Άραγε μπορεί κάποιος να χτίσει το συναίσθημα της αγάπης; Σίγουρα μπορεί παραπλανηθεί από τον ενθουσιασμό ενός έρωτα, ενός παθιασμένου ανέμελου έρωτα, μα τι γίνεται όταν αισθάνεσαι, νιώθεις, ακούς και βλέπεις πως το άτομο που έχεις δίπλα σου το αγαπάς; Και πως θα προστατέψεις αυτό το πρόσωπο από το να μην πληγωθεί κυρίως από εσένα;
Ας ξεκινήσουμε ότι στην αγάπη δεν υπάρχει κανένα λυσσάρι, κανένα ικανό παράδειγμα προς μίμηση ή αποφυγή. Είσαι μόνος και αυτήν είναι η πραγματική γοητεία. Δεν μπορείς να πεις «αγαπώ» όταν δεν νιώθεις πως σαν μονάδα έχεις αξιοπρέπεια και λιγάκι εγωισμό για την τιμή των όπλων. Δεν μπορείς να ενδίδεις σε όλα ούτε να εκμεταλλεύεσαι καταστάσεις γιατί αν το κάνεις δεν αγαπάς πραγματικά τον σύντροφο σου παρά μόνο την απαίτηση να σε ικανοποιούν γιατί αυτό πιστεύεις πως είναι αγάπη. Η εκπλήρωση των επιθυμιών σου δεν είναι αγάπη. Δεν μπορείς να βαδίσεις στα πόδια του άλλου αν καλά καλά δεν μπορείς να σταθείς στα δικά σου. Δεν μπορείς να απαιτείς για αλλαγές αν δεν είσαι πρόθυμος/η για θυσίες. Η αγάπη είναι να θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο για ένα μονάχα άτομο. Να αλλάξεις τον κόσμο, να δεις την γοητεία του νέου αυτού κόσμου μέσα από τα μάτια του συντρόφου σου.
Είσαι με κάποιον αλλά πρώτα είσαι με τον εαυτό σου και μετά είστε μαζί. Οι φθηνές δικαιολογίες και η συνεχής αναζήτηση συντρόφων θα τονώσει περισσότερο την ανάγκη για εκπλήρωση επιθυμιών παρά θα καλύψει την λαχτάρα σου για δέσμευση. Και στη τελική κανείς δεν αγαπά από επιλογή. Είναι επιλογή σου να φύγεις αλλά δεν είναι στο χέρι σου να μην αισθανθείς. Δεν μπορείς να το ελέγχεις. Είναι σαν να λες ότι μπορείς να ισοσταθμίσεις τις ίδιες πηγές ευτυχίας από διαφορετικούς παράγοντες. Για παράδειγμα, το πρωινό φιλί με κάνει πιο ευτυχισμένο από το βραδινό.
Είσαι προγραμματισμένος να αγαπήσεις μόνο όταν αποπροσανατολίσεις την πυξίδα του εγωισμού σου. Φυσικά και πρέπει να γίνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις, αλλά μόνον αμοιβαίες και μόνον στα πλαίσια όχι και τόσο σημαντικών γεγονότων. Αν η πλάστιγγα συνεχίζει να γέρνει μονάχα από τη μία, τότε όχι απλά δεν αγαπιέσαι αλλά δεν αγαπάς ούτε τον ίδιο σου τον εαυτό.
Μίλα, φώναξε, ξέσπασε αλλά αγάπα αληθινά. Ο κόσμος έχει γεμίσει τόση ψευτιά που γίναμε όλοι καχύποπτοι παρόλο που αναζητούμε το ίδιο πράγμα. Να μας αγαπήσουν αλλά κυρίως στις μέρες να βρούμε κάποιον αληθινό/η να αγαπήσουμε.
Μείνε αληθινός. Μείνε ο εαυτός σου.
