Η Γυάρος, το κυκλαδίτικο νησί του Αιγαίου Πελάγους μεταξύ Άνδρου, Σύρου και Κέας, σήμερα είναι ακατοίκητη. Πριν από λίγα χρόνια ήταν όμως συνώνυμη της πολιτικής δίωξης και ανελευθερίας.
Χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εξορίας στους ρωμαϊκούς χρόνους, αλλά και στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας, σε τρεις περιόδους. Η πρώτη ήταν από το 1947-1953. Τότε τα κτίρια των φυλακών, τα οποία τα είχε σχεδιάσει ένας Βρετανός, τα έκτισαν οι χιλιάδες κρατούμενοι ενώ οι 20.000 φυλακισμένοι έμεναν σε αντίσκηνα.
Αφού έκτισαν τη φυλακή το 1952, σταμάτησε να λειτουργεί. Η δεύτερη περίοδος ήταν από το 1954 έως το 1961, ενώ λειτούργησε πάλι ως τόπος εξορίας την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών 1967-1968. Το 1973 άνοιξε και πάλι για λίγους μήνες, όταν ο Ιωαννίδης έστειλε μερικούς κεντρώους.
Το 1974 καταργείται η εξορία πλέον οριστικά και νομικά.
Oι παρακάτω φωτογραφίες τραβήχτηκαν τη μέρα της επιστροφής των τελευταίων εξόριστων από τη Γυάρο.
σχόλια