Έχεις δοκιμάσει ποτέ ψυχοθεραπεία αλά ποδηλατάδα; Εάν όχι τότε ήρθε η στιγμή να το κάνεις. Στο ορκίζομαι δεν θα το μετανιώσεις. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να κλείσεις τον υπολογιστή, να ντυθείς, να βάλεις αθλητικά (και με το πεδιλάκι γίνεται δουλειά) και να βγάλεις το ποδηλατάκι σου απ' το υπόγειο. Μην ξεχάσεις τα ακουστικά. Και να μην πάρεις παρέα δεν πειράζει. Τώρα λοιπόν είσαι έτοιμος να βγεις στο δρόμο. Άρχισε να κάνεις πετάλι. Η αίσθηση είναι τόσο μοναδική! Εσύ και οι δύο τροχοί σου κάθε φορά ξεκινάτε μαζί μια νέα περιπέτεια, μια νέα εξερεύνηση. Κάθε φορά διαφορετική! Εσύ θα είσαι διαφορετικός ! Εάν προτιμήσεις νύχτα ,δεν θα σου πω όχι. Και μένα νύχτα μ' αρέσει, στο σκοτάδι με το φεγγάρι να φωτίζει το δρόμο (και τα φώτα σου μη ξεχάσεις). Κοιτάς μπροστά. Αλλά όχι. Εμένα μ' αρέσει να κοιτάω και δεξιά και αριστερά. Το κάνεις και εσύ; Λατρεύω να παρατηρώ τον κόσμο. Ο καθένας έχει τη δικιά του ιστορία, ο καθένας βρίσκεται εκεί σε εκείνο το σημείο που μόλις προσπέρασες για κάποιο λόγο.
Άμα πας δε παραλία, θα δεις αθληταράδες, άλλοι να τρέχουν άλλοι να ξεκουράζονται, άλλοι να έχουν ξεχυθεί στα γήπεδα και να φωνάζουν, ένας βάζει καλάθι άλλος κυνηγάει τη μπάλα. Εκεί θα σκεφτείς να πάρεις το Γιάννη, έχετε καιρό να πάτε για μπάλα ή να πάρεις τη Μαρία να πάτε γυμναστήριο φτάνουν τα γλυκά και οι τεμπελιές.
Κάνεις πετάλι! Βλέπεις πολύ κόσμο.
Θα δεις οικογένειες με τα παιδάκια να τσιρίζουν και να προσπαθούν να πείσουν το μπαμπά και τη μαμά ή καλύτερα τη γιαγιά που τους κάνει πάντα όλα τα χατίρια να τους πάρει μαλλί της γριάς ή εκείνο το μπαλόνι (το μεγαλύτερο). Θα θυμηθείς εσένα παιδάκι, πόσο άταχτο ήσουν και πόσο έχεις ησυχάσει τώρα ή και το αντίθετο, θα λησμονήσεις λίγο εκείνα τα χρόνια που δεν είχες υποχρεώσεις και που η μόνη σου σκοτούρα ήταν τι να παίξεις: σκοινάκι ή κρυφτό . Μπορεί και να αισθανθείς την αγάπη για τους γονείς σου, πώς σε μεγάλωσαν τόσο σωστά και τους αγαπάς πολύ ή να στεναχωρηθείς γιατί ποτέ δεν ήταν εκεί όταν έπρεπε.
Κάνεις πετάλι! Θα ξεχάσεις για λίγο τη ρουτίνα!
Θα δεις ζευγαράκια ηλικιωμένων χεράκι χεράκι, θα δεις άλλα καθισμένα ακίνητα, αμίλητα. Θα σκεφτείς για μια στιγμή τη γιαγιά και τον παππού σου, πόσο σου λείπουν και πόσο θα ήθελες να ήταν ακόμα στη ζωή σου, πόσα θα είχαν να σου μάθουν ή θα θυμώσεις με τον εαυτό σου που δεν τους παίρνεις τηλέφωνο ή που δεν πηγαίνεις να τους δεις συχνά!
Θα δεις λυπημένους ανθρώπους. Μη στεναχωρηθείς, η ζωή για κάποιους δεν πάει πάντα καλά. Εκείνη τη στιγμή πες ευχαριστώ που είσαι καλά και ζεις. Αυτό μόνο!
Κάνεις πετάλι.
Θα δεις σίγουρα έναν τύπο με το σκύλο του να κάνουν βόλτες ψάχνοντας να ρίξει γκομενάκια, ή κανένα γκομενάκι με το σκυλάκι της κουρεμένα το ίδιο και με ένα ροζ φιογκάκι στο κεφαλάκι να περπατάνε. Θα είναι πάλι και αυτοί που βγήκαν βόλτα με έναν φίλο τους, το σκύλο τους. Και τότε θα σου έρθει στο μυαλό το περσινό καλοκαίρι που έχασες τον ξεχωριστό σου ''φίλο'', ή θα χαμογελάσεις με την εικόνα του ''φίλου'' σου να σε γλείφει στο πρόσωπο και να σου γαβγίζει να πάτε βόλτα ή και μπορεί να ξανανευριάσεις με τη μαμά σου γιατί ποτέ δεν σε άφησε να πάρεις σκυλάκι.
Κάνεις πετάλι.
Εάν επιλέξεις τα σκοτεινά δρομάκια και γύρους από παρκάκια να είσαι σίγουρος πως θα δεις ζευγαράκια αγκαλιασμένα, μικρά αλλά και μεγάλα (γιατί και αυτά μικρά νιώθουν) να φιλιούνται παθιασμένα και να εύχονται θανάσιμα αυτό το παγκάκι να ήταν κρεβάτι και αυτά τα δέντρα να ήταν τα σεντόνια που θα σκεπάζονται τα ενωμένα σώματά τους. Και εκεί να ξές θα σου έρθει αμέσως αυτό συναίσθημα. Ναι αυτό που φοβάσαι να παραδεχτείς. Ίσως να ζηλέψεις και να σκεφτείς ''πρέπει να δω την αγάπη μου τώρα'', ίσως να μελαγχολήσεις και να βρίσεις, ίσως να σου έρθει στο μυαλό αυτό το απωθημένο που δεν είχες ποτέ ή και ακόμα αυτό που άγγιξες λιγάκι, ίσως πάλι να αδιαφορήσεις γιατί δεν συγκινείσαι εσύ από τέτοια, ποιος ξέρει; Θα δεις σίγουρα και μαλωμένα ζευγαράκια το ένα μακριά απ' το άλλο να το παίζουν θυμωμένοι αν και ξές πως θα καταλήξουν σαν τους πρώτους.
Όλοι αυτοί οι συναισθηματισμοί που θα σου έρθουν μην ανησυχείς είναι για καλό. Συχνά κάτι άλλο μας βοηθάει να ανακαλύψουμε το δικό μας κάτι ή να το ερμηνεύσουμε. Και τώρα θα πεις ''τι με νοιάζει εμένα''. Συνέχισε το πετάλι. Μόλις μπήκε ωραίο τραγούδι, άνοιξε τα χεριά και νιώσε λίγο ελεύθερος, σαν να πετάς, σαν να μην υπάρχει τίποτα γύρω σου, σαν να είσαι εσύ και ο εαυτός σου. Εσύ! Αυτό το κάνεις για σένα. Νιώσε λίγο σαν να σε παίρνουν οι κάμερες στη νέα σου ταινία, παιξ' το λιγάκι πρωταγωνιστής, πάρε βλέμμα ρομαντικό και ζουζουνιάρικο καθώς σε φλερτάρουν απέναντι ή άμα θες παιξ' το σκληροπυρηνικός, μυστήριος, bad boy, you know!
Νιώθω υπέροχα μετά από κάθε βόλτα με το ποδήλατο γιατί κάθε φορά νιώθω πως ανακαλύπτω κάτι καινούργιο, γνωρίζω κόσμο αν και δεν έχω μιλήσει μαζί τους, γεμίζω εικόνες, άλλες χαρούμενες άλλες άσχημες. Νιώθω την ελευθερία στη ψυχή μου και κυρίως στο μυαλό μου. Σκέφτομαι, συζητάω με τον εαυτό μου, με κριτικάρω, κριτικάρω και τους άλλους, παίρνω αποφάσεις. Αναθεωρώ. Λέω ευχαριστώ που είμαι καλά παρ' όλο την φθηνή πραγματικότητα που με περιβάλλει. Νιώθω κάποια. Ένα κορίτσι με όνειρα και σχέδια για το μέλλον που κανείς δεν μπορεί να το εμποδίσει να ονειρεύεται. Προσπαθώ την φθηνή πραγματικότητα να την κάνω ακριβή. Μια ζωή που αξίζει και όχι μια που εξελίσσεται στον αυτόματο χωρίς φαντασία, χωρίς δημιουργικότητα. Πλημμυρίζομαι από χαρούμενα συναισθήματα που κανείς δεν μπορεί να μου τα πάρει γιατί είναι δικά μου, είναι δημιούργημα μου. Δεν με νοιάζει τίποτα, γιατί η προσπάθεια μετράει ακόμα και αν δεν βγάλει πουθενά γιατί τελικά ξες κάτι, το συναίσθημα ότι προσπάθησες είναι ανεκτίμητο και τόσο ξεχωριστό ανεξαρτήτου αποτελέσματος. Είναι ικανοποίηση του εαυτού μου και κανενός άλλου.
Μπορεί απ' την άλλη να μη σκέφτομαι και τίποτα ,απλά να απολαμβάνω τη διαδρομή κάνοντας γρήγορα ή αργά πετάλι. Αφουγκράζομαι τους ήχους της φύσης την όμορφη αίσθηση του να ζεις, να υπάρχεις.
Κάτι τέτοιες στιγμές μ' αρέσει η ζωή! Την αγαπάω λίγο παραπάνω...
