Μια συνέντευξη με το ανερχόμενο συγκρότημα.
* Aπο πότε υπάρχει το γκρούπ ;
Αντώνης: Απο το καλοκαίρι του 2009, θα ήταν Ιούλιος μήνας αν θυμάμαι καλά.
* Πώς προέκυψε το όνομα;
Παναγιώτης: Το όνομα Vrastaz για μας εμπεριέχει διάφορα πράγματα. Σε γενικές γραμμές εκφράζει την ενέργεια και την "εν βρασμώ" κατάσταση που επικρατεί στα live μας οπως και το "τουρλού" τις μουσικής.
* Πώς θα περιγράφατε το ύφος του γκρούπ και γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο είδος μουσικής;
Αντώνης: Το ύφος μου είναι δύσκολο να το χαρακτηρίσω, πρέπει κάποιος να μας δει live και να κρίνει.
Θοδωρής: Τα κομμάτια έχουν στόχο να κάνουν τον ακροατή και να διασκεδάσει και όσο αφορά το στυλ μια μίξη reggae rock και pop
* Τι μουσική ακούγατε ως παιδιά;
Vrastaz: Ενα mix απο Π.Σιδηρόπουλο, TheBeatles, Pinkfloyd, Τρύπες, Marley, Sublime, Νίκο Kαρβέλα, Κώστα Μπίγαλη, Ρεμπέτικα & Ηeavymetal.
* Ποιές είναι οι επιρροές σας;
Σπύρος: Η καλή μουσική - και να μην την καταδικάζουμε απο όπου και εαν προέρχεται.
* Μπορεί η μουσική να θεωρηθεί βιοποριστικό επάγγελμα;
Αντώνης: Φυσικά και μπορεί και για πολλούς ανθρώπους είναι. Βέβαια, το πόσο δύσκολο είναι να συμβεί αυτό, είναι μια άλλη συζήτηση.
* Τι είναι αυτό που σας παρακίνησε στη σύσταση μιας μπάντας δεδομένου ότι τα έξοδα συντήρησής της είναι περισσότερα απο τα έσοδά της;
Σπύρος: Η δεδομένη παρέα και οτι υπάρχουν εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα
* Υπάρχει έμπνευση στη σημερινή «εν κρίσει» κοινωνία και αν ναι από πού αντλείται;
Αντώνης: Η Έμπνευση νικά την κρίση και η κρίση τροφοδοτεί την έμπνευση
* Υπάρχει μέλλον για μια επαρχιακή μπάντα;
Αντώνης: Εχει της δυσκολίες του -δεν λεω- αλλα και τις ευκολίες του. Ολα είναι θέμα χειρισμών.
Σπύρος: Ναι - αλλιώς θα έπρεπε να έχουμε διαλυθεί ήδη.
* Ανέκαθεν υποστηρίζεται ότι μια εποχή παρακμής είναι μια εποχή ακμής για την τέχνη συμφωνείτε;( Αιτιολογήστε το)
Αντώνης: Ισχύει. η τέχνη έχει "ανάγκη" να τροφοδοτέιται. Η παρακμή διεγείρει τον άνθρωπο ψυχολογικά και αυτός μπορεί να "ξεσπάσει" στην τέχνη και να παράγει έργο.
* Ποιοι σας στηρίζουν;
Παναγιώτης: Εμείς,οι οικογένειές μας, ο άγνωστος κόσμος που απλά ακούει το ep μας και έρχεται να μας ακούσει και φυσικά οι φίλοι μας,
* « Πάμε σε ένα νησί»..Έχετε κάποιο συγκεκριμένο στο μυαλό σας; Ο τίτλος είναι αλληγορικός;
Αντώνης: Το τραγούδι γράφτηκε για ένα συγκεκριμένο νησι αλλα είναι αλληγορικό. "Το νησί" μπορεί να είναι για οποιονδήποτε, οπουδήποτε και οτιδήποτε μπορεί να τον κάνει να ξεχαστεί και να πάει, να φύγει, να ξεφύγει απ' τα προβλήματα και τις έγνοιες του.
* Ποία πιστεύετε ότι είναι η ιδιαιτερότητά σας έναντι άλλων συγκροτημάτων;
Αντώνης: Έχουμε σαν μπάντα μια εξωστρέφεια στα live μας. Νομίζω πως αυτό είναι μια "ιδιαιτερότητα" στην εποχή μας, που το σήκωμα μύτης είναι δεδομένο επακόλουθο.
* « Είναι το ίδιο έχουμε δεν έχουμε λεφτά»; Λίγο ρομαντικό μου ακούγεται ..
Αντώνης: Το τραγούδι αναφέρει κάτι πολύ συγκεκριμένο που τα λεφτά δεν θα το άλλαζαν σε κάτι.
* Όταν λες κάτι συγκεκριμένο; Τι είναι για σένα αυτό που μπορεί να διατηρηθεί ακέραιο ανεξαρτήτως των συνθηκών;
Aντώνης: Ο έρωτας , το κόλλημα που όπως λέει και ο στίχος του τραγουδιού «πάντα το ίδιο και το ίδιο παραμένει τελικά».
* Δηλαδή πιστεύεις ότι η οικονομική κρίση δεν συνεπάγεται μια κρίση στις ανθρώπινες σχέσεις;
Αντώνης: Η οικονομική κρίση φυσικά και δημιουργεί κρίση στις ανθρώπινες σχέσεις. Εδώ ισχύει «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό», ο κανόνας του ισχυρού.Έχει μεγάλη διαφορά με αυτό που προκαλεί στην τέχνη. Όπως προανέφερα η κρίση τροφοδοτεί την τέχνη, δεν σημαίνει ότι ισχύει το ίδιο και για τις ανθρώπινες σχέσεις.
* Αγαπημένο live δικό σας, που σας έρχεται πρώτο στο μυαλό;
Παναγιώτης: Σε μια ¨βάρκα¨ στο Αγκίστρι το καλοκαίρι που μας πέρασε.
* Η μοίρα των περισσότερων συγκροτημάτων είναι γνωστή και μη εξαιρετέα . Ποιος είναι ο καθοριστικός παράγοντας, που οδηγεί στη διαλυσή τους κατά την αποψή σας; Ποιο προβλέπετε να είναι το δικό σας μέλλον;
Θοδωρής: Ο παράγοντας είναι η συνήθεια, η έλλειψη του ίδιου αρχικού ενδιαφέροντος σε βάθος χρόνου αλλά και η αλλαγή των προτεραιοτήτων που βάζει κανείς στη ζωή του και στη μουσική του.
Σπύρος: Φυσικά η διάλυση είναι το μέλλον, αρκεί στο μεσοδιάστημα να βγούν όμορφες δουλειές, τραγούδια, δίσκοι - να κάνουμε ωραίες συναυλίες ώστε όταν διαλυθούμε να καθόμαστε παρέα σε μια γωνιά και να μπορούμε να γελάμε με όλα αυτά.
