Πατρίδα είναι τα τσιμέντα
που σημαδέψανε τα γόνατά μας
...τα παγκάκια που χάραξαν
οι εφηβικοί μας έρωτες
...τα κρεβάτια που μοιραστήκαμε
τα κορμιά μας
...τα τρένα που ταξιδέψανε
τα όνειρά μας
...τα μεθυσμένα φοιτητικά μας
βράδια
...τα απογεύματα δίπλα
στη θάλασσα
...τα ήσυχα μεσημέρια
στα νησιά
...τα βροχερά πρωινά στην
αγκαλιά της
...τα γυμνά σανδάλια που μας γνώρισαν
τον κόσμο
...οι αγκαλιές των φίλων που βρήκαν καταφύγιο
τα δάκρυά μας
...πατρίδα είναι κάθε πέτρα,
κάθε κύμα,
κάθε ξεψυχισμένο άστρο
που πάνω του ξαπόστασε
για λίγο
η ματιά μας...
Γραμμένο πριν 6 χρόνια σχεδόν, 4 Ιουλίου του 2007
Πατρίδα είναι τα τσιμέντα
που χτίσανε τ' αυθαίρετά μας
...τα παγκάκια με τα χαρτόνια
που κάναμε σπίτια μας
...τα κρεβάτια στους διαδρόμους
των νοσοκομείων
...τα ΙΧ που περιφέρουν
τις ρουτίνες μας
...τα μεθυσμένα φοιτητικά μας
βράδια
...τα απογεύματα του δεύτερου
μεροκάματου
...τα ήσυχα νησιά με δίχως
γιατρούς και σχολεία
...τα άστεγα, βροχερά πρωινά
στον δρόμο
...τα γυμνά πόδια που μάτωσαν
απ' τα δακρυγόνα
...οι αγκαλιές των φίλων που βρήκαν καταφύγιο
τα δάκρυά μας
...πατρίδα είναι κάθε φασίστας
κάθε πούστης
κάθε μπάτσος
που σφήνωσε μια σφαίρα
στα όνειρά μας...
Γραμμένο σήμερα το πρωί.
