Τι κι αν ο ρομαντισμός έχει πεθάνει στις μέρες μας, τι κι αν πλέον δεν υπάρχει αυτό το 'τακτ' πολλοί από εμάς συνεχίζουν να πετάνε στα σύννεφα και να ζούνε στο μυαλό τους έρωτες μιας παλιάς εποχής. Ονειρεύονται ασταμάτητα ότι τα πράγματα κατά κάποιο μαγικό τρόπο θα γίνουν όπως τα θέλουν, όπως πρέπει να είναι. Ελπίζουν, ερωτεύονται και απογοητεύονται αλλά επιμένουν.
Ο ρομαντισμός είναι quality, προσόν όχι αδυναμία. Γιατί θεωρείτε αστείο το να πιστεύεις ότι για να 'γεμίσει' η ζωή σου δεν χρειάζεται μόνο οικογένεια, φίλους, δουλειά, καριέρα και 'έξω' αλλά και κάποιον που περνάς ωραίες στιγμές μαζί του, που σε κάνει να γελάς, που σου θυμίζει πως είναι να έχεις ταχυπαλμία, που σε κάνει να τον σκέφτεσαι όλη μέρα, που θαυμάζεις και ταυτόχρονα να παλαβώνεις όταν τον κοιτάς;
Αν βρεθεί στον δρόμο σας κάποιος αληθινός Δον Κιχώτης μην τον χαραμίσετε. Μπορεί να σας μάθει πολλά για τον κόσμο σας, περισσότερα απ'όσα εσείς οι λογικοί και νορμάλ θα καταλαβαίνετε ίσως και ποτέ.
Δυστυχώς στον κόσμο του 2015 όλοι οι ρομαντικοί θνητοί έχουν παραγκωνιστεί και ρομαντικοί αείμνηστοι χαρακτήρες έχουν ξεθωριάσει για να πάρουν την θέση τους καινούρια, εκσυγχρονισμένα role models που είναι άμεσοι και straight to the point [βλέπε Samantha Jones Sex and the City]. Προς Θεού, εγώ δεν κρίνω την Σαμάνθα ή την κάθε Σαμάνθα που κυνηγά αυτό που θέλει και το παίρνει, κυριολεκτικά όμως. Απλά πιστεύω πως όσο cool θεωρείται εκείνη άλλο τόσο cool θεωρείται και ο Δον Κιχώτης, ένας αθεράπευτα ρομαντικός και υπερβολικά χαμένος στον κόσμο του άνθρωπος.
Οι ρομαντικοί βλέπεται, επιλέγουν να ζουν στο ροζ συννεφάκι, επιλέγουν να κάνουν τα πράγματα να φαίνονται καλύτερα απ'ότι είναι. Ο λόγος; Η ακατάπαυστη μανία να βλέπουν το καλό σε όλα και η εμμονή που έχουν με το να ερωτευτούν και να ζήσουν το παραμύθι. Όχι δεν είναι απελπισμένοι. Ούτε ψάχνουν κάτι, ότι να 'ναι. Όχι δεν είναι 'εύκολες' και δεν σου κάθονται με την μία επειδή απλά θέλουν έρωτες τις μιας βραδιάς. Απλά ψαχνοται και ψάχνουν να ζήσουν κάτι που θα τους κάνει να νοιώσουν. Κάτι που επιτέλους θα τους δώσει ένα κίνητρο οτι ναι, καλά κάνουν και δεν ακούν κανένα, καλά κάνουν και επιμένουν να ελπίζουν στο άπιαστο όνειρο γιατί έστω και τώρα σε αυτές τις δύσκολες μέρες που ο άνθρωπος γυρεύει την ουσία στα ανούσια, εκεί έξω υπάρχει κάτι που αξίζει.
Δεν είναι ούτε ηλίθιοι ούτε αλλοπρόσαλλοι. Ξέρουν πολύ καλά από το πρώτο λεπτό που γνωρίζουν κάποιον που θα καταλήξουν μαζί του. Απλά έχουν την δυνατότητα να κάνουν επιλεκτικές σκέψεις σε αντίθεση με τους περισσότερους κοινούς θνητούς. Δίνουν ευκαιρία σε όλους γιατί θέλουν να πιστέψουν ότι εκεί έξω, στον άγριο κόσμο των λογικών ανθρώπων, υπάρχει συναίσθημα. Οπότε για να λέμε και του στραβού το δίκαιο, ο ρομαντισμός είναι τρόπος ζωής. Δεν έχει να κάνει με μια κακομοίρα που ονειρεύεται γάμους και πανηγήρια τρέχοντας στους δρόμους με το νυφικό της [τύπου Ματίνα Μανταρινάκη]. Η γνήσια ρομαντική ψυχή είναι εκτός τόπου και χρόνου σε όλους τους τομείς της ζωής της.
Δεν αντιλαβάνεται το concept των χρημάτων, δεν συμμορφώνεται ανάλογα με το τι γίνεται έξω στον υπόλοιπο κόσμο, ονειρεύεται πολλαπλά ασύμβατα πράγματα – και έτσι καταλήγει να αποπροσανατολίζεται παντελώς μόνη της- και πάνω απο όλα, επιλέγει να βλέπει με φακούς επαφής που χρησιμοποιεί μόνο το συγκεκριμένο ρομαντικό άτομο.
Οι άλλοι είναι δύσκολο να κατανοήσουν αυτούς τους περίεργους ανθρώπους. Τους νομίζουν για αργόσχολους, για χαζούς που εξιδανικεύουν τα πάντα, που δεν τους αρκεί αυτό που έχουν που λυπούνται επειδή θέλουν να ερωτευτούν και δεν ερωτεύονται. Η αλήθεια είναι οτι αυτοί δεν θα τους καταλάβουν ποτέ είτε είναι φίλοι, είτε είναι οικογένεια. Μπορεί και να μην τους αποδεχτούν ποτέ γιατί δεν μπορούν να αντιληφθούν οτι ο φίλος/αδερφός/γιος/κόρη τους αντί να χαίρεται γι'αυτό που ζει τώρα, π.χ. στην single and fabulous ζωή του, παραμυθιάζεται και οδύρεται για κάτι που δεν υπάρχει ή για κάτι που θέλει απεγνωσμένα να ζήσει και πιάνεται από παντού.
Να είστε σίγουροι πως αν συναντήσετε κάποιον ρομαντικό, από αυτούς που περιγράφω, και περάσετε την νύχτα μαζί του θα το νοιώθει 100%. Υπάρχει βεβαίως η πιθανότητα την επόμενη μέρα να σας δει και ολόκληρος ο κόσμος του να διαλυθεί γιατί στο δεξί σας μάτι, το ένα βλέφαρο είναι λίγο στραβό άρα αυτόματο ξενέρωμα αλλά η ουσία είναι ότι αν βρεθεί στον δρόμο σας κάποιος αληθινός Δον Κιχώτης μην τον χαραμίσετε. Μπορεί να σας μάθει πολλά για τον κόσμο σας, περισσότερα απ'όσα εσείς οι λογικοί και νορμάλ θα καταλαβαίνετε ίσως και ποτέ.
σχόλια