Ασχολούμαι με την μοίρα ενός ανθρώπου, που τον βλέπω και με βλέπει κάθε μέρα.
So what?
Στον πεζόδρομο της Βαλτετσίου, που λες, απέναντι από τα μπαρ που μόλις άνοιξαν, στην είσοδο μιας εγκαταλελειμμένης πολυκατοικίας, ζει μια ιδιόρρυθμη μορφή, μοναχικού σχήματος και άκακης διάθεσης.
Φορά τα ίδια, πάντα, ρούχα και μαύρα πλεκτά γάντια, κομμένα στα δάκτυλα. Κοιμάται πάνω σε διαδοχικές στρώσεις βρώμικων χαρτονιών και υφασμάτων διαβάζοντας πάντα κάτι, άλλοτε την Αγία Γραφή και άλλοτε κάποια βιβλία πολιτικού, μάλλον, περιεχομένου.
Τελευταία, έχει αποκτήσει δυο συγκατοίκους, ένα βασανισμένο κανελί Πιτ Μπουλ και ένα γιγαντιαίο κουκλάκι, την ταυτότητα του οποίου θα τσεκάρω κρυφά την επόμενη φορά που θα περάσω δίπλα του.
Αυτή είναι η ηττημένη συμμορία της πόλης των ηλιθίων.
Κατέγραψα μια μικρή ιστορία και δεν μπήκα στον κόπο να σε συγκινήσω, γιατί δεν με ενδιαφέρει. Όπως ούτε εσένα θα σε ενδιαφέρει αν κάποιος, από τις 654 επαφές σου, καταλήξει να γίνει, αύριο, ο τέταρτος ίσκιος της συμμορίας.
Αυτός ο κύριος, που λέτε, θα μπορούσε να είναι ο πρωταγωνιστής της ταινίας «Αμόρες Πέρος» αλλά δεν είναι, γιατί αυτός ο άνθρωπος υπάρχει και στέκεται απέναντι από τις τζαμαρίες των μαγαζιών, εντός των οποίων κάθε βράδυ διασκεδάζουμε σαν γελωτοποιοί, με πολλή ψυχρότητα ως και αδιαφορία, τον ρομαντισμό, την πλεονεξία, τις φιλίες, τα αγάμητα νιάτα μας, διαιρούμενοι σε διάτρητα δόγματα ιδιωτικής κατάχρησης. (Θεέ μου, τι λέω για να το παίξω μορφωμένος!;)
Ένα απόγευμα γυρνώντας σπίτι, είδα την γωνιά μισοάδεια. Ο κύριος και το σκυλί έλειπαν. Μην βουρκώνεις, δεν παρακολουθείς το «Πάμε Πακέτο», τους ξανάδα από τότε. Είδες, με διέκοψες!
Περνούσα, που λες, και βλέποντας μισάνοικτο το βιβλίο που διάβαζε, τις τελευταίες βδομάδες, η κουτσομπόλα ξύπνησε μέσα μου.
Σκέφτηκα να κοιτάξω, στα κλεφτά, για να τσεκάρω, τι μπορεί να τον απασχολεί.
(Μουσική σασπένς, παρακαλώ.)
Αφού βεβαιώθηκα πως το τεράστιο κουκλάκι, το οποίο είχε ακουμπισμένο στο μαξιλάρι του, δεν ήταν ζωντανό και δεν θα με πλάκωνε στο ξύλο, ας πούμε(δεν ξέρεις καμιά φορά! Σε αυτήν μου την σκέψη, πάντως, ένιωσα πως είδα το κουκλάκι να μειδιά. Επιτρέψτε μου την αμφιβολία), σήκωσα με λίγη ντροπή το βιβλίο και διάβασα:
"Ο πλούτος σε ενοχλεί ή
το ότι δεν είναι δικός σου;
η απιστία ή
ότι την έκανε ο άλλος;
να παίξεις ήθελες ή
να κερδίσεις;
...μπλα. μπλα...και στο βάθος...
ΕΓΩΙΣΜΟΣ".
Κατέγραψα μια μικρή ιστορία και δεν μπήκα στον κόπο να σε συγκινήσω, γιατί δεν με ενδιαφέρει. Όπως ούτε εσένα θα σε ενδιαφέρει αν κάποιος, από τις 654 επαφές σου, καταλήξει να γίνει, αύριο, ο τέταρτος ίσκιος της συμμορίας.
Εντάξει, θα χάσεις τα like του. Δεν είναι και λίγο. Θα έχεις, όμως, ένα καινούριο κουτσομπολιό να μοιραστείς.
Ακολουθεί εξαιρετικά σύντομος, για τα γούστα μου, επίλογος.
Η ακακία των τριών μελών της εξπρεσιονιστικής ομάδας, στα δικά μου μάτια παραμένει αδικαιολόγητη αλλά ποιος μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στα δικά μου μάτια, που όποτε περνούν από κοντά τους, κάνουνε ότι δεν βλέπουν;
(Ας κλείσει κάποιος την μουσική σασπένς! Τι θα πεις , δεν την ακούτε;)
Ευχαριστώ.
σχόλια