Η ευγένεια υποχρεώνει λένε οι Γάλλοι. Υποχρεώνει σε τι ακριβώς, στην υποχώρηση, στην συνθηκολόγηση, στην ανακωχή, στην υποδούλωση, σε μια γελοία εσωτερική ανωτερότητα, που από μερικούς ονομάζεται μαλθακότητα. Χαρακτηρίζεται λοιπόν ο άλλος μαλθακός, μαλακός, άβουλος, άκακος, βουτηγμένος στην ντροπή της ανυπαρξίας, της αδυναμίας ύψωσης αναστήματος.
Να λείπουν αυτές οι υποχρεώσεις για έναν σκεπτόμενο άνθρωπο. Απεταξάμην των ευγενών συμβιβασμών, των αθόρυβων εγκλεισμών, της ύπουλης, διαβρωτικής ασθένειας.
Ας ακουστεί ο λόγος, σαν λεπίδι κι ας πονέσει !
Πότε το καινούργιο, το νέο γεννήθηκε ανώδυνα; Πως η επανάσταση θα βολευτεί στην πολυθρόνα, ρουφώντας ευγενικά το τσαγάκι της από πορσελάνινο φλιτζάνι επιτηδευμένα συγκρατημένο από το μαλακό, λευκό της χέρι ;
Ας κοιτάξει το παγώνι τα πόδια του, το ίδιο και η στρουθοκάμηλος και ας μην περιορίζονται μόνο στην αυταρέσκεια, τη φιλοφρόνηση, τον αυτοθαυμασμό για το εντυπωσιακό, πλουμιστό φτέρωμά τους !
Ας μην συγχέουμε την υποκρισία με την υποκριτική! Ο Ταρτουφισμός, το δήθεν, το κακαίσθητο, το κιτς μαστίζει και πονά πολύ. Όταν κάποιος το καταδεικνύει γίνεται αγενής.
Ο Σωκράτης δεν ήταν και τόσο ευγενικός, φυλακίστηκε και θανατώθηκε. Ό, τι ενοχλεί πρέπει να παταχθεί. Η φωνή της αλήθειας πρέπει να φιμωθεί. Η ασχήμια, όταν θα υπάρχει, θα είναι σαν τα ρούχα του Αυτοκράτορα. Στην αρχή όλοι θα βλέπουν και θα χλευάζουν, μετά δεν θα μιλούν και τελικά δεν θα βλέπουν. Το σύστημα θα έχει πετύχει !
Πρώσο ολοταχώς για μια κοινωνία ευγενών ηλιθίων!
Πόσο ασφυκτική και πνιγηρή αυτή η ατμόσφαιρα ! Πόσο άρρωστο μπορεί να είναι όταν αφαιρείται προσχηματικά ο λόγος ; Και κυρίως όταν αυτό ξεκινά από την οικογένεια, τον « οίκο», όπου αναπλάθεται το νεαρό κύτταρο, καθαγιάζεται από την εκκλησία των πιστών, με μια κακή ανάγνωση του « αγαπάτε αλλήλους !», εξασκείται στο σχολείο και εκτελείται πια ο Άνθρωπος εν συνόλω, στην κοινωνική ζωή.
Ας αφήσουμε τις ευγένειες και ας μιλήσουμε αυθεντικά, αυθεντικά και ουσιαστικά, πραγματικά! Ας αποδεχθούμε τις αδυναμίες μας, ας αποκαλύψουμε τις σκοτεινές μας πτυχές, γιατί αν δεν το κάνουμε εμείς, θα φροντίσουν γι'αυτό οι άλλοι, ειδικά, όταν αυτές τους απειλούν!
Ας μην συγχέουμε την υποκρισία με την υποκριτική ! Ο Ταρτουφισμός, το δήθεν, το κακαίσθητο, το κιτς μαστίζει και πονά πολύ. Όταν κάποιος το καταδεικνύει γίνεται αγενής.
Μην μιλάς που στη δουλειά επιπλέουν οι φελλοί, μην μιλάς που σε κλέβει ο φίλος, ο συνεργάτης, ο συγγενής, μην μιλάς που σε υποτιμά και σε ξεφτιλίζει ο σύντροφός σου, μην μιλάς, μείνε ευγενικά άβουλος στον άδικο κόσμο που ή σε δελεάζει με μικρές ταπεινωτικές απολαύσεις, ή σε ποτίζει κώνειο για να σου κλείσει το στόμα.
Ίσως όταν δεν μιλάς περάσεις απαρατήρητος, διαφύγεις του ισοπεδωτικού μένους, της Ρινοκερίτιδας και μόνος εν τέλει μαραζώσεις σ' ένα δωμάτιο εγκλεισμού, ως ο τελευταίος του είδους σου, ο τελευταίος άνθρωπος, έλλογος με δυνατή φωνή και υψηλό ανάστημα, καταδικασμένος από μια κοινωνία τεράτων, άλογων, που βρυχώνται με άναρθρες, ακατανόητες κραυγές από όλα τα μέσα μαζικής επικοινωνίας!
Μαρία Μαρή
Θεατρολόγος - εκπαιδευτικός
σχόλια