Τη στιγμή που πέθανε η βασίλισσα Ελισάβετ, ο θρόνος πέρασε αμέσως και χωρίς τελετή στον διάδοχο Κάρολο, τον πρώην πρίγκιπα της Ουαλίας.
Αλλά υπάρχουν μια σειρά από πρακτικά - και παραδοσιακά - βήματα που πρέπει να ακολουθήσουν για να στεφθεί Βασιλιάς.
Μία από τις πρώτες του πράξεις είναι αποφάσισε είναι το όνομά του: βασιλιάς Κάρολος Γ' αν και είχε την εναλλακτική να ονομαστεί αλλιώς.
Για παράδειγμα, το μικρό όνομα του παππού του Γεώργιου ΣΤ' ήταν Αλβέρτος, αλλά βασίλεψε χρησιμοποιώντας ένα από τα μεσαία του ονόματα.
Ο Κάρολος θα μπορούσε να επιλέξει από οποιοδήποτε από τα τέσσερα ονόματά του - Charles Philip Arthur George.
Δεν είναι ο μόνος όμως που έρχεται αντιμέτωπος με την αλλαγή του τίτλου του.
Αν και είναι διάδοχος του θρόνου, ο πρίγκιπας Ουίλιαμ δεν θα γίνει αυτόματα Πρίγκιπας της Ουαλίας. Ωστόσο, κληρονομεί αμέσως τον άλλο τίτλο του πατέρα του, Δούκα της Κορνουάλης. Η σύζυγός του Κέιτ θα είναι γνωστή ως η Δούκισσα της Κορνουάλης.
Θα υπάρξει επίσης ένας νέος τίτλος για τη σύζυγο του Καρόλου, ο οποίος θα είναι είναι Queen Consort - ένας όρος που χρησιμοποιείται για τη σύζυγο του μονάρχη.
Επίσημες τελετές
Τις πρώτες 24 ώρες περίπου μετά το θάνατο της μητέρας του, ο Κάρολος θα ανακηρυχθεί επίσημα Βασιλιάς. Αυτό συμβαίνει στο St James's Palace στο Λονδίνο, μπροστά σε ένα τελετουργικό σώμα γνωστό ως Συμβούλιο Προσχώρησης.
Αποτελείται από μέλη του Privy Council - μια ομάδα ανώτερων βουλευτών, πρώην και νυν- καθώς και ορισμένους ανώτερους δημοσίους υπαλλήλους, ύπατους επιτρόπους της Κοινοπολιτείας και τον Δήμαρχο του Λονδίνου.
Περισσότερα από 700 άτομα έχουν θεωρητικά το δικαίωμα να παρευρεθούν, αλλά δεδομένης της σύντομης προειδοποίησης, ο πραγματικός αριθμός είναι πιθανό να είναι πολύ λιγότερος. Στο τελευταίο Συμβούλιο Προσχώρησης το 1952, παρευρέθηκαν περίπου 200 άτομα.
Ο Βασιλιάς παραδοσιακά δεν παρευρίσκεται στην τελετή.
Στην συνάντηση της ομάδας αυτής, ο θάνατος της βασίλισσας Ελισάβετ θα ανακοινωθεί από τον Λόρδο Πρόεδρο του Privy Council, δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση τον βουλευτή Penny Mordaunt και θα διαβαστεί μεγαλόφωνα μια διακήρυξη.
Η διατύπωση της διακήρυξης μπορεί να αλλάξει, αλλά παραδοσιακά ήταν μια σειρά από προσευχές και υποσχέσεις, που επαινούν την προηγούμενη μονάρχη και υπόσχονται υποστήριξη για τον νέο Βασιλιά.
Στη συνέχεια, αυτή η διακήρυξη υπογράφεται από μια σειρά ανώτερων προσωπικοτήτων, συμπεριλαμβανομένου της πρωθυπουργού και του Αρχιεπισκόπου του Καντέρμπουρυ.
Όπως με όλες αυτές τις τελετές, θα δοθεί προσοχή σε ό,τι μπορεί να έχει τροποποιηθεί, προστεθεί ή ενημερωθεί, ως ένδειξη μιας νέας εποχής.
Η πρώτη δήλωση του Βασιλιά
Το Συμβούλιο Προσχώρησης συνεδριάζει ξανά -συνήθως μια μέρα αργότερα- και αυτή τη φορά, παρουσία του Βασιλιά μαζί με το αρμόδιο συμβούλιο (Privy Council).
Δεν υπάρχει «ορκωμοσία» στην αρχή της βασιλείας ενός Βρετανού μονάρχη, όπως γίνεται σε άλλα κράτη πχ. όπως όταν ορκίζεται ο Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Αλλά υπάρχει μια δήλωση, από τον νέο βασιλιά και - σύμφωνα με μια παράδοση που χρονολογείται από τις αρχές του 18ου αιώνα - θα δώσει όρκο για την Εκκλησία της Σκωτίας.
Μετά από μια ηχηρή μουσική ακολουθία, θα γίνει μια δημόσια διακήρυξη που θα ανακηρύξει τον Κάρολο ως νέο Βασιλιά. Αυτό θα γίνει από ένα μπαλκόνι πάνω από το Friary Court στο St James's Palace, από έναν συγκεκριμένο αξιωματούχο (Garter King of Arms).
Θα φωνάξει: «Ο Θεός σώζει τον βασιλιά» (God saves the King), και για πρώτη φορά από το 1952 θα ακουστεί ο όρος βασιλιάς και όχι βασίλισσα.
Θ ακολουθήσουν χαιρετισμοί με κανονιοβολισμούς στο Χάιντ Παρκ, στον Πύργο του Λονδίνου και από πλοία του πολεμικού ναυτικού, και η διακήρυξη που αναγγέλλει τον Κάρολο ως Βασιλιά θα διαβαστεί στο Εδιμβούργο, το Κάρντιφ και το Μπέλφαστ.
Η στέψη
Το συμβολικό κορυφαίο σημείο της προσχώρησης θα είναι η στέψη, όταν ο Κάρολος στέφεται επίσημα Βασιλιάς.
Λόγω της απαραίτητης προετοιμασίας, η τελετή στέψης ενδέχεται να μην γίνει σύντομα. Η βασίλισσα Ελισάβετ είχε ανέβει στον θρόνο τον Φεβρουάριο του 1952, αλλά στέφθηκε μόλις τον Ιούνιο του 1953.
Τα τελευταία 900 χρόνια η στέψη τελείται στο Αβαείο του Γουέστμινστερ - ο Κάρολος θα είναι ο 40ός μονάρχης.
Είναι μια Αγγλικανική θρησκευτική λειτουργία, που τελείται από τον Αρχιεπίσκοπο του Κάντερμπουρυ. Στο αποκορύφωμα της τελετής, θα τοποθετήσει το στέμμα του Αγίου Εδουάρδου στο κεφάλι του Καρόλου - ένα χρυσό στέμμα, που χρονολογείται από το 1661.
Αυτό είναι το κεντρικό κομμάτι από τα βασιλικά κοσμήματα και φοριέται από τον μονάρχη μόνο τη στιγμή της στέψης και ζυγίζει περίπου 2,23 κιλά.
Σε αντίθεση με τους βασιλικούς γάμους, η στέψη είναι μια κρατική περίσταση - η κυβέρνηση πληρώνει γι' αυτό και τελικά αποφασίζει τη λίστα των καλεσμένων.
Θα ακολουθήσει μουσική, αναγνώσεις και το τελετουργικό του χρίσματος του νέου μονάρχη, χρησιμοποιώντας έλαια από πορτοκάλι, τριαντάφυλλα, κανέλα κ.λπ.
Ο νέος Βασιλιάς θα δώσει τον όρκο της στέψης μπροστά στον κόσμο που παρακολουθεί. Κατά τη διάρκεια αυτής της περίτεχνης τελετής θα λάβει και το σκήπτρο ως σύμβολο του νέου του ρόλου και ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ θα τοποθετήσει το χρυσό στέμμα στο κεφάλι του.
Επικεφαλής της Κοινοπολιτείας
Ο Κάρολος γίνεται αυτόματα επικεφαλής της Κοινοπολιτείας, μιας ένωσης 56 ανεξάρτητων χωρών και 2,4 δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Για 14 από αυτές τις χώρες, καθώς και για το Ηνωμένο Βασίλειο, ο Βασιλιάς είναι αρχηγός κράτους.
Αυτές οι χώρες, γνωστές ως βασίλεια της Κοινοπολιτείας, είναι οι: Αυστραλία, Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, Μπαχάμες, Μπελίζ, Καναδάς, Γρενάδα, Τζαμάικα, Παπούα Νέα Γουινέα, Άγιος Χριστόφορος και Νέβις, Αγία Λουκία, Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες, Νέα Ζηλανδία, Νησιά Σολωμόντα και Τουβαλού.
Με πληροφορίες του BBC
