«Αυτό, που έκοψε τις νεραντζιές από τους δρόμους επειδή λέρωναν και είχαν αρρώστιες, είναι κατά τη γνώμη μου μία από τις βιαιότερες πράξεις που έχουν γίνει με θύμα την πόλη».
Ο Σταμάτης Φασουλής για το ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές του Νικήτα Κακλαμάνη.
«Ποιες είναι οι θεμελιώδεις κινητήριες δυνάμεις της ζωής μας; Η επιβίωση και η διαιώνιση, όπως ισχύει για όλα τα ζωντανά αυτού του κόσμου. Απλώς εμείς, έχοντας εξασφαλισμένη την επάρκειά τους, τις μετουσιώσαμε σε απολαύσεις, τις εκλεπτύναμε σε γκουρμέ και κάμα σούτρα. Όμως, η στέρηση της τροφής και του σαρκικού έρωτα μπορούν πολύ εύκολα να μας επαναφέρουν στο επίπεδο του ζώου».
Ο συγγραφέας Νίκος Βασιλειάδης για το κτήνος που κοιμάται μέσα μας.
«Όσο οι κυβερνήσεις μας δεν ασχολούνται συστηματικά και σοβαρά με τα προβλήματα του κέντρου της Αθήνας, ετοιμάζεται η άνοδος της Ακροδεξιάς. Το αβγό του φιδιού επωάζεται».
Ο σκηνοθέτης Θεόδωρος Τερζόπουλος με αφορμή την κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας που μαγνητίζει τα άκρα.
«Η Ελλάδα θυσιάστηκε για να σωθεί η ευρωζώνη. Και για να γίνει, σας εκπαιδεύουν να αισθάνεστε ένοχοι γι' αυτό που είστε. Εχουν ήδη διαγνώσει ότι είστε άρρωστοι. Οταν τα πράγματα δυσκόλεψαν, άρχισε η "εκπαίδευση". Καταρχάς, το ΔΝΤ διέγνωσε ότι είστε άρρωστοι, ότι ο χαρακτήρας των Ελλήνων είναι άρρωστος. Και τώρα σας εκπαιδεύουν να αισθάνεστε ένοχοι γι' αυτό που είστε».
Ασθενείς κατά παραγγελία. Η διάσημη Καναδέζα δημοσιογράφος και ακτιβίστρια Ναόμι Κλάιν για το placebo της κρίσης.
«Η αλήθεια είναι ότι το τεράστιο φάσμα πολύ ισχυρών συμφερόντων που εμπλέκεται με τις χρηματοοικονομικές αγορές είναι πολύ δύσκολο να ελεγχθεί. Η ίδια η χρηματοοικονομική βιομηχανία έχει μια επιρροή πάνω στην ίδια τη διαδικασία ρύθμισης και ελέγχου. Τα συμφέροντά της είναι τόσο ισχυρά που το σύγχρονο πολιτικό σύστημα εξαρτάται πλέον σε μεγάλο βαθμό για τη λειτουργία του από το χρηματοοικονομικό κεφάλαιο».
Ο Jeff Frieden, καθηγητής στη Σχολή Διακυβέρνησης του Χάρβαρντ τους φταίχτες που παριστάνουν τους σωτήρες.
«Παίρνατε συντάξεις στα 55 χρόνια, όταν οι υπόλοιποι έβγαιναν στη σύνταξη στα 65. Θεωρώ ότι η Ελλάδα άξιζε την τιμωρία, όμως αυτή έφτασε αργά. Είναι όπως ένα μικρό παιδί: πρέπει να του μάθεις τι είναι σωστό ή λάθος γρήγορα και έγκαιρα. Αυτό, στην περίπτωσή σας, δεν συνέβη. Έτσι, η τιμωρία ήρθε πολύ αργά, αλλά και, δυστυχώς, πολύ δυνατά. Εντέλει, την αξίζατε!».
Εγκλημα και τιμωρία. Ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ Αλμπέρτο Αλεσίνα με σκληρά λόγια για τις ωραίες, ανέμελες μέρες.
«Ενώ λίγο καιρό παλαιότερα έλεγα να φύγω οικογενειακώς απ' την Ελλάδα, με όλη την ευγνωμοσύνη που της έχω, τώρα το έχω ήδη ξεχάσει. Εδώ είμαι, εδώ ζω, εδώ αγαπώ, εδώ πονώ. Δεν με θέλω τουρίστα, σε διαδήλωση την Πρωτομαγιά στη Γερμανία ή τη Γαλλία... Θα κάτσω εδώ, να δεχτώ το δώρο της ταπείνωσης του ανθρώπου που, ενώ μικρός ήθελε ν' αλλάξει τον κόσμο, στη δύσκολη στιγμή, δεν μπορεί ούτε τη γειτονιά του να κάνει καλύτερη».
Θα 'μαι κοντά σου όταν με θες. Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης δηλώνει «παρών» στα δύσκολα.
«Τις περισσότερες φορές, για να μην πω όλες, τα comeback γίνονται για οικονομικούς λόγους. Μόλις κάποιος δει ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνος, ξαναχρησιμοποιεί το παρελθόν του».
Ο Γιάννης Αγγελάκας για το παρελθόν ως μέλλον στη σκηνή.
σχόλια