«Έχω περάσει πέντε μανιακά επεισόδια, κανένα δεν ήρθε με προειδοποίηση»

διπολική διαταραχή Facebook Twitter
Δεν είναι εύκολο να είσαι στην ακτίνα μου, κι άλλο τόσο επώδυνο είναι να είσαι εγώ την ώρα της κρίσης. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0



ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ 
δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Σκέψεις κατέκλυζαν το μυαλό μου σε τυχαία σειρά και ο ύπνος έμοιαζε άπιαστος. Μια διαρκής ανησυχία, μια ανάγκη για ένα συναισθηματικό λιμάνι που δεν ερχόταν, ένα ακατάληπτο άγχος που τρόμαζε τη μητέρα μου, η οποία δεν μπορούσε να κατανοήσει τι δραματικά σενάρια σκαρφιζόταν το μυαλό της δωδεκάχρονης κόρης της και την κρατούσαν ξάγρυπνη τα βράδια. Λίγο αργότερα, τις φάσεις του άγχους διαδέχονταν περίοδοι υπέρμετρης χαράς, με ένταση, ασυδοσία, δημιουργικότητα, περίπλοκες ιδέες. Ξαφνικά, όμως, το οικοδόμημα γκρεμιζόταν και δεν υπήρχε κανένα απάγκιο.  

Κάπου τότε, στα 14 μου χρόνια, άρχισα να πιστεύω ότι με παρακολουθούν. Οι διαφημίσεις, η τηλεόραση, το σταματημένο αυτοκίνητο κάτω από το σπίτι, οι γείτονες που έβγαζαν τον σκύλο βόλτα όπως εγώ, κάτι ήξεραν. Ένας ταρίφας που μιλούσε δυνατά, κάποιος που μου έδινε ρέστα κι έκανε λάθος στα ψιλά ήθελε να μου υποδείξει ότι ήμουν ένα μηδενικό. Το σύμπαν είχε γίνει μια γροθιά ώστε να με συνθλίψει. Δεν τα μοιραζόμουν όλα με τη μητέρα μου, δεν ήταν και πολύ ξεκάθαρα εξάλλου, δεν γίνονταν λόγια.  

«Γίνομαι συχνά ανυπόφορη. Μιλάω ασταμάτητα, χωρίς ειρμό, γελάω με τα δικά μου αστεία και θέλω να είμαι το κέντρο όλων των κόσμων. Δεν είναι εύκολο να είσαι στην ακτίνα μου κι άλλο τόσο επώδυνο είναι να είσαι εγώ την ώρα της κρίσης»

Και μετά, χωρίς ιδιαίτερη προειδοποίηση, επιστροφή στην κανονικότητα. Έτσι, ήξερα: κάθε Σεπτέμβρη θα πηγαίνουν όλα τέλεια και κάθε Νοέμβρη θα έρχεται μια καταστροφή. Η αφορμή άγνωστη. Κάτι που σχετιζόταν με την εικόνα των άλλων για μένα, με τις επιδόσεις μου στο σχολείο, με τον θαυμασμό των άλλων, με την εγγύτητα με τους καινούργιους ανθρώπους στη ζωή μου. Μια λάμψη που ήταν σαν πυροτέχνημα ή, έστω, έτσι φαινόταν στα μάτια μου. Μπορεί οι άλλοι να έβλεπαν κάτι τελείως διαφορετικό. Κανένας δεν είχε τη ρευστή εικόνα που είχα εγώ για τον εαυτό μου. Σκέψεις στο εφηβικό μυαλό μου που διογκώθηκαν αργότερα και έφτασα 40 χρονών για να τις κάνω λόγια και να τις αποδομήσω. 

ΒΑΛΙΑ
Βάλια Δημητρακοπούλου

Το πρώτο μου επεισόδιο μανίας, από το οποίο προέκυψε η διάγνωση της διπολικής διαταραχής, συνέβη στα 21 μου χρόνια. Μετά από μια περίοδο υπερβολικής ευεξίας και μεγαλεπήβολων σχεδίων, άκρατου ενθουσιασμού και έντονης σεξουαλικότητας, το νόμισμα γύρισε και πλέον οι υποψίες ότι με παρακολουθούν έγιναν καταδιωκτικό σύνδρομο. Το καλοκαίρι του 2005 με βρήκε σε μια προβλήτα στον Φλοίσβο να κολυμπώ γυμνή, έχοντας πετάξει όλα μου τα ρούχα, για να φτάσω στην Κωνσταντινούπολη, στη γη των προγόνων μου, απ’ όπου θα ξεκινούσε το σχέδιο κατάκτησης του κόσμου. Είχα βρει και διαλέξει την τριάδα που θα έσωζε το ανθρώπινο γένος, ήμουν η εκλεκτή του Θεού και, όσο κι αν φαντάζει γελοίο, μαζί με δύο παιδικούς φίλους θα υψωνόμασταν στον ουρανό για να στήσουμε τις βάσεις για ένα καλύτερο σύμπαν. Εγώ θα ηγούμουν αυτής της βελούδινης επανάστασης. 

Το Λιμενικό με βρήκε κάπου στα νερά του Αλίμου να αποφεύγω, εντελώς κατά λάθος, τα κρις-κραφτ. Στην ερώτηση της λιμενικού αν με έριξε κάποιος στο νερό, απάντησα κάτι ακατάληπτο γιατί ήμουν μόνη μου, πάντα μόνη μου. Ποιος, εξάλλου, θα μπορούσε να ακολουθήσει τα μονοπάτια του μυαλού μου; Το βράδυ με βρήκε στον υπαίθριο χώρο ενός νοσοκομείου να παίζω κυνηγητό με τους γιατρούς και τους νοσοκόμους, με τη μητέρα μου να προσπαθεί να καταλάβει τι σκατά είχε συνεπάρει τη μικρή της κόρη για να έχει τόσο αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά. Αφού με κάποιον μαγικό τρόπο μου έδωσαν ένα ηρεμιστικό, βρέθηκα για μερικές μέρες σ’ ένα απρόσωπο δωμάτιο νοσοκομείου να μπορώ να πιάσω κουβέντα μέχρι και με την άχρωμη πολυθρόνα δίπλα μου και να νιώθω μια παράλογη ευεξία. Πάντοτε μειωμένη ανάγκη για ύπνο, ραγδαία ταχύτητα σκέψεων, δεν προλάβαιναν να γίνουν λόγια και ήμουν φυσικά η εξυπνότερη όλων (πώς αλλιώς θα έστηνα τον νέο κόσμο, εγώ η παντοδύναμη;). Ως εδώ καλά. Γιατί να απαιτεί διάγνωση; Κι όμως. 

Το επεισόδιο μανίας και οι υπερτιμημένες δυνατότητές μου διήρκεσαν περίπου έναν μήνα ακόμη. Κάποιος ψυχίατρος είχε πει –και μου φέρνει ένα ελαφρύ μειδίαμα και μια αδιόρατη θλίψη αυτό– ότι το περίσσευμα ενέργειας του μανιακού επεισοδίου είναι δάνειο από το καταθλιπτικό επεισόδιο μετά. Ξαφνικά, όταν τέλειωσε το καλοκαίρι, δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι, είχα φρικτές αυτοκτονικές σκέψεις και αδυνατούσα ως και να θυμηθώ τι σκεφτόμουν το προηγούμενο διάστημα. Ο κόσμος πήγαινε πολύ γρήγορα, δεν είχα άποψη, δεν μπορούσα να έχω μια αυθεντική σκέψη και έψαχνα να πιαστώ από κάτι σίγουρο, μόνο που τίποτα δεν έμοιαζε σταθερό. Κινούμενη άμμος κι εγώ να βυθίζομαι κάθε δευτερόλεπτο στον εφιάλτη. 

Είναι 2025. Από το 2005, έχω περάσει 5 μανιακά επεισόδια. Παρόλο που το πρώτο ήταν πολύ διαφωτιστικό, κανένα από τα επόμενα δεν ήρθε με προειδοποίηση. Κανένα δεν μπόρεσα να σταματήσω, και, για να είμαι ειλικρινής, σπανίως θέλησα. Είναι τέτοια η μέθη του διπολικού την ώρα της κρίσης, που δεν θες να αλλάξεις. Χρώματα του ηλιοβασιλέματος; Μαγεία. Γνωριμία με έναν επίδοξο εραστή; Τρέλα. Μεταμεσονύχτιες κουβέντες; Υπέροχο. Βροχή; Χάδι. Οι αισθήσεις σου στα κάγκελα και ο χρόνος κυλάει νεράκι. Κάθε στιγμή που διαδέχεται την άλλη σε βρίσκει με ένα καρφιτσωμένο χαμόγελο στα χείλη και όλοι θέλουν να γίνεις η καλύτερή τους φίλη. Απολαμβάνεις τον προβολέα και μιλάς δυνατά, πολύ και με στόμφο. Βέβαια, ο χρόνος μετράει αντίστροφα, και, ακόμη και με μια βαρβάτη φαρμακευτική αγωγή, δεν μπορείς να αποφύγεις τις ψυχωτικές σκέψεις, ότι κάτι ξέρει ο κόσμος στο οποίο εσύ δεν έχεις πρόσβαση. Σε αφορά όμως. Παρόλο που με την εντατική ψυχοθεραπεία έχεις μάθει ότι δεν είσαι το κέντρο του κόσμου, εκείνες τις «φανταχτερές» στιγμές δεν μπορείς παρά να παραδοθείς στο εξωγενές βλέμμα και να πιστέψεις ότι όλες οι ανατολές και τα ηλιοβασιλέματα φτιάχτηκαν για να τα γευτείς εσύ. 

Παίρνω μια βαριά φαρμακευτική αγωγή και θα συνεχίσω να παίρνω όσο ζω. Ωστόσο, ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα αγγίζω τη μανία και θα φλερτάρω με την κατάθλιψη. Τον υπόλοιπο καιρό θα έχω μια γεμάτη, αν όχι λίγο φλατ –στα δικά μου μάτια– ζωή. Το καρότο που ονειρεύτηκα ήταν αυτό και μόνο αυτό, ένα όνειρο, και η διαύγεια που τόσο ένιωσα κάποτε, για τους ανθρώπους, για τον κόσμο, για τη ζωή, μια απλή ικανότητα ενσυναίσθησης. 

Δεν θέλω μια άλλη ζωή. Δεν νομίζω ότι θα την άντεχα. Καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια να εκτιμήσω τη φλατ διάθεση που περιβάλλει την κανονική Βάλια, αυτήν που δεν τρέχει γύρω-γύρω από νοσοκομεία, και δεν την πιάνει χωρίς ταυτότητα κάποιος αστυνομικός επειδή ακροβατούσε στην άκρη της αποβάθρας ένα τυχαίο καλοκαιρινό μεσημέρι. Ώρες-ώρες, λυπάμαι που δεν μπορώ να είμαι αυτό το φωτεινό πλάσμα συνεχώς, αλλά ακούω και τους αγαπημένους μου ανθρώπους που έχουν μια άλλη αντίληψη της ασθένειάς μου.  

Γίνομαι συχνά ανυπόφορη. Μιλάω ασταμάτητα, χωρίς ειρμό, γελάω με τα δικά μου αστεία και θέλω να είμαι το κέντρο όλων των κόσμων. Δεν είναι εύκολο να είσαι στην ακτίνα μου κι άλλο τόσο επώδυνο είναι να είσαι εγώ την ώρα της κρίσης. Αλλά επειδή στον κόσμο μας η χαρά και η μελαγχολία συνυπάρχουν και ευχόμαστε να είναι τουλάχιστον ισόποσες οι στιγμές της μιας και της άλλης, κι επειδή έχω αποφασίσει ότι θα μιλάω ανοιχτά και με καθαρό βλέμμα για τη μάχη μου με τη διπολική διαταραχή, νομίζω ότι αυτό το τόσο καταραμένο και άλλο τόσο μαγικό ταξίδι σ’ αυτόν τον λειψό πλανήτη αξίζει τον κόπο. 

Υγεία & Σώμα
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Kατάψυξη ωαρίων: Τάση ή αναγκαία επιλογή;

Ψυχή & Σώμα / Kατάψυξη ωαρίων: Τάση ή αναγκαία επιλογή;

Γιατί αυξάνεται ο αριθμός των γυναικών που επιλέγουν την κατάψυξη ωαρίων; Η Τζούλη Αγοράκη συζητά με τον γυναικολόγο Γιώργο Μακρή, διευθυντή της Γυναικολογικής Κλινικής του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών, ο οποίος αναλύει τους πιθανούς κινδύνους της κρυοσυντήρησης ωαρίων, τις ηλικίες στις οποίες η διαδικασία δεν είναι ενδεδειγμένη, καθώς και τον λόγο που αυτή η μέθοδος έχει εξελιχθεί σε μια διαδεδομένη «μόδα» τα τελευταία χρόνια.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Μητρότητα και αλκοόλ: Αναγκαίο «διάλειμμα» ή εξάρτηση;

Ψυχή & Σώμα / Μητρότητα και αλκοόλ: Αναγκαίο «διάλειμμα» ή εξάρτηση;

Γιατί υπάρχει αυτή η εικόνα της εξουθενωμένης μητέρας που βάζει τα παιδιά της για ύπνο και με το που εκείνα κοιμούνται τρέχει και βάζει ένα μεγάλο ποτήρι κρασί και το πίνει όλο, σχεδόν μονορούφι, στην υγειά των αντοχών της; Η Τζούλη Αγοράκη μιλά με την συγγραφέα Γιούλη Ψαρράκη για τη μητρότητα και την κατανάλωση αλκοόλ.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Ακμή στην εφηβεία: Αιτίες, μύθοι και λύσεις

Ψυχή & Σώμα / Ακμή στην εφηβεία: Αιτίες, μύθοι και λύσεις

Τι σημαίνει η ακμή για έναν έφηβο; Γιατί εμφανίζεται; Είναι κληρονομική; Υπάρχουν πια δραστικές θεραπείες; Η Τζούλη Αγοράκη συζητά με τη δερματολόγο Μάργκη Καπελλάρη για τις σύγχρονες μεθόδους καταπολέμησης της ακμής, η οποία δεν ταλαιπωρεί μόνο τους εφήβους, αλλά μπορεί να εκδηλωθεί και σε μεγαλύτερες ηλικίες.
THE LIFO TEAM
Οι ψυχεδελικές θεραπείες ξανά στο προσκήνιο

Explainer / Ψυχεδελικές θεραπείες: Τι ξέρουμε τώρα

Μπορούν οι ψυχεδελικές ουσίες να προσφέρουν αποτελεσματική θεραπεία για ψυχικές παθήσεις όπως η κατάθλιψη και το PTSD; Τι γνωρίζουμε μέχρι στιγμής για τις ιαματικές τους ιδιότητες; Ποια είναι τα νομικά εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν για την ευρεία χρήση τους στην ιατρική;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «πρόσωπο του Μαρ-α-Λάγκο»: Το μήνυμα της υπερβολής και η «ευγονική» του Τραμπ

Υγεία & Σώμα / Το «πρόσωπο του Μαρ-α-Λάγκο» και η «ευγονική» του Τραμπ

Τη στιγμή που επικρατεί η τάση για ένα «φυσικό» λουκ, όπου οι αισθητικές παρεμβάσεις είναι όσο το δυνατόν πιο αόρατες, το λουκ του Μαρ-α-Λάγκο, με το υπερβολικό botox, τα ορατά fillers προσώπου και το ακραίο μαύρισμα, υποστηρίζει την υπερβολή ως στοιχείο ταυτότητας.
THE LIFO TEAM
Ψυχική υγεία των εργαζομένων: Το νέο success metric για τους οργανισμούς

Υγεία & Σώμα / Ψυχική υγεία και εργασία: Ο νέος δείκτης μέτρησης επιτυχίας για τους οργανισμούς

Γιατί το μέλλον ανήκει στους οργανισμούς που αντιλαμβάνονται και κατανοούν ότι η επιτυχία δεν είναι μόνο οι αριθμοί αλλά και οι άνθρωποι που την κάνουν πραγματικότητα και επενδύουν στη διαμόρφωση ενός υγιούς εργασιακού περιβάλλοντος.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΤΙΑΝΑ ΤΟΥΝΤΑ, CHAIRWOMAN & CEO ΤΗΣ HELLAS EAP
Η «Τελική έξοδος» και το δικαίωμα στην ευθανασία

Υγεία & Σώμα / Η «Τελική έξοδος» και το δικαίωμα στην ευθανασία

Έχουμε το δικαίωμα να επιλέξουμε πώς θα πεθάνουμε όταν βρισκόμαστε στα πρόθυρα του αναπόφευκτου, χωρίς αυτό να αντιβαίνει στην αξία της ζωής; Ποια είναι τα ηθικά, νομικά και πολιτισμικά διλήμματα; Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για το θέμα πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στη Μικρή Σκηνή της Στέγης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί έκανα παιδί με τον γκέι φίλο μου

Ψυχή & Σώμα / Γιατί έκανα παιδί με τον γκέι φίλο μου

Η Τζούλη Αγοράκη μιλά με την Ελίζα Γερολυμάτου, μια τολμηρή γυναίκα που αψήφησε την εμπειρία του ορμονοεξαρτώμενου καρκίνου και την έλλειψη ωαρίων, ακολουθώντας την εσωτερική της φωνή που της έλεγε πως ήθελε να γίνει μητέρα. Παρά τις αντιξοότητες, απέκτησε ένα παιδί με έναν άνθρωπο που θαύμαζε.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
ΕΠΕΞ Γιατί όλοι ξετρελαίνονται με το πάντελ;

Υγεία & Σώμα / Πάντελ: Το άθλημα με την παράξενη ρακέτα που πωρώνει τους Αθηναίους

«Το πιο ωραίο είναι ότι το παιχνίδι είναι πάντα τόσο έντονο που σε απορροφά, για μιάμιση ώρα το μόνο που έχει σημασία είναι πού πάει το κίτρινο μπαλάκι, πράγμα που σε βοηθάει πολύ να αποφορτιστείς»
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Η ομορφιά ως βία, ως εμπειρία και ως προϊόν

Κοκέτα / Η ομορφιά ως βία, ως εμπειρία και ως προϊόν

Τα πάντα ώστε τα πράγματα να μπουν σ’ ένα κουτί και το κλειστό κύκλωμα «ομορφιά - κατανάλωση - εκτόνωση» να διατηρηθεί ακέραιο, να μην υπάρχει τίποτα το καινούργιο, τίποτα το έντονο Ή το εκπληκτικό, παρά μόνο η ίδια Διαφορά παντού.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Γιατί γίνεται τόσος ντόρος με το μικροβίωμα του εντέρου και τη διατροφή;

Ψυχή & Σώμα / Γιατί γίνεται τόσος ντόρος γύρω από το μικροβίωμα του εντέρου και τη διατροφή;

Τι συμβαίνει με τα τρισεκατομμύρια μικροοργανισμών στο έντερό μας; Πώς αλληλεπιδρούν με τη διατροφή μας –ενισχύοντας ή διαταράσσοντάς την– και τι σημαίνει αυτό για την υγεία μας; H Μερόπη Κοκκίνη συζητά με τη Μαντώ Κυριακού, καθηγήτρια Μικροβιολογίας, στο Τμήμα Επιστήμης Διαιτολογίας-Διατροφής του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Η γυναίκα που ανέδειξε τον οργασμικό διαλογισμό θα συνεχίσει να το κάνει ακόμα και στη φυλακή

Υγεία & Σώμα / Η γυναίκα που ανέδειξε τον οργασμικό διαλογισμό θα συνεχίσει να το κάνει ακόμα και στη φυλακή

Η Νικόλ Ντεντόν υπήρξε για μια δεκαετία επικεφαλής μιας αυτοκρατορίας κέντρων ευεξίας που μετέτρεπε τη σεξουαλική διέγερση σε πρακτική διαλογισμού. Τώρα αντιμετωπίζει την κατηγορία της εκμετάλλευσης των εργαζομένων στην εταιρεία που ίδρυσε.
THE LIFO TEAM
Διατροφή και γυμναστική: Με τόσα trends στο TikTok πώς θα βρω αυτό που μου ταιριάζει;

Ζωή στα καλύτερά της / Διατροφή και γυμναστική: Με τόσα trends στο TikTok πώς θα βρω αυτό που μου ταιριάζει;

Mια συζήτηση για τις αλήθειες και τους μύθους της διατροφής και της γυμναστικής με τον αθλητικό επιστήμονα Γιάννη Κωτσή, στο πλαίσιο της νέας σειράς podcast «Ζωή στα καλύτερά της», με την υποστήριξη των συμπληρωμάτων διατροφής EVIOL.
THE LIFO TEAM
Burnout: Είναι απλή κόπωση ή κάτι βαθύτερο;

Ζωή στα καλύτερά της / Burnout: Είναι απλή κόπωση ή κάτι βαθύτερο;

Μια συζήτηση για το σύνδρομο εργασιακής εξουθένωσης με την κλινική-οργανωσιακή ψυχολόγο Έλενα Μπίκου, στο πλαίσιο της νέας σειράς podcast «Ζωή στα καλύτερά της», με την υποστήριξη των συμπληρωμάτων διατροφής EVIOL.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ