Το ξέρουν όλοι ότι η βάρκα μπάζει νερά

Το ξέρουν όλοι ότι η βάρκα μπάζει νερά Facebook Twitter
Έτσι είναι όμως τα αποσπασματικά τσιτάτα, αφαιρετικά και παραπλανητικά κάποιες φορές, αποκομμένα καθώς είναι από το συνολικό εφέ. Φωτ.: Michael Putland/Getty Images
0



ΟΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΓΝΩΣΤΟ εκ των υστέρων –εκτός αν ανήκε κανείς σε όσους παρακολούθησαν ζωντανά από το κανάλι της Βουλής την επτάωρη συζήτηση– κατά την ενημέρωση του κοινοβουλευτικού σώματος σχετικά με την πολιτική της κυβέρνησης στο ζήτημα της πανδημίας, ο πρωθυπουργός έκλεισε το βράδυ της περασμένης Πέμπτης την τελική ομιλία του με μια γλαφυρή αναφορά σε «εμβληματικό» στίχο του Λέοναρντ Κοέν:


«Κλείνω – θυμήθηκα ειδικά, γιατί μερικές φορές καλό είναι να εμπνεόμαστε από την τέχνη και από τη μουσική, έναν ωραίο στίχο, δεν είναι του Σεφέρη, θα πάω λίγο πιο μακριά. Του Λέοναρντ Κόεν από το Άνθεμ "υπάρχει μια ρωγμή, μια ρωγμή στα πάντα, έτσι μπαίνει το φως μέσα". Έτσι θα μπει και το φως μέσα και θα κερδίσουμε και αυτή τη μάχη, αρκεί να το κάνουμε όλοι ενωμένοι, όλοι συστρατευμένοι, με ευθύνη και με αλληλεγγύη» σημείωσε από το βήμα της Βουλής ο πρωθυπουργός.


Πώς πήγε και το ταίριαξε όμως, ε; (ή κάποιος μερακλής λογογράφος του τέλος πάντων). Ήταν κομματάκι αυθαίρετο και απότομο βέβαια το άλμα από τη ρωγμή στη συστράτευση, το φως όμως το καλύπτει όλα τελικά, αν του επιτρέψουμε να μπει, με ατομική ευθύνη και κοινωνική αλληλεγγύη. Αυτό ήταν το νόημα.

Η αλήθεια είναι ότι τον συγκεκριμένο στίχο, εξαιτίας κυρίως μιας ζεν υπερκόσμιας γλυκύτητας που αναδύει, τον έχουν μεταχειριστεί κατά καιρούς τόσοι πολλοί και σε τόσο διαφορετικά συγκείμενα και επίπεδα –από ευχετήριες κάρτες μέχρι επικήδειους λόγους– που κοντεύει να χάσει την ισχύ που είχε μέσα στο πλαίσιο του έργου και της κοσμοθεωρίας του αείμνηστου, οικουμενικού Καναδού.

Αν έπρεπε να επιλέξω εγώ το πιο καίριο κομμάτι του Κοέν για την κρίση (τις κρίσεις μάλλον) που διέρχεται η χώρα αλλά και ο πλανήτης στους καιρούς μας, μετά από πολλή σκέψη θα κατέληγα, προβλέψιμα ίσως, και τώρα και πάντα, στο "Everybody Knows". Και όχι μόνο για τον στίχο «το ξέρουν όλοι ότι η Επιδημία έρχεται, το ξέρουν όλοι ότι καταφτάνει γοργά»


Θα τολμούσαμε δηλαδή να πούμε, με κίνδυνο να χαρακτηριστούμε ψώνια, ότι κοντεύει να καταντήσει λίγο «Κοέλιο» αυτός ο στίχος, αν και στην πραγματικότητα πιστεύω ότι είναι άδικη για τον Βραζιλιάνο συγγραφέα η καρικατούρα μιας στατικής και κενόδοξης θετικής σκέψης με την οποία έχει περιβληθεί η πιο διάσημη ατάκα του, αυτή με το σύμπαν που εν τέλει συνωμοτεί υπέρ σου αν θέλεις πολύ κάτι.

ΤΙ ΕΙΠΕ ΔΗΛΑΔΗ ο άνθρωπος κι έχει δεχτεί τόση χλεύη; Είπε απλά ότι η πρόθεση και η επιθυμία μπορεί να λειτουργούν και ως αυτοσκοπός όταν υπάρχει ως υποστήριξη η ανάλογη συνέπεια και προσήλωση. Τι; Ψέματα; Και να μη συμβεί αυτό ακριβώς που ήθελες πολύ, η διαδικασία που συνέβη είναι εξίσου. αν όχι πιο σημαντική.


Έτσι είναι όμως τα αποσπασματικά τσιτάτα, αφαιρετικά και παραπλανητικά κάποιες φορές, αποκομμένα καθώς είναι από το συνολικό εφέ. Στο συγκεκριμένο τραγούδι του Κοέν, φερ' ειπείν, υπάρχει προηγουμένως και ένας πολύ λιγότερο γνωστός στίχος που μιλάει για την νομοτελειακή «χηρεία κάθε κυβέρνησης» και φυσικά δεν θα μπορούσε εύκολα να χρησιμοποιηθεί ως γλαφυρός αντιπερισπασμός σε βαρυσήμαντη πρωθυπουργική ομιλία.

Αν έπρεπε να επιλέξω εγώ το πιο καίριο κομμάτι του Κοέν για την κρίση (τις κρίσεις μάλλον) που διέρχεται η χώρα αλλά και ο πλανήτης στους καιρούς μας, μετά από πολλή σκέψη θα κατέληγα, προβλέψιμα ίσως, και τώρα και πάντα, στο "Everybody Knows". Και όχι μόνο για τον στίχο «το ξέρουν όλοι ότι η Επιδημία έρχεται, το ξέρουν όλοι ότι καταφτάνει γοργά», αλλά και για όλους σχεδόν τους υπόλοιπους.


Ποιος δεν το ξέρει ότι τα ζάρια είναι πειραγμένα, ότι ο πόλεμος τέλειωσε και ότι οι καλοί χάσανε, ότι ο αγώνας ήταν στημένος, ότι η βάρκα μπάζει νερά, ότι ο καπετάνιος μας είπε ψέματα, ότι είναι ή τώρα ή ποτέ, ότι είναι ή εγώ ή εσύ, ότι νομίζεις ότι θα ζήσεις για πάντα μόλις κάνεις καναδυό γραμμές, ότι η συμφωνία είναι σκάρτη και ότι ο μαύρος γερο-Τζο ακόμα μαζεύει βαμβάκι στις φυτείες για τις κορδέλες και τους φιόγκους σου; Το ξέρουν όλοι.

Στήλες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο αξέχαστος λόγος του Λέοναρντ Κοέν

Σαν Σήμερα / Ο αξέχαστος λόγος του Λέοναρντ Κοέν

Η έκδοση με τα ρητά του Κοέν από το Μελάνι, «Ο Λέοναρντ Κοέν με τα δικά του λόγια», μας θυμίζει γιατί ο Καναδός τροβαδούρος δεν έγραφε μόνο αξεπέραστους στίχους αλλά μας χάρισε και μια πυξίδα για το ταξίδι της ζωής
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Αρχαιοελληνική τραγωδία: Ο Λέοναρντ Κοέν και η κατάρα της Ύδρας

Βιβλίο / Αρχαιοελληνική τραγωδία: Ο Λέοναρντ Κοέν και η κατάρα της Ύδρας

Όταν πριν από εξήντα χρόνια κατέφτασε στο νησί ο 25χρονος Κοέν, εντάχθηκε άμεσα στην μποέμικη αποικία που είχαν στήσει ήδη εκεί διάφοροι επιφανείς και μη εμιγκρέδες των γραμμάτων και των τεχνών. Πολλοί από αυτούς όμως έμελλε να έχουν τραγική κατάληξη.
Ο Λέοναρντ Κοέν στο καφενείο του παππού μου στον Μόλυβο

Σαν σήμερα / Ο Λέοναρντ Κοέν στο καφενείο του παππού μου στον Μόλυβο

Ο Λέοναρντ Κοέν δεν πήγαινε μόνο στην Ύδρα. Σύχναζε και στον Μόλυβο, και μάλιστα στο παραδοσιακό καφενείο του παππού της Μαρούσας Θωμά. Οι ντόπιοι τον φώναζαν Λιουνάρντο και θεωρούσαν ότι δεν τα κατάφερνε ιδιαίτερα στην κιθάρα.
ΜΑΡΟΥΣΑ ΘΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ