Τις προάλλες είχα πάει να δω μια ταινία με παρέα. Κάπου ενδιάμεσα ντράπηκα πάρα πολύ. Κατέβηκα λίγο πιο χαμηλά στη θέση μου. Οι δύο διπλανοί μου δεν ήξεραν τίποτα, όμως ήξεραν οι δύο παραδίπλα.
Μία από τους πρωταγωνιστές της ταινίας είπε: «Αδύναμος. Είσαι αδύναμος. Τα αντικαταθλιπτικά χάπια δείχνουν αδυναμία. Δε μπορείς να ελέγξεις τη ζωή σου και στηρίζεσαι σε ένα χάπι να καταφέρει όσα δε μπορείς να καταφέρεις εσύ ο ίδιος».
Ήθελα να ανοίξουν οι πόρτες να φύγω. Κοίταξα τις δύο φίλες μου παραδίπλα, αυτες που ήξεραν, πάλι καλά δε με κοίταζαν. Αυτό σημαίνει ότι διαφώνισαν με όσα έγραφε στην οθόνη; Ή μήπως συμφωνούσαν και δε με κοιτούσαν για να μην "καρφωθώ";;
Ταυτίστηκα. Εδώ και 1,5 μήνα περίπου η μέρα μου ξεκινάει με αντικαταθλιπτικά. Πρέπει να φάω για να πάρω το χάπι μου αμέσως, να προλάβω την ψυχολογία μου. Μη με φθείρει και σήμερα.
Ένιωσα άσχημα.
Ήταν σωστό αυτό ή λάθος;
Η γιατρός μού μου έχει πει ότι είμαι πολύ δυνατή. Την πρώτη φορά που πήγα μου ζήτησε να περιγράψω τον εαυτό μου με 5 λέξεις. Μία από αυτές ήταν «αδύναμη». Αμέσως με ρώτησε γιατί το λέω αυτό, αφού με όσα της είχα πει προηγουμένως με είχε στο νου της ως έναν πολύ δυνατό άνθρωπο.
«Επειδή, ναι μεν, έχω περάσει πολλά και τα έχω αντέξει κι αυτό με κάνει δυνατή, αλλά με θεωρώ αδύναμη αφού δεν έχω το θάρρος να τα αντιμετωπίσω» απάντησα. Έγνεψε με λύπηση.
Είμαι άρρωστη. Αφού παίρνω χάπια, είμαι άρρωστη. Στην αρχή το είχα σκεφτεί. Μετά το νόμιζα. Τώρα είμαι σίγουρη. Αφού παίρνω χάπια, είμαι άρρωστη.
Αυτό όμως δε με κάνει αδύναμη. Το να δεχτώ ότι είμαι άρρωστη, είναι δύναμη. Το να ζητήσω βοήθεια, είναι δύναμη. Το να δεχτώ τη βοήθεια, είναι δύναμη. Αδυναμία είναι να μη μπορείς να δεχτείς αυτό που είσαι και να αρνείσαι την πραγματικότητα, όχι όταν τη δέχεσαι, και από ιδέα την πραγματοποιείς.
Αντικαταθλιπτικά. Χάπια για το άγχος. Χάπια για να κοιμηθώ. Η καθημερινότητά μου.
Όμως δεν πρέπει να ντρέπομαι εγώ. Πρέπει να ντρέπεται το «σήμερα» που μας τα επιβάλλει όλα αυτά. Άγχος, φόβος, αδυναμίες. Σα να χτίζεις σπίτι από άμμο, έτσι είμαστε οι άνθρωποι πια. Και η κατάθλιψη, αρρώστια που εισβάλλει μέσα μας σαν φίλος. Αλλά δεν είναι αδυναμία. Κλέφτης στιγμών είναι, αφού όμως μπορώ να τον εντοπίσω και να έρθω σε μάχη μαζί του, δεν είναι αδυναμία.
Τα αντικαταθλιπτικά είναι μέρος της αυτογνωσίας του ανθρώπου που τα χρειάζεται. Και η αυτογνωσία μόνο δύναμη μπορεί να είναι.
σχόλια