ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΑΣΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ.
Αν με ρωτήσεις γιατί, θα σου πω δεν ξέρω. Όλα γίναν πολύ γρήγορα. Με ρωτάς αν έχω κάτι διαφορετικό πάνω μου, αν βίωσα μια αρρώστια ή κάποιο ατυχήμα ικανό να με σκοτώσει έτσι αστραπιαία; Χμ, κάτσε να σκεφτώ. Δεν θα σου απαντήσω, θα σε αφήσω να το κάνεις εσύ.
Ξυπνώ το πρωί στις 6.30 το πρωί, τρίβω τα κουρασμένα μου μάτια, τεντώνω το κορμί μου στο κρεβάτι, αγκαλιάζω το μαξιλάρι σφιχτά ελπίζοντας το ξυπνητήρι να έκανε λάθος αυτή τη φορά και να μου μένουν λίγα λεπτά παραπάνω για να ονειρευτώ όλα αυτά που θα θελα να δω,ν αγγίξω, να μυρίσω, να γευτώ, ν' ακούσω. Έπειτα τρώω. Ξέρεις ξυπνάω πεινασμένος κάθε πρωί, όπως φαντάζομαι κι εσύ. Για την ακρίβεια πεινάσω σαν λύκος. Στίβω ένα χυμό πορτοκάλι, βάζω την καφετιέρα στην μπρίζα κι όσο η οσμή των καβουρδισμένων σπόρων με πείθει ότι σήμερα είναι μια καινούρια μέρα που περιμένει απο μένα να την ρουφήξω, μασουλάω νωχελικά με μια υποσυνείδητη βιασύνη ρουτίνας το λαχταριστό μου ψωμί. Μέχρι στιγμής απ' όσο μπορώ να καταλάβω δεν διαφέρουμε πολύ.
Ναι, δεν πολεμώ. Ποτέ μου δεν το τόλμησα, δεν το θέλησα, δεν το επέλεξα. Προέκταση του χεριού μου ήταν μια γραφίδα κι όχι μια μηχανή θανάτου.
Το τρεχαλητό της καθημερινότητας με βρίσκει στη δουλειά μου. Τι δουλειά κάνω με ρωτάς. Δουλεύω σε μια σατιρική εφημερίδα. Γαλλική είναι, λέγεται "Charlie Hedbo". Ίσως να την έχεις ακούσει. Mε το χιούμορ και τον σαρκασμό προσπαθώ να απαντήσω σε όλα τα χλωμά φοβισμένα πρόσωπα, που είναι έτοιμα να παραδώσουν τα όπλα να κρυφτούν απο την πραγματικότητα σε καταφύγια τρόμου. Ξέρεις, σκεφτόμουν ότι ίσως έτσι γίνουν όλα λίγο πιο ανάλαφρα και πιο χαρούμενα. Θ αποκτούσαν νόημα, επεξήγηση, υπόσταση. Έστω και για λίγο. Όταν δεν μιλάς για κείνο που σου κόβει την ανάσα και σου παγώνει το αίμα, τότε γίνεται μεγαλύτερο, κερδίζει έδαφος. Όταν μπεις, για παράδειγμα, σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι ν' ανάψεις το φως. Τότε, ακόμα κι αν κρύβει κάτι άσχημο και τρομακτικό, ξέρεις τουλάχιστον τη μορφή του. Ο αθέατος εχθρός είναι ο πιο σκληρός. Να το θυμάσαι. Όταν τον αντικρίσεις, ίσως και να βρεις την αχίλλειο πτέρνα που θα τον κάνει τρωτό κι ευάλωτο.
Από την άλλη, ο τρόπος μου για να εκφραστώ ως άτομο και ως πολιτική παρουσία είναι η πένα μου. Όταν γράφω ή σχεδιάζω αφήνω τη γλώσσα μου να μεταφράσει όλα όσα το κορμί μου δεν μπορεί να παρασύρει και να αλλάξει. Βλέπεις, αυτό θέλει τεράστια δύναμη που δεν την έχω πάντα. Δεν μπορώ να την έχω άλλωστε. Κανείς δεν υποχρεούται στα αδύνατα. Το σώμα μου μπορεί και φθείρεται, κουράζεται, κυρτώνει και χάνεται. Πώς μπορώ να τοποθετήσω την φλόγα μου για αλλαγή σε κάτι τόσο μεταβλητό κι ασταθές, όσο ένα σύνολο απο κόκκαλα, σάρκα και αίμα, που ανα πάσα στιγμή είναι δυνατόν να γίνει σκόνη;
Κάπως έτσι το βάρος μου σήμερα εξαϋλώθηκε, η ιδέα μου όμως έμεινε ακαίρεη . Είμαι κι εγώ ένας "Charlie" που χάθηκε άδικα. Η πλάτη μου, το στέρνο μου, τα γόνατα μου έγιναν διάτρυτες σημαίες, πεσμένες με κρότο στο έδαφος δηλώνοντας παράδοση σ' έναν εχθρό που ποτέ δεν πρόλαβα να δω καθαρά, για έναν πόλεμο που δεν θέλησα ποτέ να κηρύξω. Ναι, δεν πολεμώ. Ποτέ μου δεν το τόλμησα, δεν το θέλησα, δεν το επέλεξα. Προέκταση του χεριού μου ήταν μια γραφίδα κι όχι μια μηχανή θανάτου.
Ειμαι ένας Charlie.
Je suis Charlie.
Να είσαι γενναίος και μη σε νοιάζει...
Ασπίδα μου η εσωτερική μου πίστη στην ελευθερία μου, που ολοκληρώνει τον κύκλο της εκεί που η δική σου αρχίζει. Στον σεβασμό, απέναντι σ' όσα εσύ πρεσβεύεις ως δημόσια τάξη, τις αρχές , τα ήθη σου και τα έθιμα σου. Στην αυτοέκφραση σου.
Λάβαρο μου ένα κομμάτι χαρτί, κι αυτό πια στάχτη κι αποκαΐδι.
Επιθυμώ να έχω το δικαίωμα του λόγου μου. Μου το κατασπάραξαν. Θέλησα να σε προστατέψω σε μια ιδεατή φωλιά, να σου διασφαλίσω έναν κόσμο που η βία, ο φανατισμός, ο εθνικισμός, ο φονταμενταλισμός δεν θα έχουν θέση να τρυπώσουν, και αν ποτέ κάποιος σε ρωτήσει τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις, να μπορείς να του πεις με την απλότητα της καθαρής άγνοιας: "δεν ξέρω, πρώτη φορά τις ακούω".
Δεν πρόλαβα όμως. Ο χρόνος δεν μου έφτασε. Μη με ξεχάσεις, φύλαξε με γερά στη μνήμη σου, κράτα με ζωντανό με τη φωνή σου και το έργο σου . Το ξέρω πως μπορείς. Μη φοβάσαι. Σημασία δεν έχει ποιος είσαι, αλλά ποιος επιλέγεις να είσαι.
Ειμαι ένας Charlie.
Je suis Charlie.
Να είσαι γενναίος και μη σε νοιάζει...
Έχεις εμένα.
ΕΣΤΩ ΚΙ ΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΑΣΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ.
Να προσέχεις καλέ μου αναγνώστη...
σχόλια