Όπως είπε και κάποιος μεγάλος και τρανός, δεν υπάρχει ευτυχισμένος άνθρωπος ή τέλεια ζωή ή απόλυτη και αιώνια ευτυχία, παρά μόνο υπάρχουν μικρές ή μεγάλες στιγμές ευτυχίας που μας καθιστούν χαρούμενους ή ευτυχισμένους ή αντιστοιχία δυστυχισμένους. Πόσο μικρά είναι όμως αυτά τα πράγματα που μας 'φτιάχνουν την μέρα' όπως λέμε; Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ πόσο εύκολα χαιρόμαστε, λυπόμαστε, πως εύκολα 'ανεβαίνει' η διάθεσή μας και πόσο εύκολα 'κατεβαίνει'; Δεν μιλάω για τα μεγάλα γεγονότα της ζωής μας, αυτά που θα τα θυμόμαστε για πάντα, π.χ. έναν μεγάλο έρωτα ή ένα διαζύγιο, μιλάω για τα μικρά, πολύ μικρά πράγματα της καθημερινότητας μας που τελικά, αν το καλοσκεφτούμε, αυτά είναι που καθορίζουν σε έναν βαθμό την ζωή μας.
Διότι, αν αναλογιστούμε ποιος πραγματικά είναι ευτυχισμένος και χαρούμενος θα καταλήξουμε σε αυτόν που είναι καλά με τους γύρω του, ανταλλάσσει ωραίες κουβέντες με αυτούς, χαμογελάει και αυτό είναι όλο, αν αναλογιστούμε τι κάνει εμάς τους ίδιους ευτυχισμένους, νομίζω πως θα σκεφτούμε όλες αυτές τις ωραίες στιγμές που είχαμε με τους φίλους μας, μικρές σκανδαλιές και μερικά ωραία λόγια που κάποτε μας είπε κάποιος.
Όλα αυτά είναι μικρά, πολύ μικρά πράγματα που δεν αγοράζονται, ούτε και πωλούνται. Και αυτές οι στιγμές στο τέλος είναι που αλλάζουν την ζωή μας. Η κάθε μας απόφαση, κίνηση ή ό,τι άλλο δεν τίποτα άλλο παρά το αποτέλεσμα των πολλών μικρών καθημερινών πράξεων μας, οι οποίες έπειτα γίνονται συνήθειες και εισχωρούν στο 'είναι' μας. Για παράδειγμα, ένα βράδυ που αποφασίσαμε να βγούμε με παρέα μπορεί να συναντήσαμε τον έρωτά μας ή να μας συνέβη κάτι τρομερό, μια μέρα που απλά ανοίξαμε τυχαία το ραδιόφωνο μπορεί να ακούσαμε για κάποιο διαγωνισμό, στον οποίο πήραμε μέρος και άλλαξε η ζωή μας και πολλά πολλά άλλα παραδείγματα μικρών καθημερινών στιγμών που τελικά άλλαξαν την ζωή μας... Γιαυτό η ζωή μας, η μικρή μας ζωή, δεν είναι τα ελάχιστα μεγάλα και πολύ σημαντικά γεγονότα που θα συμβούν στην ζωή μας -ή μάλλον δεν είναι μόνο αυτά- αλλά είναι κυρίως η καθημερινότητα.
Και αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να δίνουμε αξία σε κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μας και να μην σπαταλάμε τον χρόνο μας κάνοντας πράγματα που δεν μας αρέσουν, δεν μας προσφέρουν, δεν μας χαροποιούν ή ακόμα καλύτερα, πρέπει να κάνουμε τα πράγματα που αντιπαθούμε ποθητά, να θέλουμε αυτό που έχουμε και όχι να έχουμε αυτό που θέλουμε. Βέβαια, δεν μιλάω για συμβιβασμό και συγκατάβαση, δεν εννοώ πως πρέπει απλά να συμβιβαστούμε με αυτό που έχουμε, εννοώ πως πρέπει να βρούμε την θετική πλευρά τους και να τα αγαπήσουμε, να τα ποθήσουμε, και πάνω απ' όλα να μην τα θεωρούμε δεδομένα. Τα περίπου 80 χρόνια ζωής που έχουμε στην διάθεσή μας είναι πάρα πολύ λίγα, για την ακρίβεια ελάχιστα, για να παραπονιόμαστε, να γκρινιάζουμε, να μαλώνουμε με άλλους, κάτι τέτοιο είναι σπατάλη.
Πρέπει να κάνουμε την ζωή μας ενδιαφέρουσα, να βρούμε την θετική πλευρά των πραγμάτων και να σκεφτόμαστε πως ακόμη και το πιο μικρό, το πιο ασήμαντο πράγμα, ακόμα και κάτι που δεν μας αρέσει μπορεί να μας προσφέρει πάρα πολλά, να μας αλλάξει την ζωή, να μας 'γεμίσει'. Πρέπει να πάψουμε να γκρινιάζουμε και να θρηνούμε για αυτά που χάσαμε ή ποτέ δεν αποκτήσαμε και να γιορτάζουμε για αυτά που έχουμε. Άλλωστε, όπως λέει ο μπαμπάς μου (και μια κινέζικη παροιμία) «Δεν πρέπει να υπάρχει κάτι που σε στενοχωρεί. Δεν πρέπει να λυπόμαστε για αυτά που δεν διορθώνονται, διότι δεν πρόκειται να αλλάξουν και έτσι σπαταλούμε τις στιγμές μας. Δεν πρέπει όμως ούτε και να λυπόμαστε για αυτά που διορθώνονται καθώς μπορούμε να τα αλλάξουμε». Αν πετύχουμε αυτό, αν μπορούμε να δίνουμε σημασία στην κάθε μας πράξη, αν ποθήσουμε το κάθε τι που έχουμε, τότε και μόνο τότε, θα είμαστε απολύτως ευτυχισμένοι και πετυχημένοι στην ζωή.
Όλα τα άλλα είναι μύθος, τα χρήματα, η εξουσία, τα ακριβά και πολυτελέστατα αντικείμενα ίσως απλά να προσθέτουν κάτι, δεν τα έχω και δεν ξέρω, αλλά και με τα λίγα, αν τα αγαπάμε, μπορούμε να είμαστε οι πιο ευτυχισμένοι του κόσμου.
Γιαυτό, την επόμενη φορά που θα έχει κίνηση ο δρόμος μη νευριάσεις, την επόμενη φορά που θα δεις ένα μάθημα που δεν σου αρέσει στο πρόγραμμα μην γκρινιάσεις, την επόμενη φορά που θα χάσεις κάτι μην λυπηθείς, μετάτρεψε αυτές τις στιγμές σε κάτι ωραίο και δημιουργικό, βάλε μουσική στο αυτοκίνητο, τραγούδα και σκέψου για σένα, προσπάθησε να μάθεις κάτι από αυτό το μάθημα, σκέψου και εκτίμησε περισσότερο όλα τα άλλα αντικείμενα που έχεις ακόμα. Και τότε μπορείς να θεωρείς τον εαυτό σου απόλυτα πετυχημένο και ευτυχισμένο!
