Το να κλαίς όταν σε μαλώνουν σε χτυπάει σε τραύματα πως δεν είσαι αρκετά καλή ,δε σε αγαπούν κλπ και βασίζεται στα παιδικά σου τραύματα . Το πένθος από την άλλη είναι κάτι τελείως διαφορετικό οπότε δεν μου φαίνεται περίεργο που αντιδρας αλλιώς εκεί. Ίσως η στεναχώρια για το πρώτο προκύπτει από το ότι θέλουμε να είμαστε τέλειες και η αίσθηση ότι κάτι δεν κάναμε καλά μας κατεδραφίζει όλη την αυτοεκτίμηση. Χτίσε γερά τα θεμέλια του εαυτού σου.
6.2.2023 | 01:52
Περί ευαισθησίας.
Καλησπέρα σε όλους.
Έχω ένα θέμα που με ενοχλεί την μισή μου ζωή σχεδόν. Είμαι τέρμα ευαίσθητη (καρκίνος κλασσικά).. αλλά με έχουν κάνει να ντρέπομαι για αυτό. Λίγο να μου πατήσει κάποιος την φωνή στην δουλειά τα δάκρυα έχουν προλάβει να μουσκέψουν τα μάτια μου..είναι εξωφρενικά δύσκολο γιατί δεν θέλω να είμαι έτσι ..και ειδικά σε συνδυασμό με τα έντονα ξεσπάσματα θυμού; Ότι χειρότερο! Όλο αυτό θεωρώ είναι αποτέλεσμα λεκτικής κακοποίησης από την οικογένεια μου..χρονια ολάκερα με σύγκριναν με άλλα παιδιά, χρόνια ολάκερα με υποτιμούν.. έχω κουραστεί ψυχολογικά. Σε τεράστιο βαθμό..νιώθω ότι είμαι μόνιμα μια απογοήτευση! Λίγο να βάλω τα κλαμματα αρχίζουν ''εχω βαρεθεί τις ευαισθησίες σου.. ξυπνά!" Ναι είμαι 33...και δεν έχω μάθει να το ελέγχω. Είμαι φουλ συναισθηματική..σκοτώστε με! Γιατί το κάνουν να μοιάζει λες και έχουμε κάποιο καρκίνωμα; Ξέρω ότι όταν δεν έχεις μάθει να το ελέγχεις είναι πολύ βαρύ. Αλλά έχω απελπιστει... ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ δεν γκρινιάζω καν ίσα ίσα- η γκρινια είναι ένα συναισθηματικό που απεχθάνομαι- και απλά κοιτάω την δουλειά μου, προσπαθώντας να γίνω πιο σκληρή. Το οξύμωρο είναι όμως ότι σε πολύ σοβαρές καταστάσεις τύπου θάνατοι κλπ...είμαι παγοκολώνα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω..ενώ νιώθω τότε τον πόνο..δεν μπορώ να τον εκφράσω! ...δεν ξέρω ειλικρινά...
6
