι στην διαφθορά, το ίδιο αισθανόταν όπως είχε δηλώσει τότε και η Πάρκς «Ο λόγος που δεν έδωσα την θέση μου δεν ήταν επειδή ήμουν κουρασμένη σωματικά είχα κουραστεί να υποχωρώ» είχε δηλώσει. Η ίδια κούραση γίνεται η κινητήριος δύναμη για τον ήρωα της ταινίας.
Ο φαύλος κύκλος που μπαίνει ο έντιμος μπορεί να χειρότερος από τον φαύλο κύκλο στον οποίο μπαίνει ο διεφθαρμένος
Ο ήρωας είναι παγιδευμένος μέσα στην προσπάθεια του να κάνει το καλό. Δεν μπορεί να ξεφύγει από πουθενά. Μπλέκει μέσα σε ένα φαύλο κύκλο που καταλήγει τελικά να έρθει αντιμέτωπος με τον εαυτό του και την συνείδηση του. Οι διεφθαρμένοι μπορεί να μην κοιμούνται ήσυχοι, μπορεί η ζωή τους να κινδυνεύει αλλά και πάλι την γλιτώνουν. Η βοήθεια σε όσους είναι στο βούρκο έρχεται από τα χέρια που κολυμπούν δίπλα τους. Οι δεσμοί των μελών της κάθε μαφίας είναι φτιαγμένοι από ατσάλι. Ο καλός θα πληρώσει τον δονκιχωτισμό του
Η ατάκα για τον Θεό
«Ας μας συγχωρέσει ο Θεός για αυτά που θα κάνουμε» ακούγεται κάποια στιγμή να λέει ένα από τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου. Για να πάρει την πληρωμένη απάντηση από τον διπλανό του: «Ο Θεός είναι υπεύθυνος έτσι και αλλιώς για αυτόν τον κόσμο που ζούμε».
Ο Θεός υπεύθυνος για όλα και απών. Ο Θεός ως άλλοθι λίγο πριν βουτήξεις το χέρι σου στην βρωμιά. Ο Θεός είτε δεν υπάρχει είτε κάθεται στον θρόνο του και σε παρατηρεί. Ποιο το νόημα του εάν υπάρχει ή όχι;
Περίμενε τα πάντα από όλους
Ο χειρότερος εχθρός σου μπορεί να σου δώσει την βοήθεια που θα σου έδινε ο καλύτερος σου φίλος εκεί που δεν το περιμένεις. Αυτόν που θεωρείς συνοδοιπόρο ξυπνάς ένα πρωί και τον βρίσκεις να περπατά απέναντι και λες τι έκανα τόσο καιρό μαζί του. Όλοι είναι όλα και η ζωή ένα μπέρδεμα
Σημείωση
Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι καινούριο και κάπου με παραλλαγές τα έχεις δει και τα έχεις διαβάσει. Όπως και εγώ. Τα ξεχνάμε όμως και ο ρόλος της τέχνης είναι να μας τα υπενθυμίσει. Αυτό κάνει αυτό το φιλμ
σχόλια