Τα πύρινα μέτωπα που ξεκίνησαν νωρίς φέτος να κατακαίνε την ελληνική γη, έχουν αποτεφρώσει χιλιάδες στρέμματα δασικής γης, κατοικημένων περιοχών, αλλά και καλλιεργήσιμων.
Μεταξύ των όσων έχασαν τη γη τους ντόπιοι αμπελουργοί που διατηρούν κτήματα στις πλαγιές των Μελάμπων στο Ρέθυμνο.
«Η φωτιά που ξεκίνησε στις 15 του Ιουλίου, κατέστρεψε το 90% των παλιών προφυλλοξηρικών αμπελώνων στους Μέλαμπες. Η ζημιά είναι άφατη... Η καρδιά μας έχει γίνει χίλια κομμάτια. Πολλές οικογένειες πλήττονται από αυτήν την απώλεια. Θα πάρει χρόνια, αλλά θα αγωνιστούμε για τη γη μας και θα προσπαθήσουμε να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα απ'ό,τι πριν. Ευχαριστώ για την υποστήριξή σας» έγραψε η Ηλιάνα Μαλίχιν, μια οινοποιός που παράγει το κρασί των Μελάμπων.
300 στρέμματα αυτόριζων αμπελώνων έγιναν στάχτη και από τις καταπράσινες εκτάσεις των ντόπιων ποικιλιών σταφυλιών, απέμειναν τα καμένα κουφάρια των κλημάτων. Ωστόσο, συνεργάτες και φίλοι δημιούργησαν μια σελίδα για συγκέντρωση χρημάτων, ώστε να επισπευθούν οι διαδικασίες ανασύστασης της γης και να ορθοποδήσουν γρηγορότερα οι οικογένειες της περιοχής που ζουν από τα αμπέλια.
Όπως περιγράφεται στη διαδικτυακή εκστρατεία, «η ιδιαίτερη αξία του αμπελώνα των Μελάμπων ίσως δεν είναι σε όλους γνωστή. Πριν από τέσσερις δεκαετίες, η περιοχή διέθετε περισσότερα από 700 στρέμματα με αυτόριζα κλήματα, τα οποία κατά το μεγαλύτερο μέρος τους είχαν καταστραφεί από πυρκαγιές με αποτέλεσμα να εγκαταλειφθεί η αμπελουργία και η οινοπαραγωγή στην περιοχή.
«Το 2019 η Ηλιάνα επέλεξε να διασώσει τα αμπέλια που είχαν εγκαταλειφθεί, με προσωπικό κόπο και συντάσσοντας συμβόλαια με τους παραγωγούς. Επένδυσε στο χωριό Μέλαμπες φτιάχνοντας ένα οινοποιείο, δίχως πλάτες και χωρίς κεφάλαιο, αλλά με πολλή γνώση, αγάπη για την αμπελουργία και αρκετό πείσμα και έπεισε νέους και παλιούς καλλιεργητές του χωριού να στηρίξουν το όραμά της ώστε να ξαναγεννηθεί ο μοναδικός αμπελώνας της συγκεκριμένης περιοχής του Ρεθύμνου.
Η ίδια κατάφερε μέσα σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια να στήσει όχι μόνο την επιχείρησή της αλλά και ένα δίκτυο ντόπιων παραγωγών εξασφαλίζοντάς τους αξιόλογο εισόδημα. Έδωσε κίνητρα στους νέους να μην εγκαταλείψουν το χωριό, ενώ ταυτόχρονα τα εδάφη και το γύρω περιβάλλον, μέσω της βιολογικής αμπελουργίας, ξαναγεννήθηκαν».
«Είναι σαν να έχεις μπροστά σου έναν άνθρωπο που εξελίσσεται μέσα στα χρόνια, σαν να ξέρεις πώς ήταν ως παιδί, αλλά να βλέπεις και την ωριμότητα που αποκτά ως ενήλικας» έλεγε η ίδια για τα αμπέλια και τα κρασιά της περιοχής, μιλώντας σε περυσινή της συνέντευξη στη LiFO.
«Μπορεί να έχεις πάρα πολύ και καλή δουλειά στο αμπέλι και όλα να χαλάσουν σε μια μέρα, μπορεί να πηγαίνουν όλα τέλεια μέχρι να πάνε στράφι» εξηγούσε στην ίδια συνέντευξη η ίδια καθώς και πέρυσι η νεαρή οινολόγος και οι αμπελουργοί της βρέθηκαν αντιμέτωποι με έναν πρωτόγνωρο καύσωνα.
