Κάπου ανάμεσα στην απελπισία που πηγάζει ο καιρός , τόσο καιρικά αλλά και κοινωνικό-οικονομικό-πολιτικά-πνευματικά, αποφάσισα να μπω στον μαγικό κόσμο του ίντερνετ και να γευτώ λιγάκι την δημοσιογραφικό αέρα.Το χειρότερο είναι οτι δεν έχω πια ιδέες και όμως εγώ πάντα είχα.Όμως κάπως θα αρχίσω με το μοντέλο τόσο χρόνων. Ήμουν κάπου στην αρχή της εφηβείας όταν όλα άλλαξαν , πιθανότατα φταίει η ίδια η εφηβεία αλλά δεν θα ήθελα να γίνω τόσο κλισέ.Ίσως φταίνε τα κουρέλια του Νικολαϊδη αλλα πολυ πιθανό να φταίνε και όλοι αυτοί οι καταραμένοι ποιητές και συγγραφείς και σίγουρα όλοι αυτοί οι ξαφνικοί μέντορες και διανοούμενοι που ήρθαν στη ζωή μας και μας πλάσαραν ουτοπικούς έρωτες που εμείς για να κοιμόμαστε τα βράδια ονομάσαμε πλατωνικούς.Ήταν η εποχή που έπαψα να ανήκω στη νεολαία κάποιου κόμματος γιατι πήρα στα σοβαρά την όλη υπόθεση και αποφάσισα να ωριμάσω πρώτα πνευματικά και ύστερα τα υπόλοιπα.
Μα τα πράγματα ξέφυγαν , ξαφνικά αποφάσισα να τραβήξω την κουρτίνα στους πλατωνικούς έρωτες και να τους φέρω στην πραγματικότητα μήπως και τις ζήσω, μήπως πάψουν να είναι οι σκιές των ανύπαρκτων και ζήσω λιγάκι όπως οι μεγάλοι μυθιστορηματικοί εραστές , να μου αφιερώνουν όλα αυτά που με πρότρεπαν να διαβάσω , να μου γράψουν τα μισά απο αυτά που τους έγγραφα τόσα χρόνια.Όμως τίποτα δεν ήταν πια ίδιο ούτε εκείνοι εκεί και κάπου εκεί μπερδεύτηκα . Η πολιτική δράση χάθηκε ακόμα στην θεωρία αλλά αυτό έχει μια λογική .Όσο περισσότερο άρχιζα να διαβάζω κατάλαβα ότι εκεί που συμφωνώ δεν υπάρχει αυτό καθ' εαυτό. Σίγουρα υπάρχουν αξιόλογα πρόσωπα αλλά είναι και αυτά κάπου χαμένα , μπερδεμένα στις θεωρίες και στις δράσεις στα πλακάτ και στα καταστατικά
Τώρα πιο μπερδεμένη από ποτέ σε όλους τους τομείς , μέσα σε έναν κόσμο που σαπίζει και καλεί τον κόσμο να σωπάσει , που τον οδηγεί στις μάζες , σε έναν κόσμο που αρνείται να ερωτευτεί , που δεν διαβάζει πλέον λογοτεχνία .Τώρα αποφάσισα ότι μπορώ να ζήσω και να μην ξεχάσω γιατι τότε θα ξεχαστώ και τότε θα χάσω και θα χάσεις κάθε ελπίδα.
The end.
σχόλια