Λοιπόν, κάτσε ή ξάπλωσε..όπως σε βολεύει. Καθώς θα με ακούς, θα σε παίρνει γλυκά ο ύπνος. Δεν θα σου πω κανένα από τα γνωστά παραμύθια, ούτε ιστορίες βγαλμένες από τη φαντασία μου. Θα σου πω τα πράγματα όπως έχουν. Θα κάνω την αρχή με την Οδύσσεια, την πραγματική, όχι εκείνη που βρίσκεις γραμμένη στα βιβλία. Εσύ απ' 'όλα όσα ειπωθούν κράτα ό,τι θέλεις ή μη κρατάς και τίποτα. Βασικά δεν θα κρατήσεις τίποτα γιατί δεν σε συμφέρει να κρατήσεις κάτι. Καταλαβαίνω, δεν είναι τώρα καιρός για αλλαγές και ξεβολέματα!
Θα ξεκινήσω με την Πηνελόπη. Στάσου! Όχι, η Πηνελόπη δεν περίμενε κανέναν. Για την ακρίβεια είχε βρει μνηστήρες πριν καν φύγει ο Οδυσσέας. Ξένοιαστα περνούσαν οι μέρες της,γεμάτες κολακείες και άφθονο κρασί. Κι ο Οδυσσέας, μη νομίζεις, σαν βρήκε ευκαιρία να φύγει,δεν επέστρεψε. Δεν τον ένοιαξε να βρει το δρόμο για την Ιθάκη. Δραπέτευσε από μια φυλακή που ήταν ο ίδιος άρχοντας. Πριν προλάβεις να τον λυπηθείς, άκου και τούτο. Κάθε βράδυ γλεντούσε στο νησί της Καλυψώς παρέα με την συντροφιά της. Δε περνούσε κι άσχημα,έτσι; Κι αν αναρωτιέσαι για το ταξίδι του Τηλέμαχου να τον βρει, το ταξίδι αυτό δεν έγινε ποτέ! Βλέπεις ο Τηλέμαχος πατέρα δεν έψαξε γιατί πατέρα δεν γνώρισε. Για τον Λαέρτη δεν μπορώ να πω πολλά αφού έφυγε πριν γεννηθεί ο Οδυσσέας. Φοβήθηκε τις ευθύνες και έγινε καπνός! Το μόνο κοινό στοιχείο, η τραγική φιγούρα της μάνας, η Αντίκλεια. Η Αντίκλεια, ναι πνίγηκε, καλά το έγραψε ο Όμηρος. Πνίγηκε στη θάλασσα, πνίγηκε στη στεναχώρια για το παιδί της. Περίμενε καρτερικά μα δεν φάνηκε καράβι στον ορίζοντα.
Αυτή είναι η αλήθεια καμάρι μου. Τώρα που τελείωσα, μπορείς να διαλέξεις το παραμύθι, γιατί το ξέρουμε και οι δυο πολύ καλά πως το παραμύθι είχες διαλέξει εξαρχής και αυτό θα συνεχίσεις να διαλέγεις. Το ίδιο άλλωστε κάνεις και στην ζωή. Όταν δεν στο σερβίρουν οι άλλοι, το φτιάχνεις εσύ μόνος σου στο μυαλουδάκι σου και δεν αφήνεις τίποτα και κανέναν να στο χαλάσει.
Κι αν θέλω να είμαι έντιμη, πρέπει κάπου εδώ, στις τελευταίες λέξεις, να παραδεχτώ πως το ίδιο κάνω κι εγώ.
