Παρακολουθώ τις τελευταίες ώρες, τις εξελίξεις. Τις παρακολουθώ δη, με πόνο και θλίψη. Να ένα κοινό που έχουμε όλοι μας, και ίσως έτσι πρέπει να ξεκινά κάθε τοποθέτηση επί των τεκταινόμενων . Η αγωνία μάλιστα για το «επαύριον» είναι κάτι που όλοι συμμεριζόμαστε και είναι άλλο ένα μας κοινό. Βλέπεται λοιπόν πως κάθε «κοινό» συνάδει με την καθολική έννοια του «ανθρώπου», που εκμηδενίζει την βάση, κάθε ιδεολογικής, πολιτισμικής, εθνολογικής, πολιτικής, ταξικής και φυσικά θρησκευτικής πεποίθησης. Είναι γιατί τελικά θλίβεσαι, πονάς και αγωνίας, πρώτα απ όλα, ως «άνθρωπος για τον άνθρωπο». Όχι ως Γάλλος ή Ευρωπαίος, ως Αμερικάνος Ιμπεριαλιστής, ως Έλληνας εθνικιστής , ως Χριστιανός. Είναι τελικά, που σε τέτοιες ώρες ο πόνος, η θλίψη και η αγωνία, δεν μπορούν να συγκεκριμενοποιηθούν και να ετικικετοποιηθούν από οποιαδήποτε, κατ' άλλα, ιδιότητα σου. Είναι τελικά, τα συναισθήματα που πηγάζουν από ,την κατ' αρχήν και καθόλα, ανθρώπινη σου φύση. Τώρα όμως, το «γιατί» θλίβεσαι και πονάς, το «πως» εκφράζεις αυτή σου την θλίψη, καθώς και το «τι» θα κάνεις για αυτόν σου, τον πόνο, είναι το σημείο που μας διαφοροποιεί. Εξάλλου όλοι αγωνιούμε για το «τι μέλει γενέσθαι». Εν τούτοις εγώ για τους δικούς μου λόγους και εσύ για τους δικούς σου. Ευχής έργον, θα ήταν να αγωνιούμε και οι δυο μας, για τους ίδιους λόγους. Ίσως ενωμένοι να είχαμε καταφέρει πολλά. Ίσως αν το είχαμε συζητήσει πιο πολύ και λίγο πιο πριν. Ίσως, αν τα είχαμε θέσει σε ελεύθερη και αμερόληπτη «διαλογική βάση». Ίσως αν ήμασταν λίγο πιο ώριμοι. Ίσως αν είχαν αποκρυσταλλωθεί στην συνείδηση μας, ως « ο κοινός κίνδυνος» και όχι ως πεδίο διαφορετικών αντιπαραθέσεων. Έτσι όμως τελικά, καταλήγω πως: το περίμενα. Αλλά τόσο εγώ όσο και εσύ, δεν ξέραμε το «πότε».
Δεν μου κάνει ούτε, που στην εικόνα προφίλ σου, αχνοφαίνεσαι πίσω από την Γαλλική σημαία! Το βρίσκω υποκριτικό, ενώ καταγγέλλεις τους Γάλλους ή τους Ευρωπαίους, μήνες τώρα, ως απάνθρωπους δανειστές. Πολύ δε μάλλον, αρνούμαι να βρεθώ πίσω από μια σημαία.
Είναι φαιδρό να προσπαθήσω να σε πείσω γιατί, οι λόγοι για τους οποίους αγωνιώ εγώ, είναι οι σωστοί και εσύ από μέρος σου, να με πείσεις για τους δικούς σου λόγους. Αν μη τι άλλο, στο πλαίσιο της «σχετικοκρατίας» θα φανατιστούμε, θα στιγματιστούμε αλλά κυρίως θα στηλιτεύσουμε την «αλήθεια». Ξέρεις η αλήθεια δεν έχει ανάγκη από την γνώμη σου και την γνώμη μου. Τα γεγονότα λοιπόν είναι αληθινά! Καλύτερα ας τα αφήσουμε, να μιλήσουν από μόνα τους. Πρόσεξε όμως μην κάνεις το λάθος να ανατρέξεις μόνο σε ότι συνέβη το βράδυ της Παρασκευής. Ίσως είναι καλύτερο να ψάξεις και λίγο πιο πίσω, στην Ευρωπαϊκή κρίση ανθρωπιστικών αξιών ή στον Επεκτατισμό των ΗΠΑ στην Μ. Ανατολή. Στις από χρόνια βιαιότητες των Εξτρεμιστών Ισλαμιστών ή στο αναίσχυντο γεωπολιτικό παιχνίδι Ρωσίας- ΗΠΑ. Στην ουδετερότητα των δύο υπερδυνάμεων και στην διάθεση τους να αποσιωπήσουν το γεγονός. Στην καρτερικότητα των κυβερνήσεων και στην αδράνεια τους, να επιχειρήσουν αποφασιστικές ενέργειες. Συντονισμένες ενέργειες. Να σταθείς, στο γεγονός πως τα ίδια χέρια όπλισαν το βράδυ της Παρασκευής, οι ίδιοι θύτες! Που εδώ και χρόνια, οπλίζουν, για την εξυπηρέτηση των ιδιοτελών καπιταλιστικών συμφερόντων τους. Τότε άλλα τα θύματα, σήμερα άλλα τα θύματα. Όλα τους όμως θύματα, από τον ίδιο θύτη. Αναζήτησε τις ευθύνες, στον εκκολαπτόμενο Ευρωπαϊκό νεοναζισμό και τον ακροδεξιό φασισμό, που μας εξοικείωσε με ρητορικές μίσους και πράξεις υπερεθνικιστικού ζήλου, έτσι ώστε οι ISIS για το μέσο πολίτη να είναι «κάποιοι από τους πολλούς», φασίστες. Ενώ δεν είναι έτσι! Στον Ευρωπαϊκό φασισμό που οικειοποιήθηκε μερικές από τις εξτρεμιστικές και βίαιες πρακτικές του, σε μικρότερη κλίμακα βέβαια. Στην αχαλίνωτη παρασιώπηση των ΜΜΕ, που ετεροκατεύθηναν την κοινή γνώμη και συσκότισαν πολύ περισσότερο, τον μέσο πολίτη για το «τι» πραγματικά συμβαίνει στην Συρία ή στο Ιράν. Πήγαινε πίσω στα γεγονότα της «Αραβικής Άνοιξης» και την στάση της Δύση. Συγκέντρωσε πληροφορίες για τον Ψυχρό Πόλεμο, για την ανάμειξη των ΗΠΑ στην Μ. Ανατολή καθώς και για την Εποχή της αποαποικιοποίησης. Πήγαινε ακόμα πιο πίσω, στον Μεσσιανισμό και τον ακρότατο σκοταδισμό της Εκκλησίας. Στους Χριστιανοισλαμικούς ανταγωνισμούς. Στην, «θεόσταλτη», νεοφιλελεύθερη συντηρητική Χριστιανοδημοκρατία που εκφράζεται στα Ευρωπαϊκά Κοινοβούλια. Στον θρησκευτικό φανατισμό που καλλιεργείται στην εποχή μας. Τον πάλαι ποτέ, κραταιό Παπισμό, που ήδη από τον 11ο αιωνα, «σταυροφορούσε» για λάφυρα στις περιοχές αυτές. Ναι και εμείς, οι Χριστιανοί τα χούμε κάνει! Σε πήγα πολύ πίσω, σωστά; Έλα πάλι εδώ. Στην Ελλάδα, που ως μέλος του ΝΑΤΟ συμμετείχε σε «ειρηνευτικές αποστολές» που κατακερμάτισαν τον πλούτο «υποτιθεμένων εχθρών» εξ ανατολών και άφησαν στο πέρασμα τους, μια πληθώρα κοινωνικών και πολιτικών προβλημάτων, που υποβοήθησαν έτσι, την έξαρση φανατισμένων Ισλαμιστών και του μένους εναντίον του Δυτικού Πολιτισμού. Πήγαινε τώρα και στην καταστροφή των πολιτιστικών θησαυρών και των αρχαιολογικών χώρων της Μοσούλης ,της Παλμύρας κ.α., από τους Τζιχαντιστές. Τι θυμάσαι από τότε; Εν γένει αρχαιολόγος, εμένα με αφορά. Όλα αυτά δεν τα αναφέρω για να αποκλιμακώσω την θλίψη και τον πόνο, για τα γεγονότα της Παρασκευής. Ούτε προσπαθώ να τα ισοπεδώσω και να εξομοιώσω όλα. Απλά θέλω να συνδράμω, ώστε να θλίβεσαι και να πονάς, με τον σωστό τρόπο και κυρίως για τους σωστούς λόγους. Αν λοιπόν ανατρέξεις σε όλες αυτές τις αλήθειες και φυσικά αν λάβεις υπόψη σου, τα γεγονότα της Παρασκευής, τότε και μόνο τότε, θα ρθεις πιο κοντά στην γνώμη μου. Αρέσκομαι σε κηρύγματα περί «ιστορίας» και δύναμαι να σου εξηγήσω από ιστορική σκοπιά, με αποσαφηνισμένα τεκμήρια, αντικειμενικές αλήθειες και άλλους απτούς κοινωνικοπολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες, το «πως» και το «γιατί» διαμορφώνεται έτσι, το «γίγνεσθαι» και πως καταλήξαμε εδώ, σήμερα. Δεν θα το κάνω! Μολαταύτα θα περιμένω να δω «τι» θα κάνεις εσύ! Αυτό έχει μεγαλύτερη αξία.
Δεν μου κάνει ούτε, που στην εικόνα προφίλ σου, αχνοφαίνεσαι πίσω από την Γαλλική σημαία! Το βρίσκω υποκριτικό, ενώ καταγγέλλεις τους Γάλλους ή τους Ευρωπαίους, μήνες τώρα, ως απάνθρωπους δανειστές. Πολύ δε μάλλον, αρνούμαι να βρεθώ πίσω από μια σημαία. Τα κράτη μάλλον δεν είναι η λύση του προβλήματος, αλλά το ίδιο το πρόβλημα. Ούτε πάλι μου κάνουν, τα ρατσιστικά σου παραληρήματα που συμπυκνώνουν τις ίδιες «αναχρονιστικές ιδέες» ,που τελικά δεν σε διαφοροποιούν και πολύ από τους ISIS. Δεν μου κάνει πάλι να μου πεις: «Όταν τα έλεγα εγώ, πως αφήνομαι του Σύριους να μπούνε στην Ευρώπη. Δες τι πάθαμε τι πάθαμε τώρα». Πόσο σε λοιδορώ εσένα που το λέγες και πόσο σε οικτίρω τώρα, που το ξαναλές. Θαρρείς πως είσαι «Πεφωτισμένος», που τα ξέρες εσύ; Μάλλον τώρα διαφωτιστικές αρκετά, για το «τι» συμβαίνει στην Συρία και το «πως» είναι να πεθαίνει κάποιος οικείος σου. Να τον χάνεις πραγματικά. Να βρίσκεσαι σε μειονεκτική θέση, να βάλλεσαι άδικα και να σκοτώνεσαι απάνθρωπα. Απ την άλλη δεν καταλαβαίνω και εσένα, ιδεολογικά συγγενή μου, ΑΡΙΣΤΕΡΕ! Δεν καταλαβαίνω, γιατί διαφέρουν οι απόψεις μας, τώρα. Σε βλέπω να καταγγέλλεις ατέρμονα την Ε.Ε. και τις Η.Π.Α. και με ανερμάτιστες δηλώσεις να αποσιωπάς την « τρομοκρατική κτηνωδία». Να αποστασιοποιείσαι σιωπηρά από το «Παρισινό θανατικό» και με γραφικότητα να αναπαράγεις το στερεοτυπικό τσιτάτο σου «Αμερικάνοι φονιάδες των λαών». Ξέρεις δεν περίμενα να το μάθω από σένα αυτό. Και κυρίως αυτό αποτελεί, μια συζήτηση που είναι τελείως ασύμβατη και άτοπη την δεδομένη στιγμή. Περιμένω από σένα, ΑΡΙΣΤΕΡΕ, να εκφράσεις την θλίψη και τον πόνο σου, όπως κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας, να μην εγκλωβιστείς στα μανιφέστα σου για τον «ιμπεριαλισμό». Ναι έχεις δίκιο, αλλά δεν είναι αυτό που χρειάζεται τώρα. Εξάλλου, έχω εμπιστοσύνη στον τρόπο που αγωνιάς και «τι» κάνεις με την αγωνία σου, αυτή. Είναι ευκαιρία τώρα να αποδείξεις ότι αγωνιάς σωστά, αλλά κυρίως ότι αγωνίας όπως κάθε άνθρωπος. Τέλος δεν μου κάνω ούτε εγώ ο ίδιος, ούτε κάποιος σαν εμένα, που θα περιοριστώ σε μερικές δακρύβρεχτες αναρτήσεις και κάποιες βαρύγδουπες φαμφάρες και επί της ουσίας δεν θα κάνω τίποτα. Απλά θα επιβεβαιώσω πανηγυρικά τον κανόνα της «κουτσής Μαρίας», για άλλη μια φορά θα τοποθετηθώ δια πάντως επιστητού. Θα αποτύχω να ενώσω συλλογικά την φωνή μου με σένα και σένα. Καθώς μάθαμε να διαφοροποιούμαστε στα ετερόκλιτα σημεία της διαφωνίας μας, να βαδίζουμε σε αντίρροπους «δρόμους». Απωλέσαμε πως σημασία έχει να συναντηθούμε στα κοινά σημεία που συγκλίνουμε, στις «πλατείες» που μας ενώνουν όλους. Τα κοινά σημεία μας, που όπως είπα εξαρχής είναι ο Πόνος, η Θλίψη και η Αγωνία.
Συγκεφαλαιώνω με την βαθιά ιστορική πεποίθηση, πως η ανθρωπότητα γνώρισε πολέμους ιμπεριαλιστικούς, συγκρούσεις με επεκτατικές και οικονομικές βλέψεις. Υπεραιώνια αντιμάχεται για τα εθνικά και γεωπολιτικά της συμφέροντα. Γνώρισε την ναζιστική και την φασιστική λαίλαπα. Προχώρησε σε εκστρατείες πολιτισμικές. Έδωσε μάχες θρησκευτικού χαρακτήρα . Έκανε αποικιακούς πολέμους! Κατοπινά, μετατοπίστηκε σε «ψυχροπολεμικούς» πυρηνικούς ανταγωνισμούς και μετέφερε τις συγκρούσεις σε κοινωνικοπολιτικό και ταξικό επίπεδο. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος όμως, πως οι δυο αντιμαχόμενες πτέρυγες έχουν αρκετή εμπειρία σε κάθε είδους πόλεμου και πως, η αυγή του «νέου πολέμου» θα φέρει αντιμέτωπη την ανθρωπότητα με όλες τις πτυχές και όλους τους σύνθετους συνδυασμούς κάθε παρελθόντος πολέμου. Σε έναν πόλεμο που θα χει απ όλα. Αν δεν με πιστεύεις βρες μου ένα μόνο στοιχείο, για να χαρακτηρίσεις τον νέο πόλεμο. Βρήκες; Είναι εξάλλου, που οι αντίπαλοι είναι πάντα οι ίδιοι .Ίσως και εγώ, τότε καταφέρω να πω, πως σας τα λέγα! Τα γεγονότα χρειάζονται κάτι παραπάνω από μια απλή μιντιακή ή διαδικτυακή ενημέρωση. Χρήζουν, «συνείδησης» της στάσης μας απέναντι σε αυτά και «συναίσθησης» της ίδιας, της πραγματικότητας.
σχόλια