H AMEΡΙΚΗ ΕΙΝΑΙ μια σκληρή και διπρόσωπη χώρα. Πίσω από τα ατσαλάκωτα κουστούμια των δικηγόρων στις σειρές και τις θαυματουργές μπέρτες των υπερηρώων στις ταινίες, κρύβεται συχνά ένα σκοταδιστικό κράτος. Πέρα από την αστραφτερή εικόνα των μεγαλουπόλεων, απλώνεται μια "άγρια δύση", πεισματικά ασύμβατη στη νέα εποχή.
Η σκοτεινή αυτή "ενδοχώρα" είναι αποκρουστική. Είναι το πρόσωπο του αστυνομικού που καταπνίγει σαδιστικά τον ξέπνοο συμπολίτη του. Η σοκαριστική απάθεια του δολοφόνου στις εκκλήσεις του θύματος, είναι η αποτύπωση της βαθιάς Αμερικής. Εδώ δεν είναι Netflix και lifestyle. Εδώ η εικόνα ξερνάει ωμή αλήθεια: ο άνθρωπος-κτήνος, με την ανέγγιχτη εξουσία του, σκοτώνει ατάραχος. Στο αυτοσχέδιο δικαστήριο του δρόμου, ο καθηλωμένος κατηγορούμενος μάταια ικετεύει. Θανατική καταδίκη στην άσφαλτο...
Ένας Ομπάμα δεν αρκεί για άλλοθι. Η Αμερική πρέπει να δει βαθιά μέσα της και να συμφιλιωθεί με τη φύση της: μια κατεξοχήν πολυεθνική οντότητα που έγινε αυτοκρατορία μέσα από τις αντιφάσεις της.
Η Αμερική ήταν πάντα βασική αναφορά μας. Είναι η πατρίδα αθλητικών ειδώλων και μουσικών θρύλων. Πρωτοπόρος ιδεών και τεχνολογικών θαυμάτων. Μια χώρα που ξέρει να αγοράζει και να πουλάει όνειρα. Ας μην κρυβόμαστε, όλοι υπήρξαμε "αμερικανάκια" ως ένα βαθμό. Οι παιδικοί μας ήρωες έρχονταν από εκεί, όπως και αγαπημένα τραγούδια, αξέχαστες ταινίες, τζιν και εφηβικά όνειρα made in USA.
Όμως οι κηλίδες πολλές: ακατάσχετη οπλοχρησία, επιθέσεις σε σχολεία, ριζωμένος ρατσισμός, βαθύς συντηρητισμός, σεμνότυφη λογοκρισία, κατάχρηση εξουσίας. Μια χώρα-παγκόσμιος σερίφης που πυροβολεί ανεξέλεγκτα. Κάποτε και τον εαυτό της.
Στην Αμερική οι κραυγαλέες αντιθέσεις συνθέτουν το πιο αντιφατικό ψηφιδωτό: Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και Ντόναλντ Τραμπ, Μάικλ Τζόρνταν και Λανς Άρμστρονγκ, Τομ Χανκς και Μπιλ Κόσμπι, Νορμανδία και Βιετνάμ, ουρανοξύστες και γκέτο, πανεπιστήμια και ανισότητες, CEOs και άστεγοι, sex and the city και ράντζο, "me too" και έπαυλη Playboy, Μπομπ Ντύλαν και Καρντάσιανς. Όλο παραδοξότητες. Όπως το εκτυφλωτικό Λας Βέγκας στην έρημο.
Η Αμερική αρνείται να αποδεχτεί τον εαυτό της. Πίσω από καλογυαλισμένα λίφτινγκ και φώτοσοπ, η χώρα κρύβει και σκουριασμένα μυαλά. Ένας Ομπάμα δεν αρκεί για άλλοθι. Η Αμερική πρέπει να δει βαθιά μέσα της και να συμφιλιωθεί με τη φύση της: μια κατεξοχήν πολυεθνική οντότητα που έγινε αυτοκρατορία μέσα από τις αντιφάσεις της. Ή θα αποδεχτεί επιτέλους τη διαφορετικότητα και θα επουλώσει τις βαθιές πληγές της ή θα αυτοτραυματίζεται διαρκώς σε έναν άτυπο εμφύλιο: "american dream" εναντίον "I can't breathe".
σχόλια