ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ

i fed my metal bird .το ακούω και στη σκέψη των μεταλλικών φτερών βλέπω ανθρώπινα τρωτα σημεία.Οχι σιον αλλά Αθήνα.Στη λεωφόρο πάντα τα πράγματα έχουν  ένα δικό τους τρόπο .Ανάμεσα στα κοινά αμάξια περνανε datsun με κρεμμύδια.Τρίκυκλα με σιδερικά .Μια ζητιάνα με τα ψυχολογικά της χορεύει και μιλαει μόνη .Στο μετρό κυκλοφορεί η ασχήμια .Μιζέρια. Τη νιώθεις σαν μια βόμβα έτοιμη να πέσει και να εκραγεί  στα κεφάλια αυτών που ανήκουν στη μέση. Άνεργος .θεωρητικά στον αέρα ,υπό άλλες συνθήκες να έχεις βάλει στην ακρη τον δημιουργικό σου εαυτό και απλά να είσαι κρετίνος. Δουλειά για επιβίωση. Από την άλλη δε μπορείς να ορθώσεις ανάστημα απέναντι στην αγέλη των χαρούμενων .στους τύπους που η ζωή τους έχει νόημα μεταξύ της αυτιστικής διασκέδασης του κέντρου της Αθήνας και της λαιμαργίας για τεχνολογίες .Ανάγκη για διασύνδεση ,για δίκτυα, για ενημέρωση.Surfing αυστηρά και ελεεινά οριζόντια .Αδυναμία εμβάθυνσης. Aμύνεσαι με την επί θεση στη θλίψη που δίνει η συνειδητοποίηση .Καιρό τώρα η πόλη απομακρύνεται .Οι άνθρωποι σπάνε τους δεσμούς τους με την παλιά τάξη .Νέα εποχή όπου η κρίση αξιών επαναπροσδιορίζεται στη βάση ότι η κρίση είναι υποκειμενική. Είμαι όσο χαρούμενος δείχνω. Όσο φτωχός επιτρέπει η ανάγκη μου για εξωστρέφεια .Όσο χρήσιμος όσο έχω τοποθετήσει τον εαυτό μου μέσα σε ένα σύστημα που δε μου αφήνει προσωπικό χώρο. Με τους γνωστούς τρόπους μέτρησης αν δουλεύεις απολαμβάνεις κάτι-όχι πλήρως ορισμένο από την αυτάρκεια .Ακόμα και αν πουλάς κατσαρόλες .
Δεν ξέρω που με οδηγούν οι σημερινές σκέψεις. Υπάρχει η πλευρά του hangover ,των  πάρτυ .Υπάρχει και η άλλη όπου μετά από ένα οποιοδήποτε club το καλύτερο είναι η βόλτα στο κρύο.Οι καντίνες με τα βρώμικα .Υποχρεωτικά και χωρίς εξηγήσεις.Με λίγους και για τα λίγα που αξίζουν να ειπωθούν