Κάτσε να σου πω, πόσα τσιγάρα έκανα εκείνο το βράδυ... Αμέτρητα θα ήταν... Και πόσα δάκρυα έριξα... Νομίζω ήταν περισσότερα απ' τα τσιγάρα... Κάτσε να σου πω, με τι μοιάζει η αγάπη, ο χωρισμός, η θυσία.
Νομίζεις ότι δεν τον αγαπάω κι αφού το λες πες μου, τι είναι αγάπη; Αγάπη δεν είναι όταν είσαι πρόθυμος να τον κεράσεις λίγες στιγμές προσωρινής δυστυχίας, για να μη σε μισήσει αργότερα; Τι εννοείς πώς ξέρω ότι θα με μισήσει; Δεν με ξέρω;
Είναι μία απ' τις κλασικές ιστορίες αγάπης άλλωστε...
Όλα ξεκίνησαν καλά, όλα κύλησαν υπέροχα, εντάξει μαλώναμε δεν λέω, αλλά και ταινίες βλέπαμε αγκαλιά και γουρουνιές είχαμε κάνει παρέα και τα πάντα θα κάναμε ο ένας για τον άλλον... Και μετά; Μετά μεγάλωσα. Μετά άρχισα, μέρα με τη μέρα, να συνειδητοποιώ τα λόγια των ανθρώπων μου, όταν μου έλεγαν "ε, δεν περίμενα να αποφασίσεις με τη μία" ή "εγώ περίμενα ότι θα άλλαζες γνώμη" ή "προφανώς και δεν ξέρεις τι θέλεις". Μα, μισό λεπτό αυτές οι λέξεις είμαι εγώ, όταν άρχισα να συνειδητοποιώ την αξία της θυσίας για το όνειρο, την αξία στο να βρίσκεις τον εαυτό σου...
Άρχισα να έχω άλλες απαιτήσεις, από 'μένα κυρίως, ίσως και λίγο από 'μας. Εκεί, μεγάλωσα και ήθελα να με ψάξω πέρα από τη σχέση. Και δεν ήταν ωραίο, ήταν πολύ απότομο και ήταν επώδυνο. Όχι μόνο για 'μένα μη φανταστείς... Για όσους υπήρχαν στην ζωή μου τότε. Γι' αυτό κάτσε να σου πω πόσοι πόνεσαν, πόσοι πληγώθηκαν, πόσοι αδικήθηκαν...
Μη με αμφισβητείς, είχα κάνει πολλά σχέδια γι' αυτόν... Εκείνος ήταν που δεν ήθελε να κάνει... Το ότι έκανα πρέπει να σημαίνει πράγματα για 'σένα... Σημαίνει πράγματα για εμάς.
Δεν είναι ωραίο να αντιμετωπίζω πληγωμένους ανθρώπους... Όχι γιατί τους λυπάμαι... Απλά γιατί υπήρξα πληγωμένη, ακόμα κι απ' την ίδια μου την οικογένεια, ξέρω πώς νιώθουν. Το χειρότερο απ' όλα είναι να ακούω "με πλήγωσες"... Μα περίμενε, μη φεύγεις, κάτσε να σου πω... Δεν σε πλήγωσα, ματάκια μου... Ήθελα να με θυμάσαι ως κάποια που σε βοήθησε, κάποια που σε έμαθε να βλέπεις ταινίες, κάποια που μαζί της έκανες τις καλύτερες κοπάνες, που κρυβόσουν, που γελούσες, που ξέφευγες απ' το καθιερωμένο σου. Δεν ήθελα να είμαι για 'σένα αυτή που μια ζωή ψαχνόταν για το τι θέλει, που δεν αποφάσιζε, που είχε νεύρα κι έκλαιγε... Δεν ήθελα να είμαι τα λόγια των άλλων για 'σένα... Και συγγνώμη γι' αυτό, είναι ίσως εγωιστικό στον έρωτα να θες να δώσεις το πρόσωπο που σου ταιριάζει... Αλλά αυτό δεν κάνουμε από το πρώτο ραντεβού;
Έχουμε πολλά πράγματα που δεν δείξαμε, δεν είπαμε, δεν κάναμε. Κάτσε να σου πω ακόμα κάτι... Όταν αναγνώρισα την αξία της θέλησης, ανακάλυψα και της θυσίας. Σε μία σχέση είμαστε μαζί, αλλά είμαστε και ξεχωριστοί. Το παράδοξο της κατάστασης είναι ότι επηρεαζόμαστε όσο τίποτα άλλο... Οπότε κάποια στιγμή, κάνοντας μια αυτό - ανασκόπηση, οι ανάγκες μας δεν είναι ίδιες... Όλα καλά, όσο τις καλύπτουμε αναίμακτα και μαζί. Μερικές όμως, πρέπει να τις καλύψεις μόνος και με θυσίες. Τις θυσίες μου τις ξέρεις... Αυτός, ήταν μία απ' αυτές. Αυτός και η προσπάθεια μου να μετριάσω τα πράγματα, να μην είμαι πια όπως είπαν "ενοχική". Να κάνω αυτό που νιώθω, χωρίς ενοχές για τα πάντα.
Μη με αμφισβητείς, είχα κάνει πολλά σχέδια γι' αυτόν... Εκείνος ήταν που δεν ήθελε να κάνει... Το ότι έκανα πρέπει να σημαίνει πράγματα για 'σένα... Σημαίνει πράγματα για εμάς. Όχι ότι ήμουν τρελή κι απλά μια μέρα ξύπνησα κι αποφάσισα να τον βγάλω απ' τη ζωή μου.
Αλλά αρκετά σε κράτησα. Μπορεί να έφτασα και σε σημείο να μετάνιωσα ό,τι έκανα. Θα σου πω μόνο, ότι μια μέρα μετά τον ζούσα πιο κοντά μου από ποτέ και όλος ο κόσμος ήθελε να μου τον θυμίζει... Μέχρι και το ψυγείο μου, που για πρώτη φορά είχε τυροσαλάτα (η αγαπημένη του).
Θα σου έλεγα να κάτσεις να σου πω και πώς νιώθω εγώ για όλα αυτά, αλλά δεν έχει σημασία. Δεν θέλω να μιλήσουμε για 'μένα. Το τι έχω μέσα μου, θα το πω σε όποιον ενδιαφερθεί να μάθει. Απλά δεν θέλω να με παρεξηγήσεις για τις επιλογές μου. Βλέπεις, άλλαξα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ξέχασα ακόμα και τα πιο ασήμαντα λεπτά, μπορώ να στα αφηγηθώ ένα – ένα, ή ότι δεν αγαπάω πια.
Απλά... προσπάθησα να μας σώσω. Κι αν θεωρείς ότι το έκανα με λάθος τρόπο, έλα να μου πεις τον σωστό.
σχόλια