Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν στη ζωή μας. Είναι κάποιοι που περνούν χωρίς καν να κάνουν λίγο "θόρυβο", και κάποιοι που έκαναν τεράστιο κρότο και παρόλο που έχουν φύγει μένουν εκεί. Μέσα σου.
Είναι αυτοί που για κάποιο λόγο πάντα σε ενδιαφέρει τι κάνουν, ακόμη κι αν έχεις να τους δεις χρόνια. Ναι, ναι, ξέρεις για ποιους λέω! Κι αυτό γιατί σου έκαναν εντύπωση, σε σημάδεψαν. Για τον δικό του μοναδικό λόγο ο καθένας.
Όλοι έχουμε κάποιον άνθρωπο για τον οποίο νιώθουμε έτσι. Κι ας μη το παραδεχόμαστε πολλές φορές. Και παραμένει μοναδικός όσοι κι αν περάσουν μετά από αυτόν. Η επιθυμία και το πάθος σβήνουν αλλά τα συναισθήματα και το ενδιαφέρον μένουν.
Από την άλλη υπάρχουν και οι εκρηκτικές συναντήσεις μεταξύ δύο ανθρώπων. Οι μοιραίες εκρηκτικές συναντήσεις. Δύο άτομα που θα μπορούσαν να είναι πολύ καλά μαζί, αλλά επειδή από την φύση τους είναι αυτοκαταστροφικοί και παρόμοιοι χαρακτήρες δεν τα βρίσκουν τελικά.
Αυτό είναι που ονομάζουμε "πυροτεχνήματα". Όταν είναι μαζί όλα παίρνουν φωτιά, και το δευτερόλεπτο που χωρίζουν ο ένας από τον άλλον αρχίζουν να τρώγονται με το παραμικρό. Ο σκύλος και η γάτα δηλαδή.
Πως μπορείς να μείνεις με έναν άνθρωπο που τρώγεσαι συνεχώς; Δε μπορείς. Όσο και να θες, η επιθυμία μειώνεται όσο μεγαλώνει η φαγωμάρα.
Ισχύει νομίζω αυτό που λένε ότι τα ετερώνυμα έλκονται και τα ομώνυμα απωθούνται. Γιατί στα ετερώνυμα ο ένας συμπληρώνει τον άλλο. Βεβαίως υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Οι οποίες οφείλω να πω πως πρέπει να είναι καταπληκτικές. Δύο όμοιοι άνθρωποι που αντέχουν το γεγονός ότι έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά είτε αρνητικά είτε θετικά και ζουν με αυτό. Μαγικό.
Αλλά βέβαια όταν υπάρχει έρωτας και πάθος και από τις δύο πλευρές ποιος τα λογαριάζει αυτά ε;
Όταν όμως το πράγμα είναι μονόπλευρο τι πρέπει να γίνεται; Πρέπει αυτός που νιώθει πράγματα να αποχωρεί, ή αυτός που δε νιώθει; Σίγουρα πάντως δεν πρέπει αυτός που δεν νιώθει όσα ο άλλος να εκμεταλλεύεται αυτό το γεγονός και να αποχωρεί πριν προκαλέσει στεναχώρια.
Και τέλος υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι που συναντήσαμε μια μέρα τυχαία, τους γνωρίσαμε, μας κίνησαν το ενδιαφέρον αλλά τελικά κανείς δεν έκανε την κίνηση να αφήσει έναν αριθμό τηλεφώνου ή κάτι για να επικοινωνήσουν και χάθηκαν. Μπορεί αν κάποιος από τους δύο το είχε κάνει τα πράγματα να εξελίσσονταν αλλιώς, μπορεί και όχι. Αλλά τι λέω, αν είναι μοιραίο θα ξαναβρεθούν! Αν η μοίρα θέλει δύο ανθρώπους μαζί, θα τους φέρει κοντά ακόμα και αν αλλάξουν ήπειρο! Ύπουλο πράγμα η μοίρα. Σε ξαφνιάζει πάντα όμως!
Όλοι κάποια στιγμή θα βρούμε τη "μαγική και μοιραία σχέση" που μας αξίζει, και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα περάσουν πολλοί μέχρι να τη βρούμε, είτε απλοί περαστικοί, είτε άνθρωποι που θα μείνουν στο μυαλό μας, είτε αυτοκαταστροφικές σχέσεις, είτε γνωριμίες μιας βραδιάς, οπότε το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι υπομονή. Για όλους υπάρχει κάποιος εκεί έξω.
Καλές γιορτές σε όλους,
Σας φιλώ lifoαναγνωστάκια!
σχόλια