Παλιά κορόιδευα τις ρομαντικές ταινίες. Το πόσο εύκολα ήταν όλα εκεί.
Το πως η Ali θα γυρίσει μετά από πολλά χρόνια, έτοιμη να παντρευτεί και θα δει τον Noah, ο οποίος θα την περιμένει τόσα χρόνια χωρίς να έχει καταφέρει λεπτό να τη βγάλει από το μυαλό και την καρδιά του και όλα θα πάρουν την όμορφη κατάληξη που όλοι περιμένουν. Το γνωστό Happy Ending του Hollywood.
Τις υπέροχες ατάκες που ακούγονται μαγευτικές στα αυτιά σου, αλλά ξέρεις ότι είναι σχεδόν αδύνατον να ζήσεις κάτι παρεμφερές στη ζωή σου.
Έχω ακούσει να λένε πως για όλους υπάρχει κάποιος εκεί έξω. Όλοι έχουν το ταίρι τους. Αυτόν τον ένα και μοναδικό άνθρωπο που θα αγαπήσουν και θα τους αγαπήσει.
Πάνω κάτω όλοι θέλουμε έναν παθιασμένο έρωτα όπως στις ταινίες. Το θέμα είναι, όταν βρεις αυτόν τον παθιασμένο έρωτα, και η μοίρα σου βάζει τα μεγαλύτερα εμπόδια που μπορεί, τι κάνεις;
Μια υπέροχη γυναίκα είπε κάτι πριν κάποιο καιρό που με ταρακούνησε. Είπε πως αν θεωρείς ότι είναι ο ένας, πρέπει να κάνεις τα πάντα για αυτόν. Και αν δεν τα κάνεις, τότε δεν είναι ο ένας, και κοροϊδεύεις τον εαυτό σου λέγοντας πως είναι ο μοναδικός για σένα. Ουσιαστικά ότι αν είναι αυτός που λες, πως θα έκανες τα πάντα για αυτόν, θα άλλαζες ακόμη και χώρα, και ήπειρο για χάρη του.
Δεν ξέρω αν θα βρούμε μια μέρα αυτόν που προορίζεται για μας, το μόνο πάντως που ξέρω είναι πως πρέπει να προσπαθήσουμε. Γιατί στο κάτω κάτω, υπάρχει λόγος να ανταμειφθείς για κάτι που ούτε καν προσπάθησες;
Κλείνοντας λοιπόν με μια φράση από μια ταινία,
"Ας πάμε να φάμε τα μούτρα μας για τον έρωτα"
Και στην τελική ας μην υπάρχει happy ending, τουλάχιστον θα το έχεις ζήσει.
Σας φιλώ lifoαναγνωστάκια :)
σχόλια