Η Αντζελίνα Τζολί σχολίασε το πολύνεκρο ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου, με τους 78 νεκρούς και τους εκατοντάδες αγνοούμενους, μέσα από μια σειρά Instagram Stories, γράφοντας πως «αρρώστησε με την είδηση».
Η διάσημη ηθοποιός και ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα κοινοποίησε ένα σχετικό βίντεο του BBC και στη συνέχεια αφηγήθηκε την ιστορία ενός άνδρα, που γνώρισε κάποτε και είχε βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση με τους μετανάστες, οι οποίοι πνίγηκαν όταν ανετράπη το μοιραίο σκάφος, σημειώνοντας μεταξύ άλλων πως «κανείς δεν διακινδυνεύει τη ζωή του με αυτόν τον τρόπο, εκτός αν δεν έχει επιλογές».
«Γνώρισα έναν άνδρα που έχασε τη γυναίκα και την κόρη του, αφού τις κρατούσε για ώρες στο νερό, προσπαθώντας να τις κρατήσει ζωντανές. Ρώτησα γιατί να μπουν σε ένα τόσο γεμάτο πλοίο, αφού φαινόταν επικίνδυνο; Και γιατί να ρισκάρουν εξ αρχής; Μου μίλησε για τα χρόνια που έμενε σε εμπόλεμη ζώνη προσπαθώντας να βοηθήσει ως γιατρός. Μετά πήρε την οικογένειά του μακριά από τον πόλεμο σε μια συνοριακή χώρα όπου αντιμετώπισαν διακρίσεις. Δεν μπορούσαν να εργαστούν, η κόρη τους δεν μπορούσε να πάει στο σχολείο. Η σύζυγος παρενοχλούνταν τακτικά και τον ικέτευε να κανονίσει να μπουν σε μια βάρκα», γράφει η Αντζελίνα Τζολί.
Και συνεχίζει: «Έκαναν μικροδουλειές για να μαζέψουν μερικά μετρητά χρήματα για να αγοράσουν εισιτήριο. Τους έβαλαν σε μια μικρή βάρκα και τους έβγαλαν στη θάλασσα. Όταν έφτασαν στη μεγαλύτερη βάρκα και διαπίστωσαν ότι ήταν υπερπλήρης, ζήτησαν να φύγουν. Ο λαθρέμπορος αρνήθηκε να τους επιστρέψει στην ακτή. Αναγκάστηκαν να επιβιβαστούν στη βάρκα. Η βάρκα κατάφερε να διανύσει ένα μέρος της διαδρομής. Είπε ότι ήταν δύσκολο να αναπνεύσει. Όλοι ήταν φοβισμένοι. Τότε εμφανίστηκε μια άλλη βάρκα και τους εμβόλισε. Όλοι ούρλιαζαν. Η βάρκα άρχισε να βυθίζεται. Πέρασε ώρες κρατώντας τη γυναίκα και την κόρη του. Αδυνατώντας να τις κρατήσει στην επιφάνεια, τις έχασε».
«Αφιέρωσε τη ζωή του στο να βοηθάει άλλους ως γιατρός. Δεν είναι κακός άνθρωπος ή κακός γονέας. Δεν είχε επιλογές. Ένας από τους μύθους είναι ότι αυτό προέρχεται από την επιθυμία για μια καλύτερη ζωή. Αυτό υπονομεύει την πραγματική φρίκη που ζουν αυτοί οι άνθρωποι καθημερινά. Και αυτό που αντιπροσωπεύει αυτή η διαδρομή ως μια τελευταία απελπισμένη προσπάθεια να κρατήσεις την οικογένειά σου ασφαλή», προσθέτει.
«Εκεί που πρέπει να εστιάσουμε είναι γιατί, καταρχήν, πρόσφυγες και άλλοι άνθρωποι που μετακινούνται δεν μπορούν να παραμείνουν στα σπίτια τους και τι θα μπορούσε να γίνει για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση, το εμπόριο και οι σχέσεις ώστε αυτοί οι άνθρωποι να μπορούν να ζήσουν και να προοδεύσουν στην πατρίδα τους. Όταν δεν στηρίζουμε τους νόμους περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όταν εμείς, η Δύση, παρεμβαίνουμε με τρόπους που αναστατώνουν τη ζωή τους και έχουμε κέρδη από τις δικές τους πηγές, όταν ταΐζουμε τη φτώχεια τους αγοράζοντας τη γη τους… Όλα αυτά είναι μέρος της αδικίας και της τραγωδίας που οδηγεί τους ανθρώπους να ρισκάρουν τη ζωή τους με αυτόν τον τρόπο», καταλήγει.