Για τις ανθρώπινες αξίες, την τεχνολογία και τον ρόλο της τεχνητής νοημοσύνης στην εποχή μας μίλησε σήμερα η διακεκριμένη πρόεδρος του Δ.Σ. του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών, Ελένη Αρβελέρ.
Στο πλαίσιο του 7ου Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών, με τίτλο «New Realities», που πραγματοποιείται στους Δελφούς (6 - 9 Απριλίου) και τελεί υπό την Αιγίδα της Α.Ε. της Προέδρου της Δημοκρατίας, κας Κατερίνας Σακελλαροπούλου, η πρώτη γυναίκα πρύτανης στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης είχε μια διαφορετική συζήτηση με τη γενική διευθύντρια της Google Νοτιοανατολικής Ευρώπης, Πέγκυ Αντωνάκου.
«Δεν υπάρχουν εμπειρογνώμονες του μέλλοντος. Οπότε, το σύνθημα της Σίλικον Βάλεϊ, ότι αν θέλεις να δαμάσεις το μέλλον, πρέπει να το δημιουργήσεις εσύ ο ίδιος, είναι η ευθύνη όλων μας σήμερα, να δημιουργήσουμε, δηλαδή, το μέλλον», δήλωσε χαρακτηριστικά η 96χρονη πλέον Ελένη Αρβελέρ.
«Είναι άλλο η τέχνη και άλλο η τεχνολογία», σημείωσε η κα Αρβελέρ στην παρέμβαση της και συμπλήρωσε λέγοντας: «Η τέχνη συνδέεται με τη διάρκεια ενώ η τεχνολογία με την ταχύτητα. Συγχρόνως, η τέχνη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την υπέρβαση ενώ η τεχνολογία έχει ως σκοπό να μετατρέψει τον χρόνο σε χρήμα. Με τη χρήση της τεχνολογίας, όμως, αφαιρείς την επιλογή της αυθεντίας και της ιεράρχησης. Επομένως, το κλειδί είναι η εξεύρεση ισορροπίας ανάμεσα στην τέχνη και την τεχνολογία».
Η κα Αρβελέρ καταχειροκροτήθηκε πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ομιλίας της από τους παρευρισκόμενους. Μιλώντας παθιασμένα και με νευρώδες ύφος υπογράμμισε ότι: «Δεν μπορούν τα laptop να αντικαταστήσουν τον Παρθενώνα» και πρόσθεσε ότι «μπορεί σήμερα με το πάτημα ενός κουμπιού να έχεις στο χέρι σου όλη την παρωχημένη γνώση αλλά ταυτόχρονα η τεχνολογία έχει αφαιρέσει το κριτήριο της ποιότητας αφού έχει κερδίσει η ποσότητα».
Στη συνέχεια έκανε ιδιαίτερη αναφορά στο θέμα του πολιτισμού λέγοντας ότι ζούμε σε μια περίοδο όπου παρατηρούμε την «απονέκρωση της εμπειρίας». «Σήμερα, δεν υπάρχουν ήρωες παρά τραγουδιστές και ποδοσφαιριστές», είπε χαμογελώντας και επισήμανε ότι «όλα στη ζωή μας είναι θέμα παιδείας».
«Αναμφίβολα, οι νέοι πρέπει να μάθουν τη γλώσσα της τεχνολογίας προκειμένου να είναι επίκαιροι αλλά παράλληλα πρέπει να βρουν τον τρόπο να τροφοδοτούν διαρκώς την περιέργεια τους. Άλλωστε, η χρήση της τεχνολογίας δεν εμπεριέχει τη διάκριση του ορθού και του μη ορθού λόγου. Τα λάθη που κάνουμε στη ζωή μας αποτελούν τις πολύτιμες εμπειρίες που δημιουργούν την προσωπικότητα μας», τόνισε.
Κλείνοντας, η γυναίκα με τη μυθιστορηματική διαδρομή ανέτρεξε σε μια συνέντευξη που είχε διαβάσει ενός γνωστού Νομπελίστα. Συγκεκριμένα η οικουμενική Ελληνίδα είπε: «Ρώτησαν κάποτε έναν μεγάλο νομπελίστα ποιο κατά τη γνώμη του ήταν το καλύτερο σχολείο. Κι αυτός απάντησε “το νηπιαγωγείο”. Όπως ήταν αναμενόμενο απόρησαν με την απάντηση του αλλά εκείνος εξήγησε ότι σε αυτό το μέρος τού έμαθαν να μην κλέβει το παιχνίδι του διπλανού, εκεί του έμαθαν τους κανόνες του παιχνιδιού, αλλά κυρίως εκεί γνώρισε τη σημασία του να δίνεις το χέρι σου στα άλλα παιδιά για να περάσουν όλα μαζί στο απέναντι πεζοδρόμιο».
Επίσης, στο σημείο αυτό αναφερόμενη στους νέους σημείωσε: «Αν είχα να δώσω μια συμβουλή στους νέους, θα ήταν να έχουν ένα όνειρο και να το κυνηγήσουν με τα πόδια στη γη και τα μάτια στον ουρανό».
Στο τέλος της συζήτησης ο συντονιστής του πάνελ και δημοσιογράφος, Μάκης Προβατάς, πρότεινε στην κα Αντωνάκου να κάνει εκείνη μια ερώτηση προς την σπουδαία ακαδημαϊκό. Στην απορία της, λοιπόν, που απεύθυνε προς την κα Αρβελέρ για το πώς φαντάζεται το μέλλον η πρόεδρος του ΔΣ του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πολιτισμού των Δελφών απάντησε λακωνικά: «Όσο υπάρχει το παιδί, υπάρχει ελπίδα».
Η σημερινή παρέμβαση της ήρθε σε συνέχεια της χθεσινής όταν έκανε ιδιαίτερη αναφορά στο ζήτημα των “Νέων Πραγματικοτήτων” που έρχονται ύστερα από μεγάλες κρίσεις. Στην χθεσινή της ομιλία η πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πολιτισμού των Δελφών, Ελένη Αρβελέρ υποστήριξε ότι: «Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την Ισπανική Γρίπη προέκυψαν ο φεμινισμός, ο κομμουνισμός και η ψυχανάλυση. Σήμερα, μετά την οικονομική, την πανδημική, τη γεωπολιτική και την ενεργειακή και κλιματική αλλαγή ενδυναμώνεται η “Νέα Πραγματικότητα” που έχει σχέση με την τεχνολογία και την ψηφιοποίηση.
Και κατέληξε: «Πρόκειται για μια “εικονική πραγματικότητα”, όπου ζούμε “το παρόν του μέλλοντος και δημιουργεί δύο τάξεις: αυτήν που είναι κυρίαρχη και έχει πρόσβαση στην τεχνολογία και εκείνη η οποία βρίσκεται εκτός».
