Δεν γραφώ για να πω κάτι καινούριο, παρά μόνο για να εκφράσω πως εγώ βίωσα την διαδικασία των πανελληνίων, με σκοπό να βοηθήσω όσους θα ζήσουν την αντίστοιχη εμπειρία. Ως μαθητής προφορικής εξέτασης έχω δυσκολευτεί αρκετά όχι μόνο κατά την διάρκεια της χρονιάς αλλά και την στιγμή της εξέτασης. Θα ήθελα να απευθυνθώ σε όλη τη γενιά του 99' για τις φετινές πανελλήνιες εξετάσεις. Καταρχάς συγχωρέστε με αν κάνω κάποια λάθη, ο λόγος που γράφω αυτό το κείμενο είναι για να εκφράσω τις απόψεις μου.
Στην φετινή χρονιά λοιπόν για να μην πω καλύτερα και το καλοκαίρι πριν από αυτή άρχισε για όλους μας ο αγώνας των πανελληνίων. Ξύπνα, διάβασε, κάνε μάθημα, διάβασε, κοιμήσου και ξανά το ίδιο ήταν συνήθως το πρόγραμμα των περισσότερων κατά την διάρκεια των θερινών. Έπειτα ήρθε ο Αύγουστος ένας μήνας για να πάρουμε λίγες δυνάμεις να ξεκουραστούμε για να συνεχίσουμε στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα. Προσωπικά στην ζωή μου δεν είχα διαβάσει και πολύ ποτέ πριν από αυτήν την χρόνια (αυτό ίσως κριθεί από κάποιους για μερικά πράγματα που θα πω), αρχίζει λοιπόν όλος αυτός ο αγώνας.
Έτσι, ξεκινάω και εγώ την προσπάθεια μου, κάθε μέρα να προσπαθώ και περισσότερο δεν κατάφερνα ωστόσο ακόμη να διαβάσω σε τόσο ικανοποιητικό βαθμό που θα μου επέτρεπε να μπω σε μια σχολή που βαθιά μέσα μου επιθυμούσα, όμως συνέχισα για μερικούς μήνες ακόμα, ίσως με λίγο παραπάνω διάβασμα, μέχρι που φτάνουμε στο σημείο που λέει 40 μέρες 09 ώρες 11 λεπτά και 26 δευτερόλεπτα πριν τις πανελλήνιες στην εφαρμογή που οι περισσότεροι είχαν κατεβάσει στο κινητό τους, όπως και εγώ. Το τέλος, λοιπόν, του αγώνα πλησίαζε και εγώ άρχισα να διαβάζω αμέτρητες ώρες, κάτι που δεν είχα ποτέ κάνει. Αυτό όμως ίσως δεν θα έπρεπε να το είχα κάνει. Γιατί? Γιατί δυστυχώς αυτή η προσπάθεια δεν βγήκε σε καλό για μένα.
Το άγχος βγήκε στην επιφάνεια και κόντεψα να χάσω το μυαλό μου. Έπειτα παλεύοντας έφτασα στην ώρα των πανελληνίων και κάπου εδώ θα ήθελα να αναφέρω κάποια θέματα εκ πείρας όσον αναφορά την προφορική εξέταση, γιατί είμαι και εγώ ένα από τα πολλά παιδιά που έδιναν προφορικά, δεν είναι ότι έχουμε κάποιο πρόβλημα απλά μπορούμε να εκφραστούμε καλύτερα προφορικά παρά γραπτά. Πολλοί θα νομίζουν ότι η προφορική εξέταση είναι κάτι πιο εύκολο και σε βοηθάνε, λοιπόν δεν είναι έτσι..ξυπνάς νωρίς νωρίς για να πας σε όποιο εξεταστικό κέντρο σε έχουν στείλει, ένα κέντρο που το μόνο καλό που έχει είναι ότι γνωρίζεις άλλα παιδιά σαν και εσένα, όχι ότι έχουμε κάποιο πρόβλημα απλά σε καταλαβαίνουν καλύτερα. Τονίζω το γεγονός ότι αυτό είναι το μόνο θετικό από αυτό το κέντρο, διότι πηγαίνεις σε έναν χώρο που είστε 25-30 παιδιά σε κάθε τάξη και περιμένεις τουλάχιστον μισή ώρα παραπάνω για να πάρεις τα θέματα, πριν μπεις στην τάξη εύχεσαι να σε αφήσουν οι επιτηρητές να μπορείς να μιλήσεις λίγο με τον μπροστινό σου καΙ να περπατήσεις στην τάξη στην μεγάλη αυτή ώρα αναμονής.
Έρχονται λοιπόν τα θέματα, παίρνεις τις φωτοτυπίες και είναι ζεστές από το φωτοτυπικό τόσο ζεστές όσο και το άγχος που σε καίει μέσα σου. Τελειώνεις λοιπόν τα θέματα που με τόση και τόση ευλάβεια ελέγχεις, σηκώνεις το χέρι σου και μπαίνει το όνομα σου στην ουρά αναμονής για το "σφαγείο" και περιμένεις δευτερόλεπτα, λεπτά ακόμα και ώρες, φτάνει η ώρα λοιπόν που λένε άλλος ένας για εξέταση και το όνομα σου ακούγεται στην αίθουσα, προχωράς λοιπόν έπειτα από τόση ώρα πιεσμένος και μπαίνεις στην αίθουσα της εξέτασης, εκεί όπου 3 εξεταστές κρίνουν το μέλλον σου, εξεταστές οι οποίοι άλλοι ήταν ψυχροί, άλλοι ευγενικοί και άλλοι κάτι ανάμεσα (γιατί πρέπει να αναφέρουμε και τις δυο πλευρές του νομίσματος), μπαίνεις μέσα λοιπόν και αρχίζεις και λες αυτά που έχεις γράψει ελπίζοντας μην κάνει κάποιος από τους εξεταστές κάποιο μουγκρητό ή κάποιον σχολιασμό στο αυτί του άλλου εξεταστή.
Αυτά ήταν λίγα λόγια για το πως βίωσα εγώ προσωπικά τις πανελλήνιες εξετάσεις, πολλοί μπορεί να ταυτιστούν μαζί μου και άλλοι θα με κατακρίνουν, αλλά αυτά δεν τα αναφέρω για να υπάρξει κάποιος να με λυπηθεί, αλλά για να δώσω θάρρος στην γενιά μου και στις επόμενες ότι δεν κρίνονται όλα από τις πανελλαδικές εξετάσεις. Και αν θέλετε να μάθετε πως τα πήγα εγώ έβγαλα γύρω στις 10.000 και λίγο παραπάνω μόρια. Σίγουρα το σύστημα δεν είναι από τα καλύτερα. Χρειάζεται υπομονή και επιμονή παραπάνω από κάθε άλλη χρονιά. Στην τελική, αυτό μπροστά στα όσα θα ζήσουμε δεν είναι τίποτα. Απλά ένας τρόπος να επιτύχουμε. Όπως και να έχει όμως τον δρόμο μας θα τον βρούμε. Η προσπάθεια δεν σταματάει ποτέ όταν θέλουμε κάτι πολύ και η ζωή πάει μόνο μπροστά. Οι πανελλήνιες είναι ένας αγώνας για να ανέβεις κατηγορία από την σχολική στην φοιτητική κατηγορία και δεν μπορείς να ανέβεις σε αυτήν μόνο από τις πανελλήνιες. Υπομονή θα βρεις τι θα κάνεις και εσύ με τι ζωή σου, προς στο παρόν ηρέμησε και καλή δύναμη.
σχόλια