Τις τελευταίες μέρες στην πολιτεία της Φλόριντα μια μεγάλη μερίδα των έγχρωμων κατοίκων της έχει ξεσηκωθεί ύστερα από την απόφαση του Πολιτειακού δικαστηρίου να αθωώσει τον Χόρχε Ζίμερμαν, ο οποίος βρέθηκε στο εδώλιο του κατηγορουμένου για τη δολοφονία του Τρέιβον Μάρτιν το Φεβρουάριο του 2012. Μια υπόθεση που θυμίζει ένα αντίστοιχο περιστατικό πριν από περίπου ένα χρόνο στην Παιανία, όπου ένας νεαρός κυνήγησε με μια καραμπίνα έναν αλλοδαπό, που είχε εισβάλλει στο σπίτι του και κακοποιήσει τη μάνα του, και τον πυροβόλησε. Τότε η κοινή γνώμη είχε επηρεάσει την απόφαση του δικαστηρίου και το ανάγκασε να λειτουργήσει για μια σπάνια φορά με το πνεύμα και όχι το γράμμα του νόμου.
Εν προκειμένω, αν και ο Ζίμερμαν ήταν όντως ο άνθρωπος που τράβηξε τη σκανδάλη και σκότωσε το Μάρτιν, η υπερασπιστική γραμμή υποστήριξε ότι ο φερόμενος ως δράστης βρισκόταν σε θέση αυτοάμυνας με το Μάρτιν να επιτίθεται με βάναυσο τρόπο και επηρεασμένος από χρήση ναρκωτικών. Κατά τη διάρκεια της δίκης η έδρα ήρθε αντιμέτωπη με εκατέρωθεν αντιφάσεις και μάρτυρες που απέκρυπταν στοιχεία ή αναιρούσαν τα όσα είχαν πει στα μέσα όλο αυτό το διάστημα.
Η αθώωση του εθελοντή στις ομάδες παρακολούθησης και επίβλεψης που διαθέτει η πολιτεία της Φλόριντα, Ζίμερμαν, βασίστηκε στην ασάφεια των ενοχοποιητικών στοιχείων ως προς το γιατί σκότωσε το 17χρονο Μάρτιν και στην κατ’ επέκταση προσπάθεια του δικαστηρίου να μην καταδικάσει σε ισόβια έναν άνθρωπο που ούτε οι ίδιοι είχαν πειστεί ότι ήταν δολοφόνος κατά βούληση. Άλλωστε, η νομοθετική διάταξη “Stand your ground” στο πλαίσιο του νόμου “Castle Doctrine”, σύμφωνα με την οποία ο καθένας απολαμβάνει νομοθετικής ασυλίας και ελευθερίας σε περίπτωση που έχει προβεί σε αξιόποινη ενέργεια ευρισκόμενος σε θέση αυτοάμυνας. Το νομοθετικό κείμενο προβλέπει ακόμα και ελευθερία να σκοτώσει ο οποιοσδήποτε που νιώθει ότι απειλείται το σπίτι του ή διακρίνει άμεσο κίνδυνο θανάτου ή σωματικής βλάβης του εαυτού του ή κάποιου άλλου.
Η αντίδραση των ομόχρωμων και μη του Μάρτιν σε αυτή την απόφαση του δικαστηρίου ήταν άμεση και οι φωνές για ρατσιστική νίκη και καταδίκη της ισότητας των ανθρώπων πληθαίνουν. Είναι όμως έτσι; Άραγε οι πολίτες έχουν αναλογιστεί ποτέ τη δυσκολία της θέσης των δικαστών και του επώδυνου χαρακτήρα του λειτουργήματός τους;
Είναι δεδομένο ότι η πλευρά του Ζίμερμαν έπεσε σε προφανή ολισθήματα, όπως το ότι ο κατηγορούμενος κατά δήλωσή του στο Fox λίγο καιρό πριν είχε πει ότι δε γνώριζε την ύπαρξη του “Stand your ground law”. Ο καθηγητής του της Εγκληματολογίας στο σχολείο των Seminoles στη Φλόριντα όμως, κατέθεσε ότι ο ίδιος ο Ζίμερμαν του είχε αναφέρει το συγκεκριμένο νόμο, του οποίου την ύπαρξη αγνοούσε προηγουμένως. Υπήρξαν όμως και στοιχεία που επιβεβαίωναν την εκδοχή της υπερασπιστικής γραμμής, όπως οι φωτογραφίες με τα σημάδια στο κεφάλι και το πρόσωπο του Ζίμερμαν από τα χτυπήματα που υποστήριξε ότι δέχτηκε από τον Μάρτιν και η ιατροδικαστική εξέταση, η οποία βρήκε σημάδια από ασβέστη στα νύχια του δολοφονηθέντα, όπου φέρεται να έριξε το Ζίμερμαν. Σε ανάλογες αντιφάσεις υπέπεσαν και αρκετοί από τους μάρτυρες κατηγορίας.
Όποια κι αν είναι η πραγματικότητα, οι φωνές που ακούγονται για ρατσιστική δολοφονία είναι «κινούμενη άμμος», δε μπορούν δηλαδή να θεωρηθούν βάσιμες, αφού ο Ζίμερμαν έχει καταγωγή Seminole, μια μίξη ιθαγενών φυλών στα σύνορα με το Μεξικό, που είναι επίσης έγχρωμοι. Αν ο Ζίμερμαν αποδειχθεί ένοχος μόνο ρατσιστικά δε θα είναι τα κίνητρά του.
Η υπόθεση παραμένει ανοιχτή, αφού μπορεί το Πολιτειακό δικαστήριο να έβγαλε τελεσίδικη απόφαση, αλλά οι αντιδράσεις και το γεγονός ότι δεν υπάρχει σαφής ένδειξη για ενοχή ή αθωότητα, ανάγκασαν το ομοσπονδιακό δικαστήριο να εξετάσει τα στοιχεία. Η δικαιοσύνη παραμένει το ζητούμενο αλλά ταυτόχρονα ενσκύπτει και μια διαλεκτική που ξεκίνησε από τη μαζική δολοφονία παιδιών και καθηγητών στο σχολείο του Κονέκτικατ από τον Άνταμ Λάνζα και αναδύει στην επιφάνεια συχνά πυκνά από τότε. Αρκετά περιστατικά με συνειδητή αφετηρία το Λάνζα και ασυνείδητη τα πλείστα όσα περιστατικά πριν από αυτό. Το ζήτημα της οπλοκατοχής που είναι αθρόα στις Η.Π.Α. και στηρίζει μια ολόκληρη βιομηχανία και αποτελεί σημαντικό κομμάτι του ΑΕΠ παραμένει κάθε φορά πιο επίκαιρο από ποτέ.
Αυτό που κρίνεται εκ των ων ουκ άνευ είναι οι δικαστές να λειτουργούν με το πνεύμα του νόμου, αφουγκραζόμενοι και το λαϊκό περί δικαίου αίσθημα σε πρόδηλες υποθέσεις, και οι πολίτες να αντιλαμβάνονται ότι η κρίση και απόφασή τους δε μπορεί να βασιστεί σε τίποτα παρά λογική και αδιάσειστα στοιχεία.
σχόλια