Ο μουσικός διαγωνισμός που έχει ταυτιστεί με την "ευρωπαϊκή" ποπ, την πίτσα, την μάζωξη της παρέας γύρω από τους δέκτες ένα σαββατόβραδο του Μάη και φυσικά με τα κοινωνικά μηνύματα υπέρ των σεξουαλικών ελευθεριών των γκέι ακυρώθηκε για πρώτη φορά στις περίπου εφτά δεκαετίες της πορείας του.
Φέτος,η πανδημία του κορωνοϊού σάρωσε σχεδόν ολόκληρη την Ευρώπη και δεν θα άφηνε ανεπηρέαστη την Eurovision η οποία ματαιώθηκε ταυτόχρονα με την επιβολή των πρώτων lockdowns στις συμμετέχουσες χώρες οι οποίες σταδιακά έκλεισαν τα σύνορά τους και δεν θα άφηναν περιθώρια μετακίνησης των αποστολών στο Ρότερνταμ. Οι όποιες άλλες λύσεις που προτάθηκαν απόρριφθηκαν η μία μετά την άλλη και η ανακοίνωση της ακύρωσης του διαγωνισμού έφερε απογοήτευση στους eurofans που ανέμεναν τον διαγωνισμό για ένα χρόνο με την αναμονή τους να επεκτείνεται για άλλον έναν.
Λίγες μέρες αργότερα ανακοινώθηκε επίσημα η παραγωγή του εναλλακτικού σόου Europe shine a light που θα αντικαθιστούσε την φετινή διοργάνωση. Το πρόγραμμα αυτό προβλήθηκε το περασμένο Σάββατο και από την ΕΡΤ1.
Στόχος του προγράμματος ήταν να τιμήσει του συμμετέχοντες του φετινού αναβληθέντος διαγωνισμού μιας και πολλοί από αυτού ίσως να μην έχουν την ευκαιρία να συμμετάσχουν ξανά στον διαγωνισμό, μια από τις εξαιρέσεις είναι η Στεφανία η οποία ήδη προετοιμάζεται για το 2021. Έτσι πέρα από τα αποσπάσματα τριάντα δευτερολέπτων από το κάθε τραγούδι προβλήθηκε και το προσωπικό μήνυμα του κάθε τραγουδιστή.Για την Ελλάδα το σόου μετέδωσε η Μαρία Κοζάκου αποκλεισμένη στο Ταλίν της Εσθονίας μέσα από τις εγκαταστάσεις της εκεί δημόσιας τηλεόρασης σε συνεργασία με την ΕΡΤ.
Η εκπομπή ξεκίνησε στις 22.00 το Σάββατο στα στούντιο της Ολλανδικής τηλεόρασης τα οποία,ομολογουμένως, είχαν την εικόνα που άρμοζε στη βραδιά με τους παρουσιαστές που, υπό κανονικές συνθήκες θα παρουσίαζαν τον λαμπερό τελικό.
Ανάμεσα στα πιο σημαντικά σημεία της βραδιάς συγκαταλέγονται οι εμφανίσεις του Mr. Εurovision Johny Loogan με το νικητήριο τραγούδι του What's an other year? (Τι είναι ένας ακόμα χρόνος;), του Μανς Ζέμερλοου με το τραγούδι του Heroes αφιερωμένο στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό της Ευρώπης και του πρώην μέλους των ABBA Μπριόν Ουλεβέους που ήταν το συγκινητικότερο στιγμιότυπο της βραδιάς.
Στην Ελλάδα το Shine a light σημείωσε πολύ χαμηλή τηλεθέαση μιας και σχεδόν κανένας δεν ασχολήθηκε,από την ελληνική τηλεόραση τουλάχιστον που είναι ο κατεξοχήν μεγάλος διαφημιστής του θεσμού, με το σόου το οποίο έχασε το ενδιαφέρον του αφού απουσίαζε το διαγωνιστικό μέρος,τα δωδεκάρια και η μάχη για το πολυπόθητο τρόπαιο.
Το σόου σε γενικές γραμμές ήταν καλό με έντονη επίκληση στο συναίσθημα και τη συγκίνηση για την παγκόσμια κατάσταση με κορυφαία την σύνδεση με τον Ιταλό εκπρόσωπο που τραγούδησε το πασίγνωστο Volare μεταφέροντας την κατάσταση από την βαριά πληγείσα Ιταλία και την ερμηνεία του νικητήριου "Love Shine A Light" to 1997 από όλους τους φετινούς διαγωνιζόμενους. Φυσικά, δε θύμιζε Eurovision μιας και τα εφέ,τα ευτράπελα και η ελαφρότητα απουσίαζαν αφού είχε φορεθεί το "σοβαρό" πρόσωπο της διοργάνωσης αφού θεωρεί τον εαυτό της σαν συνδετικό για την Ευρώπη και όχι σαν ένα αμιγώς πολιτικό διαγωνισμό που πυροδοτεί μικροδιαμάχες ανάμεσα στα κράτη με έντονες πολιτικές επιδράσεις στον τελικό βαθμολογικό πίνακα,όπως έχει κατηγορηθεί από πολλούς.
Το πανηγυράκι της Ευρώπης προσπάθησε να ενώσει τους ήδη πολύ διχασμένους λαού μέσω της μουσικής προσπαθώντας με ένα πιο κοινωνικού είδους σόου να αποδείξει πως δεν είναι πανηγύρι αλλά ένας εκπρόσωπος της ευρωπαϊκής, και εσχάτως της αυστραλιανής,ενότητας.
Το πότε θα αποφασίσει να αποδείξει πως δεν είναι ένας πολιτικός διαγωνισμός αυτό θα το δείξει η ιστορία,γιατί η βιτρίνα της γιορτής της διαφορετικότητας κρύβει πίσω τη φαινομενικά αθώα επικράτηση των βόρειων χωρών στο διαγωνισμό αλλοιώνοντας ταυτόχρονα την μουσική ταυτότητα του κάθε λαού χάνοντας την παλιά της αίγλη.
Παρόλα αυτά η Eurovision αγωνίζεται για να αποδείξει πως διατηρεί τους στόχους που είχε θέσει με την ίδρυσή της πριν από 65 χρόνια, την ενότητα, δηλαδή των Ευρωπαίων.
Μπορεί να είναι και ένα απλό πανηγυράκι και τίποτα περισσότερο.
Μπορεί και όχι...
