ΜΙΛΑ, για όλα εκείνα που θες και δεν ξέρεις τί να πεις. Θα βρεις τα λόγια.
Μίλα, σε εκείνους που πρέπει να σε ακούσουν.
Μίλα, ακόμη και αν γίνεις δυσάρεστος. Μην προδίδεις όσα πιστεύεις.
Μίλα, ακόμη και όταν δε θέλουν να σε ακούσουν.
Μίλα, τί και αν τα λόγια φέρουν πόνο σε σένα τον ίδιο; Μήπως οι σκέψεις δεν πονάνε;
Μίλα, την ώρα που πρέπει. Χάνει ο λόγος την δύναμή του όταν απομακρύνεται από τα γεγονότα.
Μίλα, όταν μέσα σου φωνάζει η σιωπή.
Μίλα, έστω και αν αυτά που ακούσεις μετά δεν σου αρέσουν.
Μίλα, για όλα τα προφανή που οι άλλοι αγνοούν.
Μίλα, για εσένα, για εκείνους, για να είναι τα πράγματα ξεκάθαρα, αληθινά, αδιαμφισβήτητα.
ΣΩΠΑ, όταν δεν έχεις τίποτα πλέον να πεις. Μην εκβιάζεις τα λόγια.
Σώπα, όταν σου μιλάνε. Πρέπει να μάθεις να ακούς προτού μιλήσεις.
Σώπα, όταν δεν είναι η κατάλληλη στιγμή. Τα λόγια καμιά φορά φέρνουν παρεξηγήσεις μεγαλύτερες από ό,τι η σιωπή.
Σώπα, όταν δεν είσαι ο εαυτός σου. Δε μπορείς να πάρεις πίσω όσα είπες.
Σώπα, εάν είναι να πεις ψέματα. Κανείς δεν τα αξίζει.
Σώπα, όταν η σιωπή είναι η καλύτερη απάντηση που θα μπορούσες να δώσεις.
Σώπα, όταν τα λόγια δεν μπορούν να βοηθήσουν κανέναν.
Σώπα, όταν μιλάνε όλοι μαζί. Μην χαραμίζεις τα λόγια σου στη βαβούρα των πολλών.
Σώπα, όταν οι άλλοι μιλάνε για σένα πριν από εσένα. Αν επιθυμούσαν να σε ακούσουν θα είχαν βρει τον τρόπο.
Σώπα, όταν σου το ζητάνε. Μάλλον δεν είχαν ποτέ σκοπό να ακούσουν τί θα πεις.
ΑΚΟΥ, ίσως σε αυτά που θα σου πουν να βρεις όλες τις απαντήσεις που έψαχνες.
Άκου, έστω και αν αυτά που ακούσεις, δεν είναι αυτά που θα ήθελες.
Άκου και τότε αποφάσισε αν έχει μείνει κάτι να συμπληρώσεις.
Άκου και αποδέξου κάθε ενδεχόμενη ''ήττα'' σου.
Άκου και αξιολόγησε. Ίσως στα λόγια των άλλων ανακαλύψεις πράγματα που μόνος σου ποτέ δε θα παρατηρούσες.
Άκου όσους θέλουν το καλό σου τις στιγμές που εσύ θες το χειρότερο για σένα.
Άκου και μη φοβηθείς εάν εσύ δεν θέλεις να πεις τα ίδια.
Άκου εκείνα τα μπερδεμένα λόγια. Ίσως είναι πιο ξεκάθαρα από όσο νομίζεις.
Άκου, ακόμη και όταν δε σου μιλάνε. Κάποιες φορές η σιωπή είναι η πιο ηχηρή απάντηση που θα μπορούσες να λάβεις.
Άκου, άκου προσεκτικά. Τα δύσκολα οι άνθρωποι τα λένε ψιθυριστά, λες και τα λόγια πονάνε λιγότερο τότε...
Πόσο εύκολο είναι τελικά να επιλέξεις πότε θα μιλήσεις, πότε θα σωπάσεις, πότε θα ακούσεις; Πότε και πώς θα συνδυάσεις όλα τα παραπάνω ώστε να μην χάσεις τον έλεγχο, να μην αφήσεις το συναίσθημα να σε καταβάλει, να μην εκτεθείς, να μην μετανιώσεις; Και αν δε γίνεται να τα ξέρεις όλα αυτά από πριν; Αν πρέπει να πάρεις τα ρίσκα σου; Αξίζει;
Ποιος άραγε ξέρει σίγουρα αν αξίζει πάντα ή αν αξίζει για πάντες... Αλλά πόση αλήθεια σου μένει όταν δε μπορείς να κάνεις τις παραπάνω επιλογές χωρίς δεύτερες σκέψεις; Χωρίς να σε απασχολεί αν θα δυσαρεστηθείς ή θα δυσαρεστήσεις; Πόση αλήθεια σου μένει όταν δίνεις την λάθος εντύπωση, όταν μιλάς και μέσα σου αναιρείς κάθε κουβέντα που λες, όταν σιωπάς και μέσα σου ουρλιάζεις, όταν ακούς χωρίς να θες πραγματικά να είσαι παρών;
Πόση αλήθεια σου μένει όταν τα κάνεις όλα σωστά;
σχόλια