Για τον εφιάλτη του bullying που βίωσε σε ηλικία 14 χρόνων και εξαιτίας του οποίου ακόμη λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή για να αντιμετωπίσει τα ψυχικά τραύματα, μιλά η, πλέον 18χρονη, Λία.
Όπως περιγράφει στο GrTimes, ως μοναχοπαίδι, έζησε παιδικά χρόνια πολύ ευτυχισμένα, με αγάπη, βόλτες, ταξίδια.
Όπως λέει, είχε ακούσει για περιστατικά εκφοβισμού στο παρελθόν, αλλά δεν είχε διανοηθεί πως θα έπεφτε η ίδια θύμα, παραδεχόμενη μάλιστα πως πίστευε πως θα μπορούσε να το αντιμετωπίσει μόνη.
«Αποφάσισα να μιλήσω για αυτό που μου συνέβη. Δεν ήταν απλό για μένα, πιστέψτε με. Όλα αυτά τα χρόνια υποφέρω. Οι εικόνες από εκείνη την περίοδο δεν θα φύγουν ποτέ από τη ζωή μου, από το μυαλό μου, από την ψυχή μου. Λέξεις ειπωμένες με τόσο μίσος και κακία από ένα συμμαθητή μου. Που αποφάσισε να μου επιτεθεί λεκτικά, να μου κάνει μπούλινγκ, εστιάζοντας στην εξωτερική μου εμφάνιση. "Πελεκάνε… γυαλάκια, ανώμαλη… λεσβία… πόρνη" Λέξεις, βρισιές, με ήχο και τόνο κακοποιητικό. Σε ένα κορίτσι στα 14 του, να ακούει όλα αυτά κάθε μέρα… Το σκέφτεστε λίγο; Κάθε μέρα… Το ίδιο μαρτύριο. Προσπαθούσα να το κρύψω από τους γονείς μου, δεν ήθελα με τίποτα να καταλάβουν ότι συμβαίνει αυτό, δεν ήθελα να τους στενοχωρήσω…» λέει η Λία.
«Όταν το ποτήρι ξεχείλισε»
«Μέχρι που μια μέρα το ποτήρι ξεχείλισε. Αφού δεν σταμάτησε μόνο ο συμμαθητής μου στη λεκτική βία αλλά μου επιτέθηκε κιόλας σκίζοντας την τσάντα μου! Έφυγα τρομοκρατημένη. Να προλάβω να πάω σπίτι… Δεν άντεχα άλλο, με έπιασαν τα κλάματα. Φτάνω, με βλέπουν οι γονείς μου παθαίνουν σοκ… Τους τα λέω όλα! Προσπάθησαν να με ηρεμήσουν, είναι τόσο ευγενικοί και καλόψυχοι άνθρωποι και το μόνο που μου είπαν είναι να είμαι εγώ καλά και πως όλα θα τα διορθώσουμε. Εγώ δεν ήθελα να πάω άλλο σχολείο, δηλαδή, πως το λένε; Δεν άντεχα άλλο» εξομολογείται.
«Πηγαίνουν, το συζητούν με τη διευθύντρια, η οποία υπόσχεται ότι θα κάνει κάτι, αλλά τελικά δεν έκανε τίποτα. Και εκείνος συνέχιζε… Κάποια στιγμή σταμάτησε. Πήγαμε πια Λύκειο, όμως δυστυχώς όλο αυτό με είχε πια καταβάλει. Πίεζα τον εαυτό μου να δείχνει καλά. Δεν ήμουν. Δεν ήθελα να έχω παρέες, δεν ήθελα να πηγαίνω ούτε καν στο σχολείο. Και σας το λέει αυτό μια κοπέλα που ήταν άριστη μαθήτρια, πρώτη σε όλα τα μαθήματα. Μπορείτε να το διαπιστώσετε άλλωστε. Ήθελα να σπουδάσω, ήθελα να γίνω ηθοποιός. Μετά από αυτό, έχασα τον εαυτό μου, έχασα εμένα. Και δυστυχώς, όλες αυτές οι σκέψεις και τα μαύρα συναισθήματα επέστρεψαν. Δεν έβλεπα φως, μόνο σκοτάδι», αποκαλύπτει.
«Πρέπει όλοι να μιλούν»
Πλέον στα 18 της, η κοπέλα προσπαθεί να ορθοποδήσει και να συνεχίσει τη ζωή της. Αυτό που, ως θύμα, η ίδια συμβουλεύει, είναι όσοι βιώνουν κάτι ανάλογο, να μιλούν. Στους γονείς τους πρώτ'απ'όλα.
«Προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου, εμφανίστηκαν πολλά προβλήματα σε αυτά τα τέσσερα, μαρτυρικά χρόνια. Ψυχολόγοι, αγωγές, φάρμακα, αυτοαπομόνωση. Πρέπει όμως να παλέψω. Είναι τώρα η ώρα να μιλήσω για αυτό. Για να ακούσουν όλα τα παιδιά που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, ότι πρέπει να μιλούν.
Διάβασα, έμαθα και για την ύπαρξη της πλατφόρμας Live Without Bullying και νομίζω ότι πια, πρέπει όλοι να μιλούν. Στους γονείς πρώτα από όλα. Στους γονείς, για να ξέρουν ακριβώς τι γίνεται. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να στείλω σε όλους».
