Θεωρία γαντιών

Τον χειμώνα τα χέρια των ανθρώπων είναι φτιαγμένα για να αγκαλιάζουν και να κρατάνε, έτσι ώστε όταν κάνουν κάτι με αυτά να εξαλείφεται κάθε στίγμα εγωισμού που μπορεί να έχουν μέσα τους. Τι γίνεται όταν δεν έχουν να αγκαλιάσουν κάποιον και απλά κάθονται με τα χέρια στις τσέπες και με ακέραιους εγωισμούς ;! Τι γίνεται όταν είναι με φίλους και συζητάνε για αλλά χέρια που ζεσταίνουν άλλες ψυχές αντί να κοιτάξουν την άδεια τους ψυχή ; Τι γίνεται όταν απλά δεν μπορούν να κάνουν κάτι με αυτα και πρέπει να συμβιβαστούν με χέρια που δεν θέλουν ; 

Μήπως η θεωρία των χεριών-γαντιών είναι ακόμα ένα "πρέπει" της κοινωνίας που εμείς οι "άδειοι" άνθρωποι δεχόμαστε ; Και αν κάποιος βρήκε γάντια με τα οποία έφυγε όλος του ο εγωισμός και ο πόνος των προηγούμενων γαντιών ; Πως μπορεί να αντέδρασε; Και αν τα έχασε τελικά; Μπορεί η ζωή να χαρακτηριστεί ως το ταξίδι των "χαμένων" γαντιών μας ; Και αν αφήσαμε γάντια που ήταν κομμένα και ραμμένα στα μέτρα μας για άλλα πιο άνετα ; Αν αυτα είναι ερωτήματά που κάνει και το δικό μου ζευγάρι γάντια για τα χέρια μου εκεί έξω ; Στην τελική ταιριάζουμε μόνο με ένα ζευγάρι γάντια;