Κάποτε, σε αυτό το χωριό της Ινδονησίας ζούσαν 200 οικογένειες. Τώρα, έχει απομείνει μόνο μία, ενώ η θάλασσα «καταπίνει» την περιοχή.
Το χωριό Μεντόνο βρίσκεται στην κεντρική Ιάβα. Ήταν μια αγροτική περιοχή, στην οποία οι κάτοικοι καλλιεργούσαν ρύζι και καλαμπόκι. Πλέον, είναι κάτω από το νερό. Οι Πασίγια είναι η τελευταία οικογένεια που συνεχίζει να ζει εκεί.
«Ήρθε η παλίρροια και η ακτή άρχισε να αλλάζει. Η πλημμύρα έγινε ολοένα χειρότερη και τελικά η θάλασσα κατάπιε όλο το χωριό. Οι άνθρωποι απαίτησαν τη μετεγκατάστασή τους το 2005 και την επόμενη χρονιά άρχισαν να φεύγουν. Τώρα, έχουμε μείνει μόνο εμείς», λέει στο BBC η μητέρα της οικογένειας.
Μέσα σε λίγα χρόνια, η ακτογραμμή έχει μετακινηθεί κατά 2 χιλιόμετρα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του βρετανικού δικτύου. Σε όλη την Ινδονησία, παράκτιες περιοχές βυθίζονται, ένα φαινόμενο που απειλεί τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Οι ειδικοί το αποδίδουν στην υπερβολική άντληση υδάτων, την καταστροφή των μανγκρόβιων δέντρων και στην στην κλιματική αλλαγή. Η κυβέρνηση δημιουργεί αναχώματα κατά μήκος της ακτής, σε μια προσπάθεια να συγκρατήσει την παλίρροια.
«Οι άνθρωποι μιλούν για αυτό σαν να είναι κάποιο είδος φυσικής διαδικασίας, αλλά το προκάλεσαν οι ανθρώπινες ενέργειες. Δεν είναι μια φυσική καταστροφή», δήλωσε στο BBC ο δρ. Έρι Αντρέας, του Bandung Institute of Technology.
«Έχουμε συλλέξει δεδομένα από όλη την Ινδονησία για τα τελευταία 20 χρόνια. Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας δεν είναι τόσο σημαντική. Είναι περίπου 6 χιλιοστά έως 1 εκατοστό τον χρόνο. Αλλά η υποχώρηση του εδάφους είναι πάνω από 10 εκατοστά, σε κάποιες περιοχές έως και 20 εκατοστά τον χρόνο. Ο συνδυασμός αυτών των δύο προκαλεί μια πολύ ανησυχητική κατάσταση», εξήγησε ο ίδιος.
Όσο για τους Πασίγια, η μητέρα της οικογένειας λέει πως αν της πρόσφεραν σπίτι και γη αλλού, θα το δεχόταν. «Αλλά μέχρι τότε θα μείνω εδώ. Ο λόγος που δεν έχω μετακομίσει είναι γιατί φροντίζω το χωριό μου. Αν φύγω θα χαθεί. Δεν θα έχει μείνει τίποτα άλλο πέρα από την ανοιχτή θάλασσα», καταλήγει.
σχόλια