ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα πράγματα έχουν ως εξής: στα 18 συνειδητοποίησα ότι ο πατέρας μου παίρνει πράγματα από το σπίτι χωρίς την συναίνεση μας . Αυτό σημαίνει ότι μου έχει κλέψει ρούχα μου (που το εβλεπα αλλά νόμιζα ότι εγώ τα έχανα ) σεντόνια , σκουλαρίκια και πολλά άλλα όπως μου είπε η μητέρα μου . Με στεναχωρεί ιδιαίτερα αυτό που αποκαλύφθηκε και είναι λογικό. Μετά από όλα αυτά που έχει κάνει δεν παραδέχεται ότι αυτός τα έχει πάρει ίσα ίσα νευριάζει όταν του λέω .Εντωμεταξυ η εικόνα που δείχνει προς τα έξω είναι του καθως πρέπει ανθρώπου που ενδιαφέρεται για την οικογένεια του ( ενώ τόσα χρόνια αν και παίρνει μισθό έβαζε πολύ λίγα χρήματα στην οικογένεια) για την κοινωνία κτλπ. Υποψιάζομαι ότι η αδερφή του που όσο μεγάλωνα καταλαβαινα ότι υπάρχει ένα δολιο στοιχείο πάνω της τον έχει βαλει στο κόλπο αλλά και πάλι δεν δικαιολογουνται οι πράξεις του σε καμία περίπτωση . Καταλαβαίνετε λοιπόν σε τι θέση βρίσκομαι που βλέπω να συμβαίνουν αυτά ενώ και εγώ αν και το μόνο παράπονο ας πούμε που είχα είναι γιατί ενώ παίρνει μισθό(σχετικά καλό) δεν συμμερίζεται με την μητέρα μου τα έξοδα της οικογένειας. Παρόλαυτα δεν παύω να τον αγαπώ γιατι είναι πατέρας μου και σε κάποιες δυσκολίες μου μπορώ να πω ότι ήταν δίπλα μου .. αλλά πως γίνεται αν με αγαπά να μου παίρνει κάποια πράγματα μου και να το αρνείται μετά; Με τι ψυχή το κάνει αυτό...