Α' Μέρος
Η γέννηση μας καθορίζεται από τυχαία γεγονότα. Η ζωή μας από καρμικές συμβάσεις. Έτσι κι εγώ, πήρα μια ριζοσπαστική απόφαση που άλλαξε τον ειρμό της ζωής μου. Αναθεώρησα την ρουτίνα ωσάν μεμονωμένη πράξη. Κάθε μέρα είναι διαφορετική. Επέλεξα από τις βροχερές μέρες, να συγκρατώ τον μοναχισμό ως αντίδοτο προς τις λοιμώξεις του έρωτα. Στον αντίποδα, από τις ηλιόλουστες μέρες απαθανάτισα τις ολιγόλεπτες βουτιές του ήλιου στα αφρώδης σύννεφα, δίνοντας στην προσωπική μου ουτοπία διάσταση.
Ένας κλόουν οφείλει να περπατά πάντοτε επάνω στα ξυλοπόδαρα. Ένας μαύρος Αρλεκίνος οφείλει στον εαυτό του να είναι διαβολικά ερωτικός σε κάθε ερέθισμα που του παρουσιάζεται. Κι έτσι κι έγινε. Έπαψα να νοιάζομαι για τους επιφανειακούς ανθρώπους και με τους προφανής τρόπους. Στο τέλος κάθε ημέρας, κέρδιζα πάντοτε εγώ και κάνεις άλλος. Άλλωστε δεν με ενδιέφερε μήτε η νίκη μήτε η ήττα των άλλων. Ισορρόπησα τα πράγματα, όπως το πορτοκαλί φανάρι. Δεν οριοθετούσα, δεν απαγόρευα, ούτε προέτρεπα κάποιον να κάνει κάτι. Εφόσον κέρδιζα πάντα εγώ γιατί να νοιαστώ για το επιμέρους σκορ;
Ποτέ μου όμως, δεν έκλεβα. Απλώς δεν τύχαινε, κάθε φορά να γνωρίζω τους κανόνες καλύτερα από κάθε άλλον. Και πως το πετυχαίνει κάνεις αυτό; Ιδέα δεν έχω. Πολλές φορές αρκεί μόνο η ηττοπάθεια να σου να φτάσει στα ύψη. Έπειτα συνειδητοποιείς πως οι άνθρωποι μοιάζουν ή τείνουν να μοιάσουν σαν ένα άδειο βάζο. Σου δίνουν εσένα την ελευθερία να προσθέσεις ποιο άνθος προτιμάς. Για κάποιους αρκεί ένα και μόνο τριαντάφυλλο, για άλλους ένα ολόκληρο μπουκέτο και για άλλους αρκούν μόνο τα αγκάθια του.
σχόλια