Ο κόσμος είναι ένα καταφύγιο. Ο κόσμος είναι ότι του επιτρέπεις να γίνει. Συνεχώς ψάχνουμε την ικανοποίηση είτε με την απόκτηση υλικών αγαθών, είτε με την επιβολής μας προς τους συνανθρώπους μας. Για να εκπληρώσεις τα όνειρα σου, για να γίνεις σπουδαίος και τρανός, καμιά φορά δεν χρειάζεται να φτάσεις στα αστέρια, ούτε καν να τα προσεγγίσεις. Ίσως, η διαδρομή και μόνο να σε κάνει αξιόλογο κι ταπεινό συνάμα, καθότι δεν θα έχεις την λάμψη των αστεριών. Ωστόσο, σε ένα κόσμο που συνεχώς μεταβάλλεται προς μία πάντοτε κατεύθυνση, πρέπει να αντισταθείς στο ρεύμα της μαζικής πώλησης της αυθεντικότητας, όντας ως ο μοναδικός επιζών της γενιάς σου. Πρέπει να γίνεις εσύ ο βασιλιάς μα πρόσεξε, να γίνεις βασιλιάς χωρίς στέμμα. Κι όταν κάποτε φτάσεις στο σημείο της απόλυτης αυτοικανοποίησης κι γίνεις ο βασιλιάς, θα συνειδητοποιήσεις πως η εξουσία είναι το μεγαλύτερο ναρκωτικό.
Μακάρι όλος ο κόσμος να ήταν ένα τραγούδι του Manu Chao κι όλοι να φοράγαμε ένα πλατύ χαμόγελο κι τίποτε άλλο. Από την άλλη μεριά, ο κόσμος θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί τραγούδι των Cure, κρύβοντας μέσα του, όλο τον ρομαντισμό 10 προσωπικοτήτων σαν κι αυτή του Woody Allen. Οι προσδοκίες μας καθορίζουν το ποιόν του χαρακτήρα μας και κατ' επέκταση τον πολιτισμό μας. Τώρα θα μου πεις για ποιον πολιτισμό μιλάς, όταν δεν έχουμε να φάμε ; Πολύ σωστή εναντίωση, αλλά σκέψου λίγο τα παιδιά της Αφρικής που χαμογελούν που εκείνα επί της ουσίας πεθαίνουν από ασiτία. Κι ίσως ναι, η ζωή να είναι πολύ μικρή για να είναι θλιβερή, αλλά δεν θα αναγκάσω ποτέ να χαρακτηρίσω την ζωή με αντικειμενικά κριτήρια. Γιατί πολύ απλά δεν γίνεται. Είναι καθαρά υποκειμενικό. Το τεκμηριώνω λέγοντας πως, για έναν φασίστα, ίσως ναι τελικά, ναι η ζωή να είναι μικρή και θλιβερή, αλλά γνωρίζουμε τον λόγο. Τελικά τι είναι ο κόσμος ;
Όταν θα καταφέρεις να εκπληρώσεις τους στόχους σου μεμονωμένα κι όχι μονομιάς, τότε θα νιώσεις την γεύση της πραγματικής ευτυχίας. Δεν χρειάζεται να παίρνουμε παράλογες αποφάσεις και να έχουμε ως άλλοθι το ρίσκο ή το YOLO. Αρκεί να είμαστε αυθεντικοί και να λέμε πάντοτε αυτό που αισθανόμαστε. Ναι δεν είναι άσχημο να πεις στη κοπέλα της καφετέριας ότι έχει ιδιαίτερο χαμόγελο. Κανείς δεν θα παρεξηγήσει μήτε θα χλευάσει την αλήθεια και κάθε προιόν της. Επομένως, ο ρομαντισμός είναι 2-3 απλές καθημερινές λέξεις, κι όχι ένα ακριβό απρόσωπο δείπνο. Ένα αληθινό τριαντάφυλλο είναι αρκετό από μία πλαστική ανθοδέσμη. Και μη ξεχνάτε, πως όλος ο κόσμος είναι μία σκηνή, αλλά η διανομή των ρόλων είναι άθλια. Ο ταλαντούχος στο τέλος θα λάβει το χειρόκροτημα του, που θα είναι πιο ηχηρό από εκείνο του ατάλαντου πρωταγωνιστή.
σχόλια