Τελικά τι εστί ποιότητα στην τέχνη;

Ένα πόρισμα επί του θέματος το έχω βγάλει .Πιστεύω πως αν κάτι θεωρείται ποιοτικό δεν παίρνει το τίτλο λόγω στίχων (όσον αφορά τα τραγούδια), ή για το ιδιαίτερο σενάριο το οποίο στοχεύει να περάσει μηνύματα, ή λόγο μιας ιδιαίτερα πρωτοποριακής σκηνοθεσίας (όσον αφορά ταινίες ή θεατρικές παραστάσεις). Δεν πιστεύω πως ένα τραγούδι του Αργυρού χαρακτηρίζεται ''ντεκαντάνς'' και δεύτερο ενώ ένα τραγούδι της Μποφίλιου είναι η απογείωση του πνεύματος. Αντιστοίχως, μια παράσταση του Σπυρόπουλου είναι ρηχή ενώ μια της Σκότη είναι αριστούργημα.

Πιστεύω πως τη διαφορά την κάνει το περιβάλλον, το κοινό και ο τρόπος προβολής του κάθε γεγονότος. Όπου εκεί το χάσμα είναι τεράστιο! Στην πρώτη κατηγορία, του ''μη ποιοτικού'', έχει στηθεί μια τεράστια βιομηχανία κέρδους από τους παραγωγούς όπου ακόμα κι ένας άνθρωπος με ταλέντο που έχει κάποια στοιχεία παραπάνω από τους κλασικούς ''ψευτοκαλλιτέχνες'' θα υποχρεωθεί να τραγουδήσει ή να παίξει διάφορες ανοησίες στο βωμό του κέρδους. Τη βοήθεια στη μεγέθυνση του χάσματος τη δίνει το κοινό που είναι ό,τι να ναι(από βίζιτες και περίεργους περιθωριακούς τύπους στα μπουζούκια, μέχρι ανθρώπους που απλά δεν έχουν τι να κάνουν ένα απόγευμα και θα πάνε να δουν κάτι χωρίς διάθεση δεύτερης σκέψης επειδή είναι μόδα το θέατρο την Κυριακή ή το σινεμά την Τετάρτη).

Στη δεύτερη κατηγορία του λεγόμενου ''ποιοτικού'' χώρου βλέπεις διαφορετικά πράγματα. Βλέπεις καλλιτέχνες που εμφανίζονται με ένα δίσκο ή με μία παράσταση μόνο όταν έχουν κάτι να πουν. Κυρίως αντιμετωπίζουν την τέχνη ως χόμπι (με κάποιες εξαιρέσεις) και όχι ως δέντρο που καρπίζει λεφτά. Δεν θα δεις ποτέ έναν ηθοποιό αυτού του χώρου να παίζει μια αηδία γιατί του επιβάλλεται από αλλού ή να τραγουδάει ένα τραγούδι γιατί πρέπει να ξαναβγεί άμεσα από την αφάνεια.Δηλαδή δε γίνονται όλα για κάποιο λόγο, γίνονται όταν υπάρχει οίστρος. Ακόμα και το κοινό όταν πάει να παρακολουθήσει κάτι ''ποιοτικό'' πάει με τη διάθεση να σκεφτεί, να ακούσει, να ταξιδέψει, να μαγευτεί, να προβληματιστεί, να θυμώσει κλπ κλπ...

Καλό είναι βέβαια όλοι οι άνθρωποι να έχουν παρακολουθήσει και τις δύο πλευρές για να ξέρουν αν τους εκφράζει κάποια από τις δυο περισσότερο, ή καμία, ή και οι δύο...