Γεια σας..είμαι σχεδόν 17 χρονών και ένα βράδυ κάθισα και έγραψα το παρακάτω κείμενο. Σκέφτηκα να σας το στείλω, διότι εκφράζει αυτό που νιώθω, όσον αφορά το θέμα που αναφέρομαι. Θα με χαροποιούσε το γεγονός να του δώσετε σημασία και ακόμα περισσότερο αν έβγαινε και πιο έξω. Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας..καλή ανάγνωση:
Το παιχνίδι του κοινωνικού...λες;
Ένα παιχνίδι σχέσεων στην κοινωνία που αρχίζει με το πόσο κοινωνικός είσαι..χμμ!
Υπάρχουν φορές που τρελαίνεσαι για το πόσο κοινωνικό άτομο μπορεί να είσαι. Πιάνεις συζήτηση με τον άλλον έστω και για λίγο και δεν το πιστεύεις ότι μπορείς να το κάνεις αυτό. Σου βγαίνει αυθόρμητα! Και είναι υπέροχο, αλήθεια! Μπορεί να ανοιχτείς και σε κάποιον που μόλις τον γνώρισες, γιατί όχι; Πού είναι το κακό; Σου είπε κάποια πράγματα, γιατί να μην του πεις και εσύ; Είναι ωραίο να επικοινωνείς με κάποιον. Να μιλάς για πράγματα που σε ενδιαφέρουν, για θέματα που σε απασχολούν.
Να δέχεσαι συμβουλές ακόμα κι αν δεν σου φαίνονται σωστές. Είναι και αυτή μια άποψη, σκέψου την. Δεν σου επέβαλα να κάνεις κάτι, απλά σου είπα τι γνώμη μου πάνω σε κάτι που με ρώτησες είτε άμεσα είτε έμμεσα. Και τα προβλήματα τα δικά σου γίνονται και πρόβλημα αυτού που θέλει να σε βοηθήσει. Όλοι θέλουμε βοήθεια, ακόμα κι αν δεν το δείχνουμε. Ακόμα κι όταν προσποιούμαστε ότι είμαστε καλά θέλουμε κάποιον να έρθει και να μας πει “σίγουρα έχεις κάτι που σε βασανίζει και δεν σε αφήνει να είσαι τελείως καλά, μοιράσου το μαζί μου”. Το θέμα είναι να καταλάβεις ποιο θα είναι το κατάλληλο άτομο να το μοιραστείς. Λάθος επιλογές κάνουμε όλοι. Αλλά ψάξαμε ποτέ τις σωστές ή μείναμε σε αυτές επειδή μας βόλευαν ή συνηθίσαμε; Το έχεις αναρωτηθεί αυτό;
Από την άλλη, υπάρχουν φορές που δεν είσαι καθόλου κοινωνικός τύπος. Που μένεις μόνο στη γνωριμία. Ίσως έκανες το σωστό, ίσως και το λάθος που δεν προχώρησες. Ίσως φοβόσουν να μάθεις κάποιον γιατί μάλλον τα δικά σου θέματα είναι πολλά. Και που να βρεις χρόνο να ασχοληθείς και με του άλλου. Να σου πω κάτι; Αν σκέφτονταν όλοι έτσι τότε η κοινωνία θα ήταν πολύ χειρότερη. Αν δεν υπάρχει επικοινωνία, ανταλλαγή απόψεων, τότε τι υπάρχει; Όλες οι σχέσεις χτίζονται μέσα από αυτά.
Γιατί μέσα από αυτά γεννιέται η εμπιστοσύνη. Είχα μείνει, λοιπόν, εκεί που προτιμάς να λύνεις μόνος σου τις ανησυχίες σου. Και εγώ το κάνω! Και νιώθω αρκετά καλά. Την απόφαση ούτως ή άλλος την παίρνεις εσύ για σένα. Μα μεταξύ μας, μια δεύτερη γνώμη καμιά φορά δεν κάνει πιο εύκολη μια φάση της ζωής σου; Αφού όλοι θέλουμε ένα άτομο δίπλα μας. Κάποιον να ζήσει στη μοναξιά μας και να γίνει η δική του μοναξιά φίλη με τη δική σου. Γιατί όχι; Έχω φτάσει σε σημείο να απορώ εγώ η ίδια για το πως αντιδρούν κάποιοι γύρω μου. Όταν ενώ μπορούν να έχουν όλο αυτό το σκηνικό, το απαρνιούνται.
Κοίτα όμως που κάποιες φορές, τυχαίνει να γίνει κάτι που δεν το προτιμούσες αλλά άλλαξες γνώμη όσο το έζησες. Είδες; Ένα παιχνίδι είναι και στο τέλος βγαίνεις κι εσύ και εγώ κερδισμένοι. Κανένας χαμένος! Περίεργο αλλά έτσι είναι..
Υπάρχουν πολλά είδη παιχνιδιών. Είναι αυτά που ο ένας κερδίζει, ο άλλος χάνει, αυτά που όλοι όσοι ρίσκαραν να παίξουν κερδίζουν και αυτά που όλοι χάνουν. Τι διαλέγεις; Έχεις επιλογές! Μπορείς και να μην μπεις στο παιχνίδι, μα αν δεν μπεις δεν θα δεις ποιος πραγματικά είσαι. Ρίσκαρε και μάθε πράγματα που ούτε κι εσύ περίμενες να ακούσεις, να δεις, να κάνεις! Αλλά να μην μετανιώσεις, γιατί αν μετανιώσεις έχασες το παιχνίδι πριν καν τελειώσει. Φτάσε στο σημείο να παραβείς του κανόνες, όχι του παιχνιδιού, αλλά του ίδιου σου του εαυτού.
Ξεπέρασε τα όρια, να έχεις εις γνώσιν σου ότι ακολουθείς τους κανόνες και να πιστεύεις ότι εκεί που είσαι δεν θα φτάσει κανείς να ψάξει. Θα πάρεις μαζί σου και τον σύμμαχο σου σε όλο αυτό και απλά συνέχισε να πολεμάς. Τη μάχη μόνο σου θα την κερδίσεις όταν πολεμήσεις με σένα και το τι έχεις περάσει. Μόνο τότε..αν έχεις την ικανότητα όμως να ασχοληθείς πιο γενικά, τότε μάλλον θα χρειαστείς κάποιον στο πλάι σου. Όσο ανεξάρτητος κι αν είσαι, θα υπάρξει έστω και μια φορά που θα ζητήσεις κάτι από κάποιον άλλον. Σίγουρο αυτό!
Θα παίξεις για το διαφορετικό, ή θα μείνεις στη μονοτονία; Θα μιλήσεις με κάποιον ή θα κάτσεις στη γωνία; Το θέμα είναι να μην μένεις εκεί. Να προχωράς. Να κάνεις ένα βήμα μπροστά. Να αναπτύσσεις τον εαυτό σου. Η στασιμότητα δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν. Γι’ αυτό βαριέσαι εύκολα. Έτσι εξηγείται!
Τέλος πάντων, πάμε να παίξουμε; Εσένα θέλω δίπλα μου, εσένα και τον εαυτό μου. Μαζί σου δεν τον χάνω, είμαι εγώ, εσύ και το παιχνίδι μας. Καλό δεν ακούγεται;
