ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και εκεί που κάνω το μπάνιο μου, μπαίνει τυχαία το "wonderful tonight" του Eric Clapton το οποίο είχα να ακούσω πολύ καιρό. Σιγοτραγουδάω και κάπου στο ρεφρέν με πιάνει ένα ρίγος , μου ήρθαν αστραπιαία αναμνήσεις από εκείνον και ξεσπάω σε κλάματα ( μου ήρθε συνειρμικά ότι άκουγα συνέχεια αυτό το τραγούδι όταν είχα αρχίσει να τον καψουρεύομαι). Να σημειώσω ότι δεν είμαι πληγωμένη , δεν έχω αισθήματα πια για αυτόν.. απλά ένιωσα τόσο περίεργα με την ανάμνηση . Γενικά δεν ξέρω τι έχω πάθει τις τελευταίες μέρες. Σαν να καταρρέω γενικότερα, με πιάνουν στιγμές απερίγραπτης μελαγχολίας. Αυτοαπομονώνομαι ,κλαίω συνέχεια , συχνά μην μπορώντας να με ελέγξω και χωρίς ιδιαίτερους λόγους. Είμαι 18 έφαγα τεράστιο λούκι από τις πανελλήνιες, δεν απόλαυσα καθόλου το "μετά", δούλευα ένα καλοκαίρι σε άσχημο περιβάλλον, χώρισα και τώρα είμαι σπίτι μου, στην πόλη μου, κάνοντας μαθήματα διαδικτυακά. Δεν έχω καν φίλες. Απλά τυχαίες παρέες. Αποφεύγω να ερωτευτώ, παρόλο που το θέλω (οξύμωρο) δεν έχω όρεξη να επενδύσω σε κάτι εκτός άμα πραγματικά δω ότι αξίζει. Αυτή την φάση τησ ύπαρξης μου, νιώθω ευγνώμων μόνο για την οικογένεια μου. Νομίζω ότι έχω σπουδαίους γονείς, καλούς ανθρώπους.. τα άλλα ελπίζω θα περάσουν με την περίοδο