Στην αρχή ξεκίνησε ως μια βόλτα απόγνωσης. Έπρεπε να πάρω λίγο αέρα, μια ανάσα, μια αλλαγή. Θα το χαρακτήριζα πιο εύστοχα πως έπρεπε να βάλω μια άνω τελεία στο μυαλό μου.
Ξεκίνησα περπατώντας. Στην αρχή γρήγορα, σαν φυγάς. Έπειτα πιο αργά, σαν ελεύθερος. Έκανα μια βόλτα σε όλα τα μέρη στα οποία είχα ζήσει μια ανάμνηση.
Τα βήματα μου με οδήγησαν στο να ανέβω μια σκάλα, έφτασα στην ταράτσα του πατρικού σπιτιού μου, περίπου δυο χιλιόμετρα μακριά από το δικό μου σπίτι. Μια ταράτσα ούτε πολύ μεγάλη ούτε πολύ μικρή. Ήταν το μέρος όπου είχα γράψει εκεί το πρώτο μου παραμύθι, εκεί που για πρώτη φορά ξεκίνησα να παρατηρώ, να σκέφτομαι και να αισθάνομαι.
«μια φορά και ένα καιρό ήταν ένα αστέρι που μπορούσε να διαβάζει τις ψυχές των ανθρώπων. Πάντα τους παρατηρούσε από ψηλά, διάβαζε τις καρδιές τους μέσα από τις στέγες τους. Απλά πολλές φορές οι άνθρωποι έκρυβαν στις στέγες τους τα προβλήματα τους και δεν έβλεπε καθαρά τα μάτια τους. Για αυτό και ήταν λίγο καχύποπτος απέναντι τους. Είχε για φίλη μια πεταλούδα στην οποία αποκάλυπτε όλες τις ιστορίες των ανθρώπων που κρύβονταν μέσα στα σπίτια τους. Κάθε στέγη είχε και μια διαφορετική ιστορία. Της μιλούσε για εκείνο τον τύπο που είχε πνιγεί στα χρέη, για την κοπέλα που ήταν τρελά ερωτευμένη, για το μοναχικό νεαρό που είχε ένα σκύλο καθώς ακόμη και για ένα παιδί που έγραφε παραμύθια σε μια ταράτσα»
Εκείνο το απόγευμα λοιπόν που είχα πάει στην ταράτσα ήρθε η πεταλούδα και μου αποκάλυψε το μυστικό:
«Όλοι οι άνθρωποι είναι σαν μια συλλογή διηγημάτων. Διαφορετικές φαινομενικά αταίριαστες ιστορίες, που όμως έχουν μια κοινή πορεία. Όλοι τους μάχονται και προσπαθούν να ισορροπήσουν σε ένα δύσκολο και τεντωμένο σκοινί. Δες τις στέγες από ψηλά, αναρωτήθηκες ποτέ ποια προσωπική ιστορία κρύβεται πίσω από κάθε τοίχο; Πόσοι άνθρωποι έχουν κοινό πρόβλημα με εσένα; Πόσοι έχουν την ανάγκη να βρουν ένα κοινό πρόβλημα με εσένα;»
Δεν μου πε τίποτα άλλο. Έφυγε και πέταξε προς τα αστέρια, ίσως για να μεταφέρει την δική μου ιστορία στο φίλο της.
Δεν είπα τίποτα, συνέχισα να γράφω. Πιο έντονα από ποτέ. Με σκοπό να ενώσω ανθρώπινες ιστορίες. Να παρηγορήσω και να παρηγορηθώ μέσα από τους ανθρώπους. Κοιτούσα τις στέγες, είχε ήδη ξημερώσει.
σχόλια